“Please notice when you are happy” Hermens lijfspreuk. Vandaag  was zo’n dag. Heerlijk lenteweer, uitbundig fluitende vogels, prachtige groene kleuren en heel veel bloemen.  Vanmorgen hebben Ella en vriendin Floor rustig kunnen ponyrijden. Heel gemoedelijk. Ella durfde zelfs al te galopperen. Vanmiddag hadden de kinderen paaseitjes zoeken in het dorpshuis. Met een knutselactiviteit en een bingo, een jaarlijks terugkerend kinderfeestje en mam zit in de organisatie. Heel vertrouwd en deze middag zorgt ervoor dat de kinderen helemaal in de paasstemming komen. Daarna nog heerlijk de tijd om lang buiten te spelen. Hermen vraagt zich af of hij nog weet hoe hij papieren pijltjes moet draaien en zoekt een tijdschrift om dat te proberen. Een pvc buis erbij en ja, hij kon het nog prima! “JOH” roepen de kinderen verrukt! Uren vermaak volgen. Simpel vermaak. Er is maar 1 keer een kip geraakt. Een heerlijke avond, want de kinderen hoeven vandaag niet op tijd naar bed.

Kamiel is alweer 3.  Behalve zijn verjaardag, mooie cadeautjes en taart, ging Kamiel vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Dat ging prima, na een anderhalf uurtje ging ik zelfs al weg, Kamiel speelde heerlijk door, buiten op de gele tractor. Later hoorde ik dat hij wel even gehuild had toen het hem bovenop de glijbaan wat te druk werd en er blijkbaar geduwd werd. Juf had hem getroost en Kamiel had haar meteen ingepakt door zijn huilen even toe te lichten. “Ik ben een beetje verlegen” had hij verteld. Toen ik hem weer mee nam naar de fiets zat hij er nog mee. Hij wilde het duwende jongetje alsnog “STOP, HOU OP” zeggen (iets wat in de groep van Ella gebruikelijk is om te zeggen, hij pikt ook van alles op..). Dat mag hij dan de volgende keer doen.

Tussen de regenachtige dagen is er plots een mooie dag. We hebben de liefste kinderen van de hele wereld dus als ze eens iets doen wat niet de bedoeling is dan lachen we daar erg om.

Omdat we met de komst van onze super-nanny Anne Martien een ‘gastouderopvang” zijn, is ons huis op veiligheid gecontroleerd. En die schuur, dat is natuurlijk geen plek voor kinderen. Maar het schuifje dat nu de deur dicht moet houden is blijkbaar te eenvoudig!

Ella laat even zien hoe goed ze al kan klimmen en dat vinden we eigenlijk ook heel knap! Maar houdt die droogmolen dat wel?

Ondertussen Kamiel, maar die wil niet op de foto………………

Vandaag was de ijsjesdag. Tijdens de laatste (!!!) chemo eet Hermen ijs om latere schade in de mond te minimaliseren. Het is een korte toediening dit keer, een uur. Vandaag is Hermen wel wat misselijk en moest ook overgeven. Niet toen ik er met Kamiel was. Hermen en Kamiel hebben zich uitstekend vermaakt met de i-pad.

Die kleine Kamiel. Het heeft wat drama gekost om in het ziekenhuis te komen. Kamiel heeft het erg moeilijk met het feit dat ik veel weg ben. Ik heb het idee dat hij daarom zo vasthoudt aan vaste gewoontes. Vanmorgen heb ik wederom, tevergeefs, geprobeerd om Kamiel in zijn nieuwe sandalen te krijgen. Maar die winterjas, die is nu toch echt te warm, ik had die al in de was gedaan. Maar Kamiel raakt compleet overstuur, hij wil zijn winterjas aan. Ik zwicht en zeg dat hij de jas open moet laten. Dat gebeurt dus ook niet. Gelukkig heeft de auto airco. Voor we wegrijden zet ik de kleine auto samen met Kamiel aan de kant en neem de zonnebril uit die auto mee. Weer drama, die bril moet in de witte auto. Helaas voor hem, ik neem hem echt mee. Dan, even naar de winkel, de `groene winkel´. Een andere winkel hoef ik ook niet te proberen. Als ik wil afrekenen kies ik niet de gewone kassa, daar staan wat wachtenden. Ik neem de snelkassa en dat is een hele andere doorgang zonder loopband. Kamiel weer overstuur. De caissière geeft hem een knuffelbeestje, die neemt hij aan en smijt  weg. Afijn, een hoop gehuil en geschreeuw en de blikken van het winkelende publiek negeer ik maar.

Binnen het ziekenhuis is de kleine man onder de indruk van al die drukte. Vervolgens geniet hij van alle aandacht van papa én mama. Hermen is nog heel goed. Hij at wat en hij leest veel. Morgen, om 8 uur, is de stamcelteruggave. Hij kreeg vanavond een extra infuuslijn. Morgen vanaf  6 uur krijgt hij daar morfine door toegediend. De stamcellen worden namelijk terug in het bot, bekken, gespoten. Dus, morgen een zware dag……

Na een nachtje “voorspoelen” (door het infuus werd veel vocht gegeven zodat  de nieren alvast lekker doorspoelen) kreeg Hermen om 10 uur vanmorgen eerst zogenaamde pre-medicatie, “Tavegil”. Een middel die evt. allergische reactie voorkomt. En Hermen weet het al, daar wordt hij heel moe en suf van. Om 11 uur kreeg Hermen in een uurtje de chemo van vandaag toegediend. Gerard is ondertussen bij hem. En inderdaad, Hermen wordt heel moe maar verder valt de reactie op de chemo erg mee. Hij heeft wat rode vlekken op zijn hoofd maar verder eigenlijk niks.

Ondertussen thuis. Mission impossible. Ik ga met de 3 kleintjes in Hoogeveen zomerschoentjes kopen voor Kamiel en Tymen. Schoenwinkel 1 heeft een grote auto in de winkel en dat houdt Ella en Kamiel binnen de winkel. Kamiel gilt wel dat Ella niet achter het stuur mag maar dat negeer ik maar. Tymen kijkt naar een raar tekenfilmpje op een tv. Gevolg, hij hoort niks. Na 10 keer vragen rent hij eindelijk op nieuwe sandalen door de winkel. En dan nog een keer op een ander paar. Ik zit te dubben, maat 28 of 29, verschillende sandalen. Welke wil je Tymen? Hij kijkt mij sloom aan, het maakt hem niet uit. Goed, volgende winkel, voor Kamiel. Ook hem maakt het niet uit welke sandaal of welke maat hij aan zijn voeten heeft, hij vecht dapper met Ella en Tymen om de spelcomputer en ook dat geeft het nodige gegil. Vervolgens nog een paar laarzen voor Kamiel en dat is een makkie, dat wil Kamiel wel, mooie laarzen!!! Ik geloof dat ik die sandalen voor niks koop. En dan 4 bakken met gymschoenen doorzoeken op maat 29. Helaas, die zat er dus niet tussen. Waar is Kamiel? Buiten? Afijn, eindelijk afrekenen, ballonnen mee en op naar de supermarkt. Leuk, doe ik nooit met 3 kleintjes, zeker niet om zaterdag 11 uur. Ik zal jullie details besparen van de optocht die dat gaf, 2 kleine winkelwagentjes en zo’n auto/winkelwagen waar Kamiel niet uit wilde en Tymen en Ella ook in wilden. Er werden veel hakken aangereden. Nee, alleen onze eigen. De kinderen pasten heel goed op dat ze niet tegen het winkelende publiek aanreden. Eindelijk thuis. Veel later dan gewoon eten we de lunch en daar is Mireille!!  Helemaal uit Spaubeek. De kinderen zijn verlegen. Kamiel leg ik nog zelf in bed maar dan ga ik snel naar Hermen. Ik sta versteld hoe makkelijk Tymen en Ella bij Mireille en opa achterblijven. Dit komt wel goed.

Hermen tref ik slaperig aan. Hij had ook al een lage bloeddruk en is dus wat duizelig. Maar verder valt het mij reuze mee. Hermen voelt zich wel goed. Niet misselijk of andere klachten. We lopen wat. We eten lekkere dingen en kijken naar een aflevering van Wallander. Daar kunnen we ons beiden helemaal in verliezen. Dat maakt de situatie ook zo surrealistisch. Dan komen we weer uit de film en dan zitten we in het ziekenhuis…….. Maar Hermen voelt zich prima. Dag 1 ging heel goed en dat geeft moed. Met een geruster hart dan gisteren neem ik afscheid.

Eenmaal thuis tref ik de kinderen bijna in bed aan. Samen met Mireille breien we een eind aan de dag. Opruimen. Telefoontjes plegen. En dan lekker borrelen met Mireille. Daar krijgen we morgen spijt van zei ze al…..

