rulururu

post Langzaam….

June 10th, 2010

Filed under: Ziekte Hermen — marlies @ 23:06

Langzaam herstelt Hermen van de “BEAM” (zo heette de laatste chemo). Zijn mond is redelijk gespaard gebleven, op een paar wondjes na die nu hersteld zijn. Dit had zoveel erger gekund. De wonden in slokdarm herstellen blijkbaar ook goed want het slikken is minder pijnlijk. Hermen moet weer gaan eten. En dat is lastig als het eten in het ziekenhuis hem zo tegen staat. Maar de voedingsassistent heeft de mogelijkheden besproken. Helaas mogen wij niks vers van huis meenemen. Maar er zal geprobeerd worden Hermen zoveel mogelijk, voor hem, lekkere hapjes te serveren. Dus, toen ik vanmorgen bij hem was hoorde ik dat hij 2 crackers als ontbijt heeft gehad. Het middageten was macaroni en zowaar, daar gingen ook een paar happen van naar binnen. Kamiel was bij mij en die nam ook een paar hapjes. Altijd precies zijn vader, ook hij had na een paar hapjes genoeg. Hermen heeft ook nog wel eens last van misselijkheid maar daar hoor ik hem vandaag niet over. Waarschijnlijk omdat hij daar ook weer medicijnen tegen krijgt. Kamiel geeft Hermen een vrolijk tintje aan deze dag, de kleine man geniet van de aandacht van z’n papa. Als hij op de kamer is uitgekeken wil hij over de gangen rennen en dan moet die I-pad weer uitkomst bieden. Ondertussen zit Hermen de hele tijd al aan tafel. Sinds gisteren probeert Hermen weer wat over de gang te lopen, ook hierbij geldt, heel rustig aan en daarna weer even slapen.

Het is altijd een dilemma, neem ik de kinderen mee naar Hermen, dan is dat natuurlijk heel leuk voor alle partijen. Het is alleen dat ik dan maar kort kan blijven omdat die kinderen het niet lang volhouden op zo’n saaie kamer. Als ik alleen ga kan ik langer blijven en daar kiezen we dan ook veelal voor. Vandaag dus maar even bij Hermen geweest en toen weer afscheid genomen. Ook zo iets wat nooit went. Het blijft moeilijk om Hermen achter te laten. Maar daar ga ik dan maar, na 85 keer dag te hebben gezegd, de laatste dingetjes voor hem te doen en toch ook steeds weer even terug te gaan voor die laatste knuffel-kus (zoals Ella in huize Lesscher heeft geïntroduceerd).

3 Comments

  1. Hou vol!

    Comment by Hester — 10 June 2010 @ 23:06

  2. Hermen, Marlies,

    Fijn: dat het wat vooruit gaat, en dat de wonden weer wat herstellen
    Jammer dat het langzaam gaat (te langzaam als het jezelf betreft).

    Sterkte maar weer voor de komende tijd.
    We zijn op vakantie in Zwitserland.
    Wat een contrast hè: beroerd, ziek op je kamer in Groningen of op vakantie genieten van de bergen.
    We gunnen jullie ook op korte termijn weer fijnere tijden.

    Ook op vakantie, denken we aan jullie en bidden voor sterkte en beterschap.
    Nogmaals sterkte.

    annemarie en wim de vries

    Comment by wim en annemarie de vries — 11 June 2010 @ 12:06

  3. Wat doen jullie het toch goed!

    Het is erg zwaar om zo geleefd te worden, Marlies, maar hou vol!
    Zo te lezen is Hermen de goede weg in geslagen, en voor je het weet ligt hij weer thuis naast je in bed.Kan je hem de hele nacht knuffelen, en geen afscheidknuffels meer!!
    Sterkte voor allebei,

    liefs, Marieke P.

    Comment by Marieke Peters — 12 June 2010 @ 12:06

RSS feed for comments on this post.

Sorry, the comment form is closed at this time.

ruldrurd
--> Entries (RSS) and Comments (RSS)