Ontslagen uit het ziekenhuis
December 24th, 2007
Vandaag misselijk wakker geworden, wel heel goed geslapen, en je weet hoe dat moet hè, net als bij een kater, gewoon even kotsen (hebben ze wel heel makkelijke bakkies voor in het ziekenhuis), en dan gewoon ontbijten (stond ook al klaar). Verder goed te pas vandaag, en ik kon ‘s middags worden opgehaald door mijn vader en schoonvader, even langs Alteveer om de kinderen en Marlies te zien, hartverscheurend afscheid (“Pappa moet nu weer weg”, Ella: “nee!” en bam, een vuist in mijn gezicht. Ze is wel van het duidelijke).
Nu een paar dagen mijn ouders om aan te sterken (ik voel me nog niet erg zwak, maar wel vaker moe) en om weg te blijven met al die chemo in mijn lijf bij Kamiel en vooral Marlies, die Kamiel nog borstvoeding geeft)
Ook nog een zootje pillen slikken en injecties zetten (kan ik ook al zelf, weer wat geleerd). Over twee weken de volgende kuur, poliklinisch, dus een aantal uur, in Meppel. Ik zal blijven schrijven om iedereen op de hoogte te houden van de bijwerkingen van de chemo, maar tot nu toe lijkt het nog niet echt op heel spectaculaire verhalen, gelukkig voor mij!
Verder nogmaals bedankt voor alle erg lieve en warme reacties op de site; we hebben in eerste instantie dit opgezet om familie en vrienden om ons heen goed op de hoogte te kunnen houden, en ook om voor Marlies het aantal telefoontjes te verminderen, en dat werkt goed. Maar ik vind het ook erg leuk om iets blijvender reacties te kunnen herlezen. We hebben nog niet de tijd om iedereen persoonlijk terug te mailen, sorry.
Dag Hermen,
Fijn dat je toch weer even buiten het ziekenhuis mag zijn.
Sterkte met alles en de heimwee naar het gezin.
Je vader en moeder zullen vast goed voor je zorgen.
Je moet het daar maar mee doen, maar dat zal vast lukken.
Marlies, jij ook sterkte met alles.
groetjes van Wim en Annemarie de Vries
Comment by Annemarie en Wim de Vries — 24 December 2007 @ 22:12
Beste Hermen en Marlies,
Het heeft iets afstandelijks om langs deze weg te melden dat we heel erg met jullie meeleven (vandaar dat dit eerste bericht een paar dagen op zich heeft laten wachten). Aan de andere kant is zo’n weblog een uitkomst, ook voor Marlies die het met de kids zo ook al druk genoeg heeft.
Ik kan me voorstellen dat het je goed doet om de talrijke reacties te lezen. Zo sta je er misschien wat minder alleen voor.
Hermen, ik ben blij dat je ouders voor je kunnen zorgen. Dat je niet bij je gezin kan zijn is vervelend, maar het is voor de goede zaak zullen we maar zeggen.
Allemaal heel veel sterkte gewenst.
Laetitia en Onno Ottevanger
Comment by familie ottevanger — 24 December 2007 @ 22:12
Goed te horen dat je niet meer in het ziekenhuis hoeft te liggen! Dat scheelt al weer een hoop (een vertrouwde omgeving is toch het prettigst, zeker tijdens de kerst).
Marlies, hou je het nog een beetje vol in Alteveer? Als je een chef kok en een manusje van alles kunt gebruiken zeg je het maar.
Groetjes,
Stefan en Kim
Comment by Stefan en Kim — 24 December 2007 @ 23:12
Oeps: zou bijna vergeten dat Mary en Al je van harte beterschap wensen, en het allerbeste natuurlijk.
Comment by Stefan en Kim — 24 December 2007 @ 23:12
Dag Hermen,
wat goed om te lezen dat je zo positief en met een ondertoon van humor[ ondanks het gemis van gezinnetje ] alles kan beschrijven van het ziek zijn.
We leven met je mee ,en petje af voor Marlies.
Maar ook de familie om je heen.
Hermen met het luiden van de kerstklokken heb ik maar een gebedje met de klanken meegegeven voor jou en de fam.richting het oosten van het land, komen de wijzen toch vandaan?
Hou je haaks,warme groeten van ,
Nico &Joke
Comment by N&J de Heer — 25 December 2007 @ 12:12
Het blijft zo onwerkelijk. Terwijl wij ons druk maken om het kerstdiner hebben julie een chemokuur voorgeschoteld gekregen. En hoe praktisch en positief het ook allemaal klinkt het moet vreselijk zijn om juist nu niet bij elkaar te kunnen zijn. We denken veel aan jullie en hopen met heel ons hart dat de chemo aan zal slaan. Heel veel liefs van Do & Mo en Tasso
Comment by Dorien — 25 December 2007 @ 13:12
Hermen,
Wat zijn we geschrokken van je bericht!
Vind dat je er heel goed over kan schrijven.
En dat je je gevoel voor humor niet verliest vind ik echt vreselijk knap en sterk!
Hoop dat jij, je familie en je vrienden de kracht hebben om dit te dragen, lijkt me heel heftig voor jullie allemaal en vooral voor jou natuurlijk.
We moeten heel erg veel aan je denken.
En we wensen jullie allemaal alle sterkte en kracht toe en alles wat nodig is om dit te overwinnen!
Heel veel liefs uit Aruba,
Jasper, Lotus, Felien en Janneke
Comment by jasper brouwer — 25 December 2007 @ 21:12