Hermen is weer opgenomen. Thuis moeten we hem weer missen. Net de week dat Tymen en Ella de avond-4-daagse lopen. Jaja, kleine Ella ook. Ze wil zo graag meedoen met het evenement, met Tymen en ook een medaille verdienen. Ik heb haar ervan doordrongen dat ze volgend jaar ook gewoon mee kan doen. Maar ze is vastbesloten. En wat ik niet verwachtte gebeurde. Dapper loopt ze de 5 kilometer mee, in een voor haar flink tempo. Ze laat mij niet los en loopt dapper door. Tymen gaat al zijn eigen gang, die loopt met zijn vriendjes en vriendinnetjes, hem zie ik bij de pauze en de finish weer. Maar ach, die kleine Kamiel. Die begreep best dat er gewandeld ging worden dus toen wij gisteren vertrokken wilde hij natuurlijk ook wandelen. Geen nood, opa en beppe passen op en wandelen met hem even door het dorp.

En dan nog een anekdote over onze 6 kippen. Gisteren was een van de kippen heftig gewond en bloedde flink. Ik was er niet, Anne-Martien was hier, maar Tymen heeft het mij uitgebreid verteld, er was veel bloed! Anne-Martien heeft hulp gekregen van buurman Piet die de kip gepakt heeft en meegenomen heeft naar iemand met verstand van kippen. Wat was het geval, de cloaca van de kip was met een ei leggen mee naar buiten gekomen. En kippen zijn blijkbaar wreed onder elkaar, Piet vertelde dat ze elkaar wel dood kunnen pikken. Dus, Piet met deze kip naar die kennis die de kip verzorgd heeft, cloaca teruggeduwd en de kip mocht bij Piet in de ren bij komen. Maar vanmorgen was het al duidelijk, de kip was te ziek. Dus Piet heeft de kip wederom naar de kennis gebracht om haar uit haar lijden te verlossen en voor een lekker hapje (antibiotica-vrije) kip. Nee, zelf wilde ik die niet klaar maken. De kennis of Piet mochten haar hebben. In ieder geval, toen moest ik het de kinderen vertellen, met name Tymen, onze dierenvriend. Ik probeerde het maar gewoon en luchtig te vertellen. De kip werd niet meer beter. Ik voelde al aan dat ik niet duidelijk genoeg was geweest. De kinderen zitten al aan tafel, ik weet niet meer precies wat ik zei maar ik nam het woord “geslacht” wel in de mond. En toen barstte er me toch een gebrul achter mij uit! Oeps. Tymen was WOEST! Hij stompte op me in en huilde en schreeuwde tegen me. Ella huilde even hard mee. Kamiel keek vol verbazing van Ella naar Tymen en imiteerde hun gehuil, wat erg grappig was maar dit was geen moment om te lachen. Ik stamelde wat over dat ze toch wel eens vaker een dood vogeltje hadden begraven. Tja, kinderen. Uiteindelijk hebben we het samen goed uitgelegd en was het voor Tymen en Ella acceptabel. En dan was dit nog een kip zonder naam……….

21 maart 2010

Ella wilde al lang op de “Loekifiets” leren fietsen. Met die sneeuw kwam het er niet van. Maar vandaag hebben we er serieus werk van gemaakt, het was prachtig weer. Ze wilde graag naar het schoolplein en dat was een goede keus. Het schoolplein is enorm groot dus ze kon lange afstanden afleggen en mama was het naast haar rennen al snel zat………

Trotse grote broer

En, een hele prestatie, kleine broer heeft het hele eind op zijn tractor meegereden, zelf getrapt!

Het heeft vannacht veel geregend (20 maart) en in de paardenbak liggen grote plassen water. Dus de regenlaarzen en regenbroeken gaan aan en Kamiel kan lekker in de modderplassen spelen. Schijnt goed te zijn voor de weerstand…..

Maar niet achter de kippen aanrennen!!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2010/04/VID00001.flv /]

Hermen in Zwolle. Vandaag met Gerard voor controle naar Groningen, dat verliep goed. En, wat waren je leuko’s? Hermen weet het al. Ik wacht gespannen de bloedwaarde-dip af. De rode en witte bloedlichaampjes, de bloedplaatjes. En het gaat mij om de witte, de leukocyten, de leuko’s.  Nu 4.4, nog goed. Maar de dip moet nog komen, zo’n 10 dagen na de kuur.  We blijven  uiterst voorzichtig en willen de kans op besmetting tot het minimum beperken. Dit betekent geen bezoek.  Maar ook bepaald eten (zacht eitje en dat soort dingen) is uit den boze. Hermen ondergaat het gelaten. Hij geniet van rust en lekker eten van Ria. Hij blijft nog wel iets misselijk. Hij slaapt heel veel. En nu alweer een stuk platter!!! Hermen heeft de computer weer open, kwettert zachtjes mee op z’n favoriete medium  Twitter. Hij praat zelfs over het nieuws van de dag, “yes we Co-hen”.

