Vanochtend te laat wakker geworden voor de zwemles van Kamiel, de wekker op de iPad staat te zacht (dom ding). Dus druk opstaan, kinderen uit bed, eten maken voor de kids. Marlies maakt een salade voor ons, ik maak brood voor broodschool (zo heet de TSO hier). Bakjes klaarmaken, niets vergeten? Brood, fruit, drinken voor pauze, drinken voor lunch, stukje koek voor pauze, brood voor lunch, hup alles in die tasjes. Kaart voor Valdemarr posten straks, niet vergeten. Tymen heeft gym, gymtas is klaar, mooi, niet vergeten straks.

Marlies gaat weg, kinderen tanden poetsen, en meteen maar klaarmaken voor school. Strakjes de kippen en de konijnen maar wat voer geven, als ik terugkom om naar het werk te gaan, niet vergeten. Morgen moet er een voedselpakket naar school voor Tymen’s goede doel, nog wat rijst kopen, niet vergeten straks.

Kids in de jassen, schoenen aan, tassen mee, oja, zelf ook nog een jas aan, oja gymtas ook mee, hup naar school. Op schoolplein, zoeken naar ouders van kinderen waar de volgende week woensdag ze heen kunnen, want dan zijn we er niet, maar kan ze niet vinden, morgen niet vergeten, 3 minuten als kapstok gefungeerd voor de tassen, Thera spreekt me aan “Rijden jullie voor judo a.s. donderdag?” Oeps, vergeten, ik had moeten rondmailen dat we donderdag naar de tandarts moeten en niet naar de judo kunnen. Gelukkig, Thera kan wel rijden, geregeld.

Tymen gaat zelf naar zijn klas, Kamiel wil niet alleen naar zijn klas lopen, ik doe hem eerst wel, Ella, ik om zo nog wel bij jou langs, eerst Kamiel even. Kamiel in de klas, oh, er hangt een briefje op de deur, of de kinderen a.s. donderdag een lampionstokje met naam erop! mee kunnen nemen. Niet vergeten, dus. Kamiel dag zeggen, ondertussen een alarmpje in de telefoon zetten voor a.s. donderdag, en snel naar Ella toe. Ella komt naar me toe, uit de klas, Pap, ik heb mijn poncho vergeten. Oh, je hebt dus alleen een t-shirt aan? Ja. Ik zal hem zo wel even brengen (niet vergeten). Oja en de kaart voor Valdemarr, niet vergeten. En pap, wil je ook mijn skeelers meenemen dan, met de beschermers. Ok, als ik ze kan vinden. Dag liefje, grote-mensenkus.

En dan, ja dan, komt Tymen naar me toe rennen met de gymtas in zijn hand, hier pap, neem maar mee, we hebben geen gym. Dat is dan dat moment dat je eigenlijk wil uitbarsten in huilen, omdat ie geen gym heeft! Hij heeft geen gym! Dan denk ik, was ik maar Brigitte Kaandorp, en kon ik lekker gaan staan janken voor een paar honderd man publiek, omdat ie geen gym heeft! Heerlijk lijkt me dat.