Opkrabbelen
May 27th, 2010
Het is nu 1 week geleden dat Hermen de laatste chemo kreeg. Langzaam word hij weer wat meer aanspreekbaar. Nog altijd misselijk maar hij kan alweer even aan tafel zitten, vanmorgen ging zelfs de laptop even open. En toen ik vanmiddag bij hem was, was hij ook even met z’n i-pad bezig. Die i-pad is trouwens erg geschikt voor gebruik in bed! Hermen krijgt nog altijd de medicijnen tegen de misselijkheid en is dus nog erg suf en moe. Maar hij wordt in Groningen goed verzorgd, de voeding door het infuus, allerlei preventieve medicijnen, fysiotherapie en een kamer alleen en als hij wat hoest wordt er meteen een longfoto gemaakt. Het is een afdeling waar niet snel iets niet kan. Verder is het bloedbeeld dalende, trombocyten waren 30, gevolg, steeds een bloedneus. De rode bloedlichaampjes zijn nu 5.5, gevolg, bleek, moe en het koud hebben. De leukocyten zijn nu 0. Gevolg, groot infectiegevaar. Gelukkig ligt hij alleen en bezoek is nu ook nauwelijks. Ontslag zal afhangen van wanneer dit bloedbeeld weer hersteld is en hoeveel weken dat gaat duren weten we dus niet. Al met al gaat het redelijk zoals we ook verwacht hadden. Maar…tijdens dat liggen en suffen ligt hij niet alleen te piekeren, nee, hij bedenkt allemaal fijne dingen die hij wil gaan doen als hij weer thuis is! Als dat geen goed teken is!
Wow, wat een levenslust! Heel goed! Hermen, zet hem op, houd vol, je kan het!
Comment by Hester — 27 May 2010 @ 21:05
Wonderbaarlijk, hoe positief je bent, Hermen!
Geweldig!!Jij gaat jezelf weer heel snel beter denken, blijf hiermee doorgaan!
liefs, Marieke P.
Comment by Marieke Peters — 27 May 2010 @ 21:05
Geweldig om ook in zeeeer zware tijden positief te zijn!!
Hou vol…
Comment by michiel & linda — 27 May 2010 @ 23:05
Heel fijn, dat het weer iets beter gaat.
Houden zo en doorgaan in opwaartse lijn!
groetjes van Annemarie en Wim vanuit een zonnig Zwitserland
Comment by wim en annemarie de vries — 28 May 2010 @ 12:05
Wat heerlijk dat het al weer wat beter. Zeker goed teken om weer met de toekomst bezig te zijn. Blijf zo positief.
Groetjes,
Mariet.
Comment by Mariet — 28 May 2010 @ 14:05
Hallo Hermen,
Natuurlijk volgt de fam Vlutters,waaronder ik, jouw verhaal ook. Het is enorm enervend, ik vind het leven al een opgave in goede gezondheid. Maar ik weet eigelijk helemaal niet hoe jij het ‘gewone’ leven beleefde, en of alle lichamelijke ongemak (heel zacht uitgedrukt) je compleet in beslag neemt of dat je ook veel innerlijke ervaringen meemaakt (misschien wel een domme opmerking). Ik hoop voor je dat ondanks deze bijna onmenselijke kwellingen, het proces je ook nog iets oplevert. Maar laten we daar maar van uit gaan, dat maakt het misschien wat dragelijker. Een dikke groet van Petra
Comment by Petra Vlutters — 29 May 2010 @ 15:05
Goed te horen dat je zo positief bent. Blijf vechten man, je gaat het redden!!! Heel veel liefs en alle sterkte gewenst vanuit bella Italia. We denken aan jullie, heel veel,
Lieve groeten, Beer, Bart, Maud en Isa
Comment by Bart en Beer — 29 May 2010 @ 22:05