Wat een mooi weer! Nu kunnen we daar erg van genieten. Ik hoop dat het nog even zo blijft. In Amsterdam vonden we hitte verschrikkelijk, met de kinderen aan dat hete appartement gekluisterd. Tja, mooi weer of niet, de kinderen waren op de crèche en ik wilde graag een deel van de 47 resterende verhuisdozen opruimen. Dat ging aardig. Het was veel uitpakwerk, allemaal glas en aardewerk, allemaal goed in papier gedraaid. Ik wilde er vandaag 10 uitpakken maar en ik heb mijn doel ruim gehaald, 14 dozen zijn opgeruimd.  Ondertussen ook wel van het weer genoten hoor. Lekker samen met Hermen buiten lunchen, wat lezen.

De kindjes liggen inmiddels in bed, in een warm huis (boven 30 gr, beneden valt wel mee). Hermen en ik zitten lekker buiten, allebei met laptop, Hermen moppert op het zwakke netwerk buiten. Babyfoon en ventilator erbij, zo houden we het wel vol. Hermen kijkt ondertussen op zijn telefoon waar de vallende sterren te zien zijn. Nog even en dan is het donker genoeg om daar naar te gaan kijken.

‘t Was me het weekendje wel! Zaterdag was het al verschrikkelijk warm. Mogelijk was het niet zo zeer de tempratuur maar de luchtvochtigheid waar met name Hermen heel veel last (hoofdpijn, geen puf) van had. En wat doe je dan. Niks. En een badje voor de kinderen vullen. Nadat de kinderen het spetteren wel gezien hadden nam Hermen bezit van het badje. Zin om te koken hadden we niet dus Hermen haalde 2 pizza’s om die lekker buiten op te eten. Alleen, in de verte naderde onweer. Snel ruimde ik het nodige op, haalde de was binnen en pakte de spullen om buiten te eten. Toen Hermen met de pizza’s arriveerde en we onze eerste happen namen verdween Tymen onder de tafel. Hij vertrouwde het gerommel in de lucht niet en even later vluchtte hij naar binnen. Dus hebben we de rest van de pizza binnen opgegeten. Ondertussen vielen wat druppels maar al met al bleef het onweer uit. Nadat we later de kinderen in bed hadden, gingen Hermen en ik lekker buiten achter in de tuin zitten, bovenop de picknicktafel keken we hoe een zware, groen/grijze lucht en gerommel vanuit het zuiden op ons afkwam, heel spectaculair. Met de harde wind kwamen ook de eerste druppels en we renden snel naar binnen. In korte tijd verduisterde de lucht, viel er harde regen en waaide het hard. Vanachter het raam keken vol ontzag naar het plotselinge noodweer. Ella (die nog niet sliep) begon te huilen, dus die kwam ook beneden. Plots brak het geweld pas echt los en moesten we naar boven rennen om de ramen die op een kier stonden dicht te doen. Ondertussen was de regen met bladerenrotzooi al ver de kamers ingewaaid. Harde regen met grote hagel sloegen op dak en ramen wat een enorme herrie gaf. Wonderwel sliepen Tymen en Kamiel door dit geweld heen. En toen viel de stroom uit. Hermen mopperen, beetje storm, valt de stroom meteen uit. Ella was onder de indruk en bleef maar herhalen, ‘lamp kapot – en buiten ook – en lamp van de buren ook kapot”. Geen electra, geen telefoon, geen Internet en buuv Ria kwam vertellen dat ook het water afgesloten zou worden. Dus emmers en pannen werden met een zwak straaltje water gevuld. En dan rest niks anders dan naar bed gaan. Hoewel, toen het onweer voorbij was hadden we ook even naar buiten kunnen gaan, een goed moment om buren te leren kennen want er liep heel lang nog heel wat mensen buiten te praten met elkaar. Toen de volgende ochtend Kamiel vroeg wakker was ben ik buiten even de schade gaan opnemen. Ik hoorde water op straat in de put lopen en toen ik poolshoogte ging nemen zag ik dat aan de eik voor ons huis water uit de grond stromen. Vervolgens heb ik lang lopen nadenken hoe ik het waterleidingbedrijf kan bereiken als telefoon en Internet het niet doen. Achteraf hoorde ik dat overbuurman al vroeg 112 had gebeld om het door te geven. Dus stond er al snel een busje en klein graafmachientje voor het huis. Tot grