Vandaag gingen we weer eens naar het ziekenhuis, nu voor een PET/CT-scan.  Het onderzoek met het lange (45 minuten) stilliggen vindt Hermen prima. Het infuus wat weer ingebracht moet worden, dat vindt hij erg.  Gelukkig realiseert iedere medewerker van het ziekenhuis die dit mag doen ook erg goed. Menigeen zal peentjes gezweet hebben bij het zien van zijn aders en het realiseren dat je het van belang is om in een keer goed te prikken. Helaas, vandaag was twee keer prikken nodig. Doet goed pijn en Hermen heeft er een gruwelijke hekel aan maar het is ook zo weer klaar. Terwijl Hermen moet wachten om de contrastvloeistof zijn werk te laten doen en daarna door de scan heen gaat, kan ik met de verpleegkundige overleggen. De operatie van de neus- en kaakholtes is voor 11 mei gepland. Eens horen of dat niet eerder kan. De besluitvorming hierover is zeer complex. Maar de verpleegkundige gaat er achteraan om deze operatie te vervroegen.

En dan zijn we weer snel terug bij de kindjes die zich tijdens onze afwezigheid prima vermaakt hebben met Monique en haar twee koters.  Toch knap van ze dat ze het goed vinden dat wij ze achterlaten bij iemand die ze nauwelijks kennen. Maar Lieke en Jeroen zijn leuke speelkameraden en dan is het prima. Ik tref het hele spul in de speeltuin aan.  Als we terug komen vertelt Hermen dat hij gebeld is, dat hij morgen op de KNO afdeling (afdeling A1-V1) wordt opgenomen en dat hij vrijdag aan zijn neus- /kaakholtes geopereerd gaat worden. En dat is mooi. En dat is jammer. Hermen had zich ook erg verheugd op wat goede dagen thuis met ons en om wat te kunnen werken. We leven met de dag. We weten dat het moet en prijzen ons gelukkig dat Hermen de therapie kan ondergaan. Zeker na het zien van de documentaire “Sicko” van M. Moore die we net op Canvas gezien hebben (over de Amerikaanse gezondheidszorg).

Kijk eens, wat een heerlijke buitenkinderen!!!

En die I-pad? Die is zeeeer gebruikersvriendelijk. Ieder kind kan het bedienen!