Ondertussen bij zijn gezinnetje. Het is gelukt om voor de opvang van de kinderen iemand aan huis te regelen. Anne-Martien, een jonge meid die de kinderen kent van haar stage bij ons kinderdagverblijf Olivo. Vandaag breng ik de kinderen naar die opvang, ze zijn vrolijk. Wat een lieve leidsters en wat een leuke kindjes. Zoals gewoonlijk staat Jordi enthousiast te zwaaien als we voorrijden, z’n vriendje Kamiel is er! Dit is echt een hele goede opvang en het stemt me verdrietig dat dit hoogst waarschijnlijk hun laatste dag is. Vandaag komt Irene van het gastouderburo en Anne-Martien langs en zullen we alles bespreken. Het heeft veel meer voeten in aarde dan ik had kunnen voorzien. De GGD controleert de kinderopvangplaatsen, dus ook de gastouders. Dus ook het huis waar de kinderen in dit geval zelf wonen. We wachten het af. Maar belangrijk, we komen tot overeenstemming. Anne-Martien zal a.s. maandag al beginnen. Met dank aan Olivo, die gewoon ons opzegtermijn van 2 maanden heeft kwijt gescholden. Het zijn dit soort dingen die Hermen diep raken, mensen die hun belang geheel aan de kant zetten om ons in deze situatie tegemoet te komen. Net als toen ik hem vertelde dat mijn collega´s er gewoon voor hebben gezorgd dat ik vrijdags geen les meer geef en die dag vrij ben om stagebezoeken te doen en andere zaken te regelen. Dat doen ze gewoon.

Maar nu is daar dus Anne-Martien, ze is vanmiddag al komen wennen met de kinderen. Tymen vond het meteen wel geweldig, niet meer naar Olivo?  Dan kan ik altijd met m’n lego spelen!! Kamiel speelt met haar maar overziet natuurlijk niet de nieuwe situatie. Ella overziet het evenmin. Ik leg het nog eens uit en besluit dat ze nergens meer heen hoeft. Later, ze vertelt papa door de telefoon het nieuws, “en ik hoef nergens meer naar toe! niet naar Olivo, niet naar school!”  Hermen en ik schieten in de lach, je moet weten dat Ella altijd standaard loopt te mopperen, dat ze niet naar school wil, dat ze niet naar Olivo wil. Hermen helpt haar uit de droom, wel naar school! Ze kijkt me sip aan, “je zei toch nergens…..” Tymen riep dat hij wel wist: “Fran~i~a, mam, hoe heet ze ook alweer, zij had mij het al verteld” Ik herstel hem, Francisca. Tymen, nu duidelijk articulerend: Fran~da, dat kan ik niet zeggen want ik krijg geen l o g o p e d ie.

Al een tijdje geen berichtjes. Maar stil is het hier allerminst. We zijn veel op pad of vrienden komen bij ons op bezoek. Het is prachtig weer en we trekken er veel op uit. Tymen heeft 2 nachtjes bij opa en beppe gelogeerd en daar genoten van exclusieve aandacht en 2 dagen heerlijk alleen en ongestoord spelen. Gisteren waren wij in Zwolle waar de tuin van Gerard en Ria bijna te klein wordt met al die kleinkinderen. Vandaag waren Hester en haar mannen hier op bezoek. De kinderen spelen zo mooi samen. We hadden een badje gevuld, daar speelden ze mooi met z’n vijven in. Kindjes lekker bloot. Kamiel speelde op een gegeven moment in de schuur tot Mees en Tymen alarm slaan, “Kamiel heeft in de schuur gepoept!!!!” Hermen had pech, ik was binnen en hij moest Kamiel er uit halen. Hij had een klein verfrolletje gevonden en heeft daarmee heerlijk met zijn eigen poep zitten rollen. En niet alleen de vloer werd met poep besmeurd, ook zijn eigen lichaam werd ingesmeerd. Toen ik aankwam lopen was hij hij door Hermen wreed uit zijn spel verstoord en werd in het badje afgespoeld, de poep zat van z’n kruin tot aan z’n tenen en dat voor en achter! Arm kind, zo lekker aan het spelen, zo sta je te gillen in een badje en krijg je ook nog even een douche met de tuinslang!

Helaas, geen foto bij dit bericht.

‘t Was mooi weer, het waaaide lekker. Dus, deze waren droog voordat er een kind naar kon kraaien en ze stinken niet meer!

