Afgelopen maandag kwam het vorige baasje van Bubble (bijna 3 jaar) met haar moeder even langs om te kijken hoe het Bubble verging bij de nieuwe baasjes. Moeder zette het meisje even op Bubble. Dus dat kon Bubble al! Wisten we niet. Dus…….

Ze vinden het geweldig en zijn niks bang. Ella zit al vrij ontspannen op bubble. Tymen kon ook al nooit op papa’s nek zitten, dat kietelde teveel. Ook wanneer hij op Bubble zit krijgt hij de slappe lach. Nu moet ik toch snel achter een zadeltje aan.

Twee jaar werd Tymen, toen we deze loopfiets voor hem kochten. Helaas, Tymen vond de loopfiets niet zo mooi als wij hem vonden. We hebben nog geprobeerd Tymen op het fietsje te praten, maar hij heeft het wel uitgelegd en voorgedaan, hij pakte de fiets op en zei: “kan niet, fietst valt” en legde de fiets neer. En sindsdien stond dit fietsje er maar. Tot afgelopen zaterdag. Emil kwam spelen en voor hem pakten we het loopfietsje. Dit keer wilde Tymen erop! En sindsdien is de belangstelling voor het gewone fietsje verdwenen. Vandaag speelde hij er de hele dag op, eindelijk!

En Ella,

Die speelt ook heerlijk. Zij heeft wat praten betreft een grote sprong gemaakt. Ze laat ons vaak lachen met haar wijze zinnen.

Ondertussen……..

Heeft Kamiel ook een Tripp Trapp! Het is nog even zoeken naar een goede opstelling voor zoveel tripp trapps! En zo hoort hij er helemaal bij. Eerst moesten Tymen en Ella om hem lachen als hij hun bestek pakte. Nu grijpen ze het ruw terug.

En staat de kleine man!

Hermen is niet zo’n schrijver. Ik zal maar een stukje schrijven over hoe het met hem gaat. Tijdens zijn behandelingen zei ik vaak ‘stabiel slecht’ als mensen me vroegen hoe het met Hermen ging. Nu kan ik zeggen dat het stabiel goed is. Op wat kleine restverschijnselen na. En dat is ook onwennig. Tot voor kort was Hermen doodziek en vocht hij voor z’n leven, nu is alles weer gewoon. Heel onwerkelijk allemaal. En we genieten er enorm van. Hermen werkt ook alweer aardig wat en gaat af en toe naar Hoorn. Hij kan ook hier werken, in het kantoortje dat Gerard, Nick en Marc hebben gemaakt. Dus, Hermen is bijna weer de oude.

Bubbel of in het engels, Bubble. Zo heet de shetlandpony die Nova gezeldschap gaat houden. Nova is het paard van Annemiek en Monique. Zij hebben hun paard verderop in de straat op stal staan. Een paar keer per week mag Nova dan bij ons in het weilandje staan. Helaas voor Nova, wij, nieuwe bewoners, hebben geen paard of pony zoals de vorige bewoners. Dus stond Nova alleen. En dat is niet leuk voor een kuddedier. En nu hebben Annemiek en Monique Bubbel gekregen en staat Nova niet meer alleen. Bubbel of Bubble mogen wij verzorgen. We gaan nu op zoek naar een tuig en een karretje. En misschien ook een zadeltje. Bubble is erg lief en vriendelijk. Als ik hem bij het hek roep komt hij er aandraven. Ik geef hem dan wat lekkers dus mogelijk is dat niet lief maar gewoon honger. Tymen en Ella zijn wonderwel niet bang voor Nova en Bubble, wel heel voorzichtig. Zie hier, Bubble wordt door ons geborsteld.

Het is moeilijk te zeggen wanneer Hermen weer “fit” of “de oude” is. Hermen voelt zich aardig goed. En dat hebben Hermen en ik gevierd met een weekendje Amsterdam. Zaterdag hebben we de kinderen bij de ouders van Hermen achtergelaten, iets wat ze prima vinden. Kamiel zou later naar Marieke gaan. En toen rustig naar Amsterdam waar we zonder files aankwamen. We hadden de geweldige luxe om in het huis van Bernd en Natalie te mogen logeren, midden in De Pijp en de auto kon in de garage. Om vervolgens met de fiets de stad in te gaan. Ik mis de stad niet maar er zijn een paar dingen die ik graag had mee willen nemen naar Alteveer. Sharon, de kapster bijvoorbeeld. Dus daar maar als eerste naar toe gegaan. Verder genieten we van terras en koopt Hermen mooie boeken. Later op de dag gaan we naar Hester en haar mannen. Daar eten we en daarna met Hester en Govert op de fiets naar Carré waar ‘Porgy en Bess’ wordt opgevoerd. Hebben we erg van genoten. En een goede nachtrust gehad! Heerlijk geslapen. Al met al een heerlijk weekend, heerlijk genoten van de stad met het prachtige weer.

In het zonovergoten Carré.

Nadat we de kinderen gingen halen zijn we nog gezellig blijven hangen in Zwolle. En vandaag waren Ellen, Marc en kids weer hier. Nog altijd genietend van het geweldige weer.

Koud!!!!

Wat ruist daar in het struikgewas….

En het mooiste van al, Hermen is thuis, en blijft nu thuis.

Tymen rende naar buiten en roept: “hee! een echte kikker!” Ella komt er achteraan en prikt met haar vingertje in de kikker. Mama komt er achteraan en begint zenuwachtig te giechelen, vooral niet aan de kinderen laten merken dat ik het een beetje griezelig beestje vind. Maar dat voelen ze aan, zie maar hoe ze vervolgens van een afstandje de kikker bekijken, toch wel spannend!

Het kan niet op, het blijft feest. Vandaag kwamen Marieke en Nick met de kinderen langs. Marieke had zelfs taart bij zich! En wat hebben de kinderen zich goed vermaakt! Ze hebben wat afgerend, gefietst en heerlijk met water gekliederd.

Net als het merendeel van Nederland hebben wij hier ook een heerlijk weekend achter de rug. Heerlijk, als compleet gezinnetje. Hermen blijft voorspoedig herstellen, eet langzaam aan steeds wat meer maar dat blijft nog erg zwaar. Hermen is graag met in het weilandje bezig maar heeft vandaag voor niet al te zwaar werk gekozen… Tymen heeft een fietsje gekregen en fietste er meteen mee weg (met zijwieltjes hoor). Ella heeft wat praten betreft een sprongetje gemaakt. Ze eet niet meer zo makkelijk maar zo’n potje als Kamiel, dat wil ze ook wel. Nou goed, haar eten ook in een potje, zelfde lepeltje als Kamiel en zie zo, ze eet alles op. Kamiel kruipt lekker rond. Met dit prachtige weer leven we de hele dag buiten, wat een genot.

Wat een feestdag. Dag van de arbeid. Dag dat Kamiel 8 maanden is geworden. Kamiel heeft ondertussen 2 voortandjes, kruipt wankel als een pasgeboren kalfje door de kamer, eet al lekker fruithapjes en groentehapjes naast de borstvoeding, overdag zo zoet, ‘s nachts een spook en de oorzaak dat ik nooit eens een paar uur goed kan doorslapen.

De dag dat Tymen officieel zindelijk is. Hij kan al heel lang op de wc plassen, poepen deed hij al een paar maanden niet meer in de luier. Af en toe probeerden we hem te trainen en dan was ik weer zo suf te vergeten hem regelmatig naar de wc te brengen. Maar hoera, als hij nu in een onderbroekje loopt geeft hij zelf aan  te moeten plassen. Gisteren de hele dag droog! ‘s Avonds, terwijl hij z’n pyama aankrijgt; “ik hoef geen luier voor de nacht, net als Sven.” Nou goed, dan pakken we ook door. En inderdaad, vannacht hem 1 keer op de wc laten plassen en vanmorgen kwam hij om zeven uur naar me toe, “ik moet plassen”. Dat zijn van die momenten dat ik geen moeite heb om uit m’n bed te springen. Hoera! Tymen is zindelijk!

En Hermen is thuis, hij pakt z’n hobby weer op, wat een feestdag! Zie ook: http://digiphotos.org/album279

Het was alsof het afgesproken werd, regelmatig hebben we prachtige bloemen ontvangen. Was de ene bos uitgebloeid dan kwam er weer een nieuwe bos en zo wisselde zich dit af. Zo hebben hier de afgelopen drie maanden onafgebroken mooie bloemen op tafel gestaan. Iedereen heel erg bedankt! Afgelopen dinsdag werden we wederom verrast met een prachtige bos bloemen echter, we weten niet van wie. De bloemist die ze bezorgde kon het ook niet vertellen, ze had alleen een faxnummer. Dus via dit weblog een oproep, van wie hebben we deze bloemen mogen ontvangen?