‘t Was weer een mooi en gezelig weekend. Ook voor Bubble, die genoot van de aandacht van Danique en mocht de hele tuin door grazen!

Het is stil op het weblog. Niet in Alteveer, daar gaat het leventje in alle hectiek van het jonge gezin door. Maar ik heb mijzelf voorgenomen om meer te gaan slapen. Als de kinderen op bed liggen nog even de huishoudelijke beslommeringen en dan naar bed. Dus even geen avonden achter de computer. Helaas, komt wel weer.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07532.flv /]

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07537.flv /]

Hier nog een reisverslagje van Valencia. Mireille had Internet afgezocht en 4 goedkope tickets naar Valencia gevonden. Ik dacht dat dat alleen maar reclamepraat was maar ook wij zijn voor 30 euro pp op en neer naar Valencia gevlogen. Bovendien ook nog een goedkoop hotel gevonden, (wat ook schoon en hip bleek te zijn en in het centrum lag). Toen de meiden mij vroegen mee te gaan was het snel besloten. Mijn collega’s moesten nog wel toestemming geven en dat deden ze. En vorige week was het dus zo ver. Vrijdagavond reed ik naar Best en bleef bij Ingrid slapen, de volgende ochtend Marion opgehaald en op vliegveld M’tricht troffen we Mireille. We vlogen om 9:30 weg, na 2 uur vliegen hadden we nog een mooie middag om Valencia te verkennen. Zomerkleren aan en hup, de stad in. Zondag werd een dagje strand, de temperatuur was tussen de 25 en 30 graden met een lekker windje, dat was prima uit te houden. Maandag met gehuurde fietsen de stad verder ontdekt en ook nog gewinkeld, jaja, allemaal kinderkledingwinkels. Al met al veel van de stad gezien en vooral, lekker rustig aan gedaan, lekker op terrasjes gegeten, een hoop gekletst en gelachen en, heerlijk geslapen. Kortom, echt genoten van de mijn vriendinnen en de mooie stad.

Ik (Marlies) zit met Mireille, Marion en Ingrid in Valencia en ga nu naar het strand………… Ze roepen dat ik moet opschieten.

…………..wat een missiebusje is:

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07514.flv /]

Hier een verslagje van een heerlijk dagje thuis. Tymen naar school, Ella en Kamiel mee naar buiten want het is heerlijk weer. Ik veeg de oprit een beetje aan (om de hele oprit/erf te vegen, met kinderen erbij, heb ik 3 dagen nodig), Kamiel gaat dan steeds bovenop de hoopjes bladeren zitten die Ella keurig met stoffer en blik opveegt. En Kamiel ontdekt het loopwagentje, hij stapt er mooi achter aan!

Wat mooi!

Als Tymen ‘s middags thuiskomt wil hij met zijn spoorbaan spelen, buiten wel te verstaan. Ik vind dat niet zo’n goed idee maar we besluiten dat het voor de deur, op de stenen, mag. We maken een hele grote spoorbaan en Tymen en Ella spelen heerlijk. Als aan de andere kant van de heg buurmeisje Elianne met 2 vriendjes langskomt, roept Tymen dan ook enthousiast naar Elianne over zijn spoor en vraagt of ze wil komen kijken. Dat wil zij, Joran en Thygo wel. Vervolgens spelen ze mee met de treintjes. Maar eigenlijk moeten ze met het missiebusje rond.  Dan spelen ze verder in de tuin en staat het missiebusje eenzaam bij de spoorwegovergang. Ondertussen zitten ze achter Tymen aan, hangen aan het touw dat aan de boomtak hangt en ontdekken Tymens “huisje” onder de taxusboom. Gelukkig, Joran en Thygo denken zelf aan hun opdracht en vervolgen ze gedrieeën het missiebusjerondje . Ik zeg hun dat als ze klaar zijn en nog zin hebben altijd mogen terug komen. En dat doen ze. Ze spelen nog heerlijk met Tymen, ravotten door de tuin, crossen op een fietsje met aanhanger en maken Tymens “huisje” schoon, (ze harken de vloer). Op een gegeven moment zie ik Joran met zijn volle gewicht aan een van de laatst bloeiende hortensia’s hangen. Misschien toch maar eens gaan kijken en ze vragen geen bloemen te plukken. Trots laten ze het resultaat van het schone huisje zien met een mooie boeket bloemen wat ze in een lege bloempot hebben gezet. Allerlei verschillende bloempjes die ze in de tuin hebben gevonden (wat bloeit er nog veel, realiseer ik mij). Ik slik mijn verbod op bloemen plukken in en complimenteer hen met het mooie resultaat.