Verrast was ik, Tymen kon zich inschrijven voor de avond-4-daagse, 5 of 10 km. Ach, die kleine jongen, zou hij dat kunnen? Maar ja, Tymen heeft in de klas wat opgevangen en heeft al het idee dat hij 4 avonden gaat lopen. Nou, goed dan. Afgelopen maandag gingen we van start, mama mocht mee. In het begin rennen, met z’n vriendjes. Na de pauze was het al snel “ik heb pijn in mijn voeten” en moest ik hem wel echt vooruit praten. We lopen helemaal achteraan en dan “ik moet poepen!” Gelukkig zijn we in de bebouwde kom en daar zien we de mama van Olga, daar mag hij naar de wc. Hij krijgt meteen een ijsje. Dat helpt hem het laatste stukje door komen. Hij redt het, zonder blaren. En zo ook de dinsdag en dan donderdag. Hermen en ik zijn verrast door de mooie wandelroutes om dorp heen. Tymen houdt zich goed, het tempo is ook erg hoog voor zijn kleine beentjes, vaak moet hij rennen, maar dat doet hij graag. En altijd vindt hij wel weer een stok die hij vervolgens de hele weg meesjouwt.

En dan vanavond, feest, opa en oma komen kijken. Opa en papa zullen met hem meelopen. En dan de intocht! Tymen is zeer verrast dat we (Kamiel, Ella, oma en mam) hem opwachten! Helemaal blij ontvangt hij van oma de slinger en snoepmedaille. Ella wil hem de bloemen geven, dat snapt hij nog niet. En een kadootje! Zijn onbevangen kreten laten de omstanders lachen. En dan een echte medaille (wat is dat?). En dan achter de drumband nog een rondje door het dorp. Ondertussen denken we vaak terug aan hoe we zelf de 4-daagse liepen. Ach, er is niet veel veranderd………

Tijdens het wachten speelt Ella met een nieuw vriendinnetje

Kamiel is hartstikke moe

Ella wil zo graag de bloemen die ze samen met mam geplukt heeft geven

Kamiel is dol op auto’s, en kan bovendien erg vasthoudend zijn. Dus, gister in de supermarkt, met ons allen, een groot drama: Tymen en Ella renden naar binnen, en pikten de (enige) twee autokarren in, Kamiel hobbelt erachteraan, en hangt hartverscheurend te jammeren (DIE!! DIE!!), beurtelings bij Tymen en Ella. En wat doe je dan? Dus, bij Tymen of Ella bedelen of Kamiel niet even mag, “nog eventjes en dan mag Kamiel”, “Mag jij straks weer, echt!” Uiteindelijk gaf Tymen toe en mocht Kamiel in zijn wagentje. Vervolgens ben je dan klaar in de supermarkt en begint het hele verhaal opnieuw…

Nee, dan vandaag, ik ging Kamiel ophalen bij de crèche, en daar had ie bijna de hele middag in het nieuwe loopwagentje rondgereden, en trots als ie was! Maar ja, toen moest ie dus weer mee naar huis (DIE!! DIE!!!).

Hier wat vrolijke momenten uit Alteveer.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/02/l1080241.flv /]

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/02/l1080319.flv /]

De taal van onze kindjes blijft erg leuk. Kamiel zegt nu sinds een paar weken behalve mama ook papa, Ella en beppe. Neus is naanaa. Ondanks deze beperkte woordenschat is Kamiel’s communicatie zeer effectief. Hij kan vertellen wat hij wil, DIEEEEH! en wijst daarbij naar hetgeen wat hij wil. Hij schudt nee als hij iets niet wil, als het bv. tijd is om op de crèche afscheid te nemen, schudt hij al bij voorbaat  nee naar de leidster die met hem wil gaan zwaaien. En als iets zijn goedkeuring krijgt dan zit hij tevreden te knikken. Zo kwam ik hem laatst op de fiets van de crèche halen. Hij liep de deur uit, naar de fiets toe en ging er naast staan knikken, ja, dit vond hij heel leuk! En alles gaat gepaard met grappige geluidjes waarvan zijn gezinsleden goed weten wat hij bedoelt.

Ella heeft haar eigen grappige manier van praten. Ze draait nogal eens wat woorden om. Als de kinderen wat geraspte kaas over het eten krijgen, dan vinden ze het lekker om ook wat in het handje te krijgen en op te eten. Ella roept dan al: “mag ik wat hand-in-het-kaasje?” Vandaag wilde ze een appel en ik hoefde die niet te schillen: “mag ik een schil met appel?” vroeg ze.

Tymen weet op soms op een grappige manier dingen te benoemen. Vandaag waren Bas en Mascha hier en met Anna halen we Bubble er eens uit de wei om te borstelen en op te rijden. Onder het borstelen praat Tymen (die de hele dag al op klompen loopt) over de hoeven van Bubble, dat zijn zijn “klompjes”. Als Tymen later op Bubble rondjes rijdt en we met Anna praten over Bubble de sporen geven, legt Tymen uit dat je dat doet met hak van je voet. Alleen komt hij niet op het woordje hak, of hij kent het nog niet en legt aan Anna uit dat dat de punt van de voet is, “de kin van de voet”.

