Verrast was ik, Tymen kon zich inschrijven voor de avond-4-daagse, 5 of 10 km. Ach, die kleine jongen, zou hij dat kunnen? Maar ja, Tymen heeft in de klas wat opgevangen en heeft al het idee dat hij 4 avonden gaat lopen. Nou, goed dan. Afgelopen maandag gingen we van start, mama mocht mee. In het begin rennen, met z’n vriendjes. Na de pauze was het al snel “ik heb pijn in mijn voeten” en moest ik hem wel echt vooruit praten. We lopen helemaal achteraan en dan “ik moet poepen!” Gelukkig zijn we in de bebouwde kom en daar zien we de mama van Olga, daar mag hij naar de wc. Hij krijgt meteen een ijsje. Dat helpt hem het laatste stukje door komen. Hij redt het, zonder blaren. En zo ook de dinsdag en dan donderdag. Hermen en ik zijn verrast door de mooie wandelroutes om dorp heen. Tymen houdt zich goed, het tempo is ook erg hoog voor zijn kleine beentjes, vaak moet hij rennen, maar dat doet hij graag. En altijd vindt hij wel weer een stok die hij vervolgens de hele weg meesjouwt.

En dan vanavond, feest, opa en oma komen kijken. Opa en papa zullen met hem meelopen. En dan de intocht! Tymen is zeer verrast dat we (Kamiel, Ella, oma en mam) hem opwachten! Helemaal blij ontvangt hij van oma de slinger en snoepmedaille. Ella wil hem de bloemen geven, dat snapt hij nog niet. En een kadootje! Zijn onbevangen kreten laten de omstanders lachen. En dan een echte medaille (wat is dat?). En dan achter de drumband nog een rondje door het dorp. Ondertussen denken we vaak terug aan hoe we zelf de 4-daagse liepen. Ach, er is niet veel veranderd………

Tijdens het wachten speelt Ella met een nieuw vriendinnetje

Kamiel is hartstikke moe

Ella wil zo graag de bloemen die ze samen met mam geplukt heeft geven

Kamiel is dol op auto’s, en kan bovendien erg vasthoudend zijn. Dus, gister in de supermarkt, met ons allen, een groot drama: Tymen en Ella renden naar binnen, en pikten de (enige) twee autokarren in, Kamiel hobbelt erachteraan, en hangt hartverscheurend te jammeren (DIE!! DIE!!), beurtelings bij Tymen en Ella. En wat doe je dan? Dus, bij Tymen of Ella bedelen of Kamiel niet even mag, “nog eventjes en dan mag Kamiel”, “Mag jij straks weer, echt!” Uiteindelijk gaf Tymen toe en mocht Kamiel in zijn wagentje. Vervolgens ben je dan klaar in de supermarkt en begint het hele verhaal opnieuw…

Nee, dan vandaag, ik ging Kamiel ophalen bij de crèche, en daar had ie bijna de hele middag in het nieuwe loopwagentje rondgereden, en trots als ie was! Maar ja, toen moest ie dus weer mee naar huis (DIE!! DIE!!!).

Heerlijk, een zaterdag thuis. Er moet ook een hoop gebeuren. Tymens kamer wordt geschilderd. Gerard haalt een nieuwe kast voor zijn kamer en brengt die meteen even. Er moet compost gehaald worden bij de gemeentewerf. Is gratis, vandaar. Voor een nieuw paspoort moet Kamiel voor een pasfoto. De fotograaf is echter niet open, dat schiet niet op. Om 13:30 is er voor de kinderen paaseieren zoeken in bij het dorpshuis. Erg leuk, alleen Ella is doodsbang voor de paashaas en wil steeds terug naar huis. Helaas, ze vinden maar 1 eitje. Met de bingo hebben ze ook al geen geluk. Even spelen bij Emiel maar wat horen we daar? De houtversnipperaar is bij ons gearriveerd! Snel kijken. Wat een geweld. Twee jongens die voor buurman Geert werken klussen het karwei samen met Gerard en Hermen. (Vorig weekend zijn er  namelijk een aantal bomen omgezaagd.) Ondertussen wordt het huis schoongemaakt, wasje gedraaid en gekookt. Om vervolgens na het eten nog heerlijk buiten te zijn. De kinderen krijgen er geen genoeg van om buiten te zijn. Een uur later dan normaal liggen ze eindelijk in bed. Helaas geen garantie dat ze ook een uur langer slapen, ik zal nog wat foto’s toevoegen en dan snel met een voldaan gevoel naar bed! 

Het is niet zo erg als op deze foto lijkt…

Tymen speelt zoals altijd eindeloos met een tak, hier lekker aan het wroeten in de compost.

Ella rent onophoudelijk rond. Onvrijwillig in blote billen, mama heeft zo haar plannen.

Kamiel staat op wat over is van de bomen en voelt zich king of the hill.

Vanmorgen, ik kleed Ella op het aanrecht aan. Ella kijkt over mijn schouder en roept: “kijk, daar!” Ik kijk om, de keuken in, zie niks byzonders en zeg dit tegen Ella. Maar ze houdt vol, “daahaar!!!!” Ik ben alleen vanmorgen en voel de druk om de drie kindjes om 8:15 in jasjes en schoentjes buiten te krijgen en heb dus geen geduld om Ella te begrijpen. Ik zoek door de keuken, ik kijk naar buiten en vraag wat ze nu toch ziet. Ella: “kijk daar, gras aan de bomen!” Inderdaad, de meidoornhaag loopt uit…………………

Heerlijk, die warme dagen! De kinderen zijn de hele dag weer buiten! En denk nou niet, wat een bezorgde ouders, die Hermen en Marlies. Zetten ze de kinderen nog van die mutsen op met zulk mooi weer! Maar nee, dat gaat zo: Tymen heeft een fietshelm gekregen en draagt deze de hele dag trots op zijn hoofd. Ella wil ook zo´n helm, zij kan immers op de loopfiets! Tymen wordt woest als hij Ella stiekem de helm ziet dragen. Ze neemt haar verlies en geeft de helm zonder morren terug. Vervolgens vraagt ze om haar muts. En dan komt Kamiel er aan, DIEHHH wijzend. Dit betekent: ik wil ook een muts!

Vandaag heeft Marlies de taak van vader even overgenomen, en heel stiekem Tymen leren fietsen zonder zijwieltjes! Ze had een ‘handvat’ gekocht op Internet (kijk maar op het filmpje wat Tymen aanheeft), en dat was blijkbaar genoeg, ze moest nog een paar keer meerennen, maar sindsdien is ie los. Tegelijkertijd mocht Ella op Stunter (de loopfiets), en ze leerde net zo hard mee. Mooi moeder’s werk dus!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/04/vid00032.flv /]

Tymen beleeft zoveel op school. Vandaag liepen de jongste groepen van de school een palmpasenoptocht door het dorp. Opa en Beppe waren er ook en konden meegenieten. En kon ik meteen vragen wat dat ook al weer was, palmpasen. Voor diegene die het ook even kwijt zijn: palmpasen. Het liedje onderaan deze pagina werd hier gezongen.