smaakvol toch?

Tjonge, wat kan ik genieten van zoveel kindjes in mijn tuin. Ze spelen zo prachtig. Ik maak mij zorgen over hoe ik de kindjes voor het eten naar binnen krijg zonder hun spel al te ruw te verstoren om zo min mogelijk verzet te krijgen. Maar buurjongen Bart helpt een handje, hij roept naar Elianne dat zij en de vriendjes naar huis moeten. Als dat nog niet zo snel gebeurt komt buurmeisje Annelotte helpen, Elianne moet nu echt komen maar hee, waar is het missiebusje? OJEE!!!! We doorzoeken tuin en schuren, het heeft ook zo’n groene schutkleur. Op mijn speurtocht kom ik kwijtgeraakte spullen tegen maar geen busje. Ooohh! Annelotte neemt gelukkig scherper waar, het staat op een paaltje waar we al 10 keer zijn langsgelopen. Einde van een prachtige middag, zo’n middag waarvoor we naar Drenthe zijn verhuist.

Maandag 1 september, een jaar geleden dat onze kleine grote man werd geboren. Zo’n moment dat de bevalling in gedachten nog eens de revue passeert, het bewusteloos raken, liggend op de badkamervloer en de verloskundige die binnenkomt, overziet en concludeert “hier gaat het gebeuren.”

Maandag houden we het eenvoudig, Kamiel krijgt zijn tent kado. Zondag 7 sept. vieren we zijn verjaardag met een beetje familie en buren. Gezien het matige weer moeten we binnen blijven en dan is het maar goed dat er niet te veel mensen zijn. Ondanks het weer was het een gezellige dag met heerlijk spelende kinderen. Wat wenst een ouder nog meer.

Je kreeg 2 tenten en kruiptunnel

Huuuueeeeeee! roep je en je krijgt weer een hapje taart, misschien heb je wel 3 stukjes gehad.

Het was alweer een paar weken terug maar hier nog even een verslagje. Zaterdag was het zo ver, eindelijk was Tymen 4 jaar geworden. En wat was het mooi weer wat mee hielp om er een heerlijke dag van te maken. Mooie kadootjes, veel kindjes op bezoek, een springkussen, wat wil je nog meer.

Een tijdje terug werd het al op gemerkt, er komen geen reacties meer binnen op het weblog. Inderdaad. Nu vinden Hermen en ik dat niet erg hoor. We blijven toch schrijven, ook omdat we anekdotes voor de kinderen willen vastleggen. Een soort dagboekje voor de kinderen, in plaats van die drie mooie notitieboekjes die ik voor elk kind heb gekocht. Om daarin hun ontwikkeling vast te leggen. Helaas, die van Tymen is in zijn eerste jaar nog wel een beetje gebruikt maar die van Ella en Kamiel is leeg.  Maar we hebben ook gezien dat het aantal reacties niets zegt over het aantal lezers. Na Hermens herstel is dat afgenomen maar toch wordt het weblog dagelijks nog goed bezocht. Voor de trouwe bezoeker heeft Hermen nu een mogelijkheid gemaakt om via e-mail een berichtje te krijgen als er een nieuw berichtje op het weblog wordt geplaatst. Een aantal van jullie heeft deze mogelijkheid zelf al ontdekt, rechts boven is een link, “op de hoogte blijven”.