Eens een weekendje thuis, dat gebeurd niet veel. ‘t Is heerlijk om niets te hoeven doen. De kindjes zijn ook zo lief, zij hoeven ook niets te doen. Deze week is een bedrijf begonnen om overal in het huis dubbel glas te plaatsen. Een heel karwei want veel kozijnen worden geheel 0f gedeeltelijk vervangen. Geeft ook wat troep maar dat kon ik dit weekend rustig opruimen. Je doet nog eens wat, zo’n weekend thuis, de kinderen gaan eens in bad, de magnetron wordt eens schoongemaakt, zelfs de bladeren op het voetpadje voor het huis worden opgeruimd, we drinken koffie bij de buren. Ella ging zich voor het eerst verkleden. Tymen deed mee en dan komt die kleine Kamiel ook snel met een jurkje aanlopen, “DIEHHHH” roepend.

Tymen veroverde uiteindelijk de “Flamingo”jurk en heeft deze de hele dag aangehouden. Ondertussen speelde hij flamingo, bouwde een nest en legde er een ei in……..

Kamiel leert steeds meer en loopt zo schattig hier rond. Hij doet zijn broer en zus graag na. Ella speelde wat en ging in een hoekje zitten. Zodra ze opstaat gaat hij op dezelfde plek op dezelfde manier zitten. Tymen is altijd nog onder de indruk van de koeien-melk-machine. Dit is de melkrobot bij de speeltuin met al die soorten tractors waar de kinderen op rond rijden (De Drentse Koe). Als we daar naar binnen gaan dan kijken we altijd eerst even naar deze melkrobot die altijd wel een koe staat te melken. Tymen blijft gefascineerd door de robot en de koe. Gisteravond speelde hij koe. Hij zette twee kinderstoeltjes tegenover elkaar. Dat was de koeien-melk-machine. Hij ging op handen en knieen er tussen staan en ik moest robot spelen. Ik zet hem klem tussen de stoeltjes, laat mijn arm als een robot naar zijn buikje trek aan de twee koordjes van zijn broek. Als ik klaar ben duw ik hem met een stoeltje weg want dat doet de robot ook, die duwt de koe de machine uit. En de volgende koe staat klaar, Ella wil ook gemolken worden. Vervolgens spelen Tymen en Ella samen koe. En dan komt die kleine kabouter Kamiel Kurt! Ook op z’n handjes en knietjes! Zo serieus! Afwachtend dat ik ook hem onder de buik zal kietelen. Zo schattig, zo grappig. Helaas niet op foto of film vastgelegd. Hier een ander filmpje waar hij heel serieus mama nadoet, iets wat hij ook heel serieus neemt en hem wel een half uur bezig kan houden want hij is erg zorgvuldig!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/01/kamiel-stofzuigen-deco8.flv /]

Het is wat. Je bent 1 jaar en 3 maanden. Praten beperkt zich tot “DIEEEH!” en mama. En als je aan tafel zit dan moet je wel eens wat bedenken om aandacht te krijgen. Eten doe je immers heel goed, je bordje is zo leeg. Als je maar een vork in de buurt hebt. Geen vork? Dan volgt een “DIEEEH” en je wordt begrepen, je krijgt je vork. Om vervolgens met je handen je bordje leeg te eten. En daar zit je dan. Tussen het verbale geweld van je grote broer (met zijn nooit stoppende woordenstroom duurt het eten met hem lang) en je zus die door haar koppige nee-fase-gedoe alle aandacht van mama krijgt die haar op allerlei creatieve manieren toch iets probeert te laten eten. Nou, dan stop je verveeld twee vingertjes in je neus en gaat door je neus zitten brommen. Héé! Nú zit iedereen zit om MIJ te lachen!!!!

Zo af en toe pakt Hermen zijn goede camera. Dat geeft altijd weer mooie plaatjes.

Tymen tekende voor het eerst een soort poppetje. Hier op een soort boot

Hier nog een foto van Artis de Maris en mam’s nieuwe haar

Kamiel tekent ook!

Ella houdt erg van tutten op het aankleedkussen en papa kan het beste tutten.

Dat plastic schortje, dat deed Ella zelf aan toen ze het achter in de kast vond. Vervolgens loopt ze er de hele middag in rond.

Klaar voor de nacht!

