Skype
February 18th, 2008
Het gaat ietsjes beter met Hermen, hij hoest nog wel heel erg maar slaapt wat beter. De ontsteking in de mond lijkt genezen. Maar Hermen is heel moe en is tussen de kuren door niet thuis geweest (m.u.v. een paar uurtjes). De afgelopen 3 dagen was er oppas in Alteveer zodat ik naar Hermen toe kon. (Vrijdag grote opa, zaterdag kwamen Marieke en haar mannen, die hebben samen met Tymen en Ella heerlijk buiten gespeeld. Zelfs Kamiel bleef thuis dus 5 kinderen in totaal, een hele prestatie! Vandaag waren kleine opa en beppe er.)
Het was heerlijk om even samen te zijn. Tymen protesteerde wel heel erg, hij wil zo graag mee naar papa en Tymen en Ella hebben er ook moeite mee dat ik hen verlaat. (Vannacht werd Tymen een keer overstuur wakker en met veel moeite kreeg ik er uit dat hij niet wil dat ik weg ga.) Vandaag hebben Hermen en ik een blokje om gewandeld met Kamiel in de kinderwagen. Een klein blokje, heel langzaam. Een rondje Wijde AA zit er niet in.
Ondanks dat Hermen niet thuis is hebben we toch een manier gevonden om Hermen toch thuis te laten zijn. We skypen, zetten allebei de webcam aan en wij praten dan gewoon met Hermen, Hermen chat terug (omdat hij nauwelijks kan praten). Dit doen we vaak tijdens het eten. Toen Marieke en Nick met de kinderen hier waren hebben we eerst samen geluncht en op de kop van de tafel staat dan het computerscherm met Hermen mee te kijken en Hermen wordt gewoon bij de gesprekken betrokken. (Heb ik nu duidelijk verteld hoe het in z’n werk gaat? Voor diegenen die het begrip skype niet kennen, dat is met de computer bellen of chatten en dat kan dus ook met beeld.) Of de webcam staat een tijdje op slapende Kamiel gericht. Hermen hoeft niet constant mee te kijken, doet dat wanneer hij het wil. Tymen en Ella vinden het heel gewoon, slaan er nauwelijks acht op. Maar als het beeldscherm op de slaapstand gaat of Hermen loopt even weg, dan roept Ella wel meteen, “papa, uit!” Vandaag wilde Tymen in de box zitten terwijl de webcam daar op gericht was. Zo ging hij op zijn manier met papa keuvelen, zong wat liedjes voor papa en vertelde hele verhalen. Hermen knikte vanaf het beeldscherm geduldig naar hem.
Wat fijn om te lezen allemaal!
Dat jullie toch allemaal een beetje samen kunnen zijn, op deze creatieve manier.
En wat heerlijk dat het ietsje beter gaat met Hermen.
Janse
Comment by Janse en Han — 18 February 2008 @ 10:02
Hey good news – we much be grateful for small mercies . What a great idea to Skype with webcams — maybe even more than one . En zoo kan Hermen bij houden wie wat doet en waarom and wanneer etc – en het is non intrusive – heel relaxed denk ik .
Vinbd dat erg inspirerend. Gelukkig dat er voioruitgang is – wat een lange weg Hermen – ik herinner mew nog als de dag van gisteren dat jij en Marlies burst upoin the scene here in Tourtoirac – tijdens ons trouwen. Jullie zaten toen in het huisje van Kamerbeek een eindje verderop. Weet je nog ? Je had toen nog geen kinderen – die kwamen daarna.
(moet opeens denken aan post hoc ergo propter hoc – gaat hier vast wel op…of toch niet ?)
Hermen – we denken aan je – stay strong – little steps at a time
Warm wishes
Justus en helma
Comment by Justus Krabshuis — 18 February 2008 @ 10:02
After 10 years away from Clogland my Dutch is very rusty. However, reading between the lines, I think the big guy is felling better which is fantastic.
Hermen, hang in there mate
Sterkte jonge!!
Groenten
Mark
Comment by Mark Taylor — 18 February 2008 @ 12:02
De techniek staat weer voor niks!!
Geweldig om te lezen dat Hermen toch een beetje thuis is!
Fijn dat Hermen zich iets beter voelt!
Comment by Michiel & Linda — 18 February 2008 @ 21:02
Dag!
De stemming wisselt van mail tot mail. Het is maar moeilijk voor te stellen waar jullie doorheen gaan met elkaar maar ik vind het ontroerend en bemoedigend om te lezen hoe jullie het samen doen. Wat valt er verder te zeggen dan dat we jullie het allerbeste wensen en samen met jullie hopen dat het weer goed komt. Hermen, jongen, zet ‘m op, er is veel om voor te vechten. Marlies heel erg veel sterkte gewenst!
We denken aan julllie,
Klaas Jan en Monique
Comment by Klaas Jan — 18 February 2008 @ 21:02