Gister en vandaag was Hermen thuis, wat een feest. Tymen was gister erg opgetogen en claimde alle aandacht van z’n vader. Voor Hermen was het in eerste instantie erg vermoeiend, iets waar we beiden erg van schrokken en wat ons verdrietig maakte. Gelukkig knapte Hermen in de loop van de dag wat op. ‘s Middags bezoek van Hester en haar 3 mannen. De kinderen spelen mooi samen wat ons wat rust en ruimte om te kletsen geeft. Mam zorgt weer voor het eten. Tymen en Ella brengen we samen naar bed, het lijkt allemaal bijna normaal. Maar Hermen gaat in de loop van de avond terug naar Zwolle om daar lekker te slapen. Hier in huis lukt dat helaas niet. Deze nacht is Tymen erg onrustig en moet ik 4 keer naar hem toe. Ella is 1 keer haar speen kwijt (had ook maar 1 in bed, normaal neemt ze er 4 mee) en is snel getroost. De avonden en nachten van Kamiel zijn nog erg wisseld, erg afhankelijk hoe adequaat ik ‘s nacht reageer en dat is niet al te best. Ik geloof dat hij wederom bijna de hele nacht op mij heeft liggen slapen. Hermen vertelt de volgende dag ook een onrustige nacht te hebben gehad. Dus het was ook maar weer beter zo, samen hadden we elkaar de hele nacht wakker gehouden.

Vandaag heeft Hermen eerst iets gedaan wat hij zo ontzettend graag doet maar door mij wordt afgeremd, cadeautjes voor de kinderen kopen! Hij verheugt zich al op zaterdag, dan zullen we in huize Lesscher het uitgestelde kerstfeest vieren en zullen de kinderen hun cadeautjes krijgen. Eenmaal weer in Alteveer gaat het vandaag gelukkig een stuk beter. Een hele geruststelling. Onze emoties worden erg bepaald door de conditie van Hermen, is hij erg slecht dan overheerst verdriet en angst. Maar Hermen voelt zich een stuk beter en kan de hectiek van het jonge gezin best aan. Fijn, het maakt ons optimistisch en hoopvol. Wel is hij na het avondeten plots misselijk.

Het was een fijne, rustige dag en we genoten volop van elkaar. En ‘s avonds klinkt de midwinterhoorn over het Drenthse land.