Vandaag voor de verandering een zaterdag gewoon thuis. Heerlijk. Iedereen is lief, er wordt veel samen gespeeld. Alles lekker rustig, de kinderen zijn zo tevree. Hoewel, daar heb je mama weer………

“He get, blijf van mijn snotneus af!”

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/12/l1070884.flv /]

Vrijdag 12 september, Kamiel is net 1 jaar en hij zet zijn eerste losse stapjes. Meestal 3 stapjes, ploft op zijn billen en kruipt verder. Maar sinds een paar dagen gaat hij steeds verder lopen! En trots dat hij is! Het blijft bijzonder, die eerste stapjes en ik kan er geen genoeg van krijgen.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/10/mov07709.flv /]

Kamiel laat even zien wat het verschil is tussen daglicht en kunstlicht.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/10/kamiel_dag-kunstlicht.flv /]

Verder krijgen wij ook gewoon de hartverzakkingen bij deze acties hoor!

P.s, en die stoel, die schuift hij er ook zelf heen.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07537.flv /]

Hier een verslagje van een heerlijk dagje thuis. Tymen naar school, Ella en Kamiel mee naar buiten want het is heerlijk weer. Ik veeg de oprit een beetje aan (om de hele oprit/erf te vegen, met kinderen erbij, heb ik 3 dagen nodig), Kamiel gaat dan steeds bovenop de hoopjes bladeren zitten die Ella keurig met stoffer en blik opveegt. En Kamiel ontdekt het loopwagentje, hij stapt er mooi achter aan!

Wat mooi!

Als Tymen ‘s middags thuiskomt wil hij met zijn spoorbaan spelen, buiten wel te verstaan. Ik vind dat niet zo’n goed idee maar we besluiten dat het voor de deur, op de stenen, mag. We maken een hele grote spoorbaan en Tymen en Ella spelen heerlijk. Als aan de andere kant van de heg buurmeisje Elianne met 2 vriendjes langskomt, roept Tymen dan ook enthousiast naar Elianne over zijn spoor en vraagt of ze wil komen kijken. Dat wil zij, Joran en Thygo wel. Vervolgens spelen ze mee met de treintjes. Maar eigenlijk moeten ze met het missiebusje rond.  Dan spelen ze verder in de tuin en staat het missiebusje eenzaam bij de spoorwegovergang. Ondertussen zitten ze achter Tymen aan, hangen aan het touw dat aan de boomtak hangt en ontdekken Tymens “huisje” onder de taxusboom. Gelukkig, Joran en Thygo denken zelf aan hun opdracht en vervolgen ze gedrieeën het missiebusjerondje . Ik zeg hun dat als ze klaar zijn en nog zin hebben altijd mogen terug komen. En dat doen ze. Ze spelen nog heerlijk met Tymen, ravotten door de tuin, crossen op een fietsje met aanhanger en maken Tymens “huisje” schoon, (ze harken de vloer). Op een gegeven moment zie ik Joran met zijn volle gewicht aan een van de laatst bloeiende hortensia’s hangen. Misschien toch maar eens gaan kijken en ze vragen geen bloemen te plukken. Trots laten ze het resultaat van het schone huisje zien met een mooie boeket bloemen wat ze in een lege bloempot hebben gezet. Allerlei verschillende bloempjes die ze in de tuin hebben gevonden (wat bloeit er nog veel, realiseer ik mij). Ik slik mijn verbod op bloemen plukken in en complimenteer hen met het mooie resultaat.

smaakvol toch?

Tjonge, wat kan ik genieten van zoveel kindjes in mijn tuin. Ze spelen zo prachtig. Ik maak mij zorgen over hoe ik de kindjes voor het eten naar binnen krijg zonder hun spel al te ruw te verstoren om zo min mogelijk verzet te krijgen. Maar buurjongen Bart helpt een handje, hij roept naar Elianne dat zij en de vriendjes naar huis moeten. Als dat nog niet zo snel gebeurt komt buurmeisje Annelotte helpen, Elianne moet nu echt komen maar hee, waar is het missiebusje? OJEE!!!! We doorzoeken tuin en schuren, het heeft ook zo’n groene schutkleur. Op mijn speurtocht kom ik kwijtgeraakte spullen tegen maar geen busje. Ooohh! Annelotte neemt gelukkig scherper waar, het staat op een paaltje waar we al 10 keer zijn langsgelopen. Einde van een prachtige middag, zo’n middag waarvoor we naar Drenthe zijn verhuist.

Maandag 1 september, een jaar geleden dat onze kleine grote man werd geboren. Zo’n moment dat de bevalling in gedachten nog eens de revue passeert, het bewusteloos raken, liggend op de badkamervloer en de verloskundige die binnenkomt, overziet en concludeert “hier gaat het gebeuren.”

