Na een nachtje “voorspoelen” (door het infuus werd veel vocht gegeven zodat  de nieren alvast lekker doorspoelen) kreeg Hermen om 10 uur vanmorgen eerst zogenaamde pre-medicatie, “Tavegil”. Een middel die evt. allergische reactie voorkomt. En Hermen weet het al, daar wordt hij heel moe en suf van. Om 11 uur kreeg Hermen in een uurtje de chemo van vandaag toegediend. Gerard is ondertussen bij hem. En inderdaad, Hermen wordt heel moe maar verder valt de reactie op de chemo erg mee. Hij heeft wat rode vlekken op zijn hoofd maar verder eigenlijk niks.

Ondertussen thuis. Mission impossible. Ik ga met de 3 kleintjes in Hoogeveen zomerschoentjes kopen voor Kamiel en Tymen. Schoenwinkel 1 heeft een grote auto in de winkel en dat houdt Ella en Kamiel binnen de winkel. Kamiel gilt wel dat Ella niet achter het stuur mag maar dat negeer ik maar. Tymen kijkt naar een raar tekenfilmpje op een tv. Gevolg, hij hoort niks. Na 10 keer vragen rent hij eindelijk op nieuwe sandalen door de winkel. En dan nog een keer op een ander paar. Ik zit te dubben, maat 28 of 29, verschillende sandalen. Welke wil je Tymen? Hij kijkt mij sloom aan, het maakt hem niet uit. Goed, volgende winkel, voor Kamiel. Ook hem maakt het niet uit welke sandaal of welke maat hij aan zijn voeten heeft, hij vecht dapper met Ella en Tymen om de spelcomputer en ook dat geeft het nodige gegil. Vervolgens nog een paar laarzen voor Kamiel en dat is een makkie, dat wil Kamiel wel, mooie laarzen!!! Ik geloof dat ik die sandalen voor niks koop. En dan 4 bakken met gymschoenen doorzoeken op maat 29. Helaas, die zat er dus niet tussen. Waar is Kamiel? Buiten? Afijn, eindelijk afrekenen, ballonnen mee en op naar de supermarkt. Leuk, doe ik nooit met 3 kleintjes, zeker niet om zaterdag 11 uur. Ik zal jullie details besparen van de optocht die dat gaf, 2 kleine winkelwagentjes en zo’n auto/winkelwagen waar Kamiel niet uit wilde en Tymen en Ella ook in wilden. Er werden veel hakken aangereden. Nee, alleen onze eigen. De kinderen pasten heel goed op dat ze niet tegen het winkelende publiek aanreden. Eindelijk thuis. Veel later dan gewoon eten we de lunch en daar is Mireille!!  Helemaal uit Spaubeek. De kinderen zijn verlegen. Kamiel leg ik nog zelf in bed maar dan ga ik snel naar Hermen. Ik sta versteld hoe makkelijk Tymen en Ella bij Mireille en opa achterblijven. Dit komt wel goed.

Hermen tref ik slaperig aan. Hij had ook al een lage bloeddruk en is dus wat duizelig. Maar verder valt het mij reuze mee. Hermen voelt zich wel goed. Niet misselijk of andere klachten. We lopen wat. We eten lekkere dingen en kijken naar een aflevering van Wallander. Daar kunnen we ons beiden helemaal in verliezen. Dat maakt de situatie ook zo surrealistisch. Dan komen we weer uit de film en dan zitten we in het ziekenhuis…….. Maar Hermen voelt zich prima. Dag 1 ging heel goed en dat geeft moed. Met een geruster hart dan gisteren neem ik afscheid.

Eenmaal thuis tref ik de kinderen bijna in bed aan. Samen met Mireille breien we een eind aan de dag. Opruimen. Telefoontjes plegen. En dan lekker borrelen met Mireille. Daar krijgen we morgen spijt van zei ze al…..