Maandag houden we het eenvoudig, Kamiel krijgt zijn tent kado. Zondag 7 sept. vieren we zijn verjaardag met een beetje familie en buren. Gezien het matige weer moeten we binnen blijven en dan is het maar goed dat er niet te veel mensen zijn. Ondanks het weer was het een gezellige dag met heerlijk spelende kinderen. Wat wenst een ouder nog meer.

Je kreeg 2 tenten en kruiptunnel

Huuuueeeeeee! roep je en je krijgt weer een hapje taart, misschien heb je wel 3 stukjes gehad.

Het is alweer 19 dagen geleden dat ik een stukje schreef. Het is duidelijk, de vakantie is voorbij. Op mijn werk is het hectisch, we hebben erg veel leerlingen maar missen (deels) collega’s. Aan dat laatste wordt gewerkt en ik mag 0,6 fte gaan werken. Ondertussen ook al 2 keer oppas geregeld om ook op een vrije dag even te werken. En vorige week was het kamp van de eerste jaars en was ik ook een dag/nacht mee op kamp, jawel. Tymen is 4 jaar geworden, waarvan nog een verslagje zal volgen. Ik zal proberen verslag te blijven doen van het leven in Drenthe.

Wat een heerlijk weer was het weer. Van de crèche hoorde ik dat er in Ruinerwold een leuke speelboerderij, De Drentse Koe, is waar de kinderen mooi kunnen spelen en ook kunnen kijken hoe een koe wordt gemolken. Tymen heeft het eens ‘s avonds in z’n badje met de douchekop na verteld hoe dat gebeurde.  Vandaag een prachtige dag om daar eens te kijken. En wat een geweldig plekje! Een leuk boerderij, in een prachtige omgeving en heel veel speelgoed-trap-tactors met allerlei aanhangers. Tymen, Ella vonden het geweldig maar ook Kamiel laat een tractor niet gauw los. Hoewel de tractor te groot is blijft hij proberen om er op te gaan zitten. Verder waren er mooi klim en klauterattributen, en een enorm springkussen. Alle ingrediënten voor een heerlijk dagje uit, hier moeten we snel weer eens heen!

We zijn naar het consultatiebuo geweest en inderdaad, je mam dacht het al maar het is ook zo, je bent 10 kilo! 10 kilo en 260 gram. Ella stond bij een weegschaal en vroeg wat het was, heb ik haar er ook even opgezet. Zij is nu10 kilo en 90 gram, ingehaald door Kamiel! Verder Liet Kamiel zien dat het heel goed met hem gaat, dat hij probeert los te staan, dat hij mooi speelt (in en uitpakken), grappig babbelt (dadada of mamama als hij huilt). Alles is goed en dit keer geen prik.

Hoera, vandaag ben je 11 maanden. Je mam brengt je met de fiets naar de crèche en dat betekend dat jij voorop zit, wat geniet je daarvan! Je slaapt steeds beter. Een paar nachten geleden sliep je voor het eerst door tot 5:30! Dat was heel wat, helaas was het een incident. Je doet ons graag na, zwaaien, klappen, nee schudden, hoera! (2 handjes omhoog) en op de tafel slaan. Maar je doet Tymen ook na, je rijdt ook al met autootjes en bromt erbij!!!!! Verder probeer je los te staan, dat vind je heel stoer en je gooit dan je handjes in de lucht, valt meestal meteen maar je blijft het proberen!

Kamiel is vandaag 10 maanden en 18 dagen. Het is een heerlijk lief en vrolijk kind. Hij is heel trots op zijn 6 tandjes. Hij is erg sterk en staat al zo mooi en soms probeert hij los te staan. Op het ogenblik fascineert het hem om dingen op de grond te gooien. Ook kan hij nu ons nadoen, hoofd schudden, zwaaien en in zijn handjes klappen. Overdag een engel, ‘s nachts niet. Een paar keer per nacht wordt hij nog wakker en roept hij ons bij zich. En om Tymen en Ella maar niet wakker te maken wordt hij ook iedere nacht weer gesust en gevoed. Op de crèche is hij de lieveling, altijd het vrolijke en lachende jongetje. Broer en zus vinden hem ook heel lief zolang hij maar niet in de buurt van hun spel komt. Tymen roept dan: “mam, hier zijn hele scherpe gevaarlijke randen, Kamiel mag hier niet komen.” Vervolgens sluit hij Kamiel buiten de kamer. Maar de kleine Kamiel laat dat niet op zich zitten en huilt aandoenlijk als hem iets door broer of zus wordt ontnomen. Hij weet dat mama het dan voor hem oplost.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/07/mov072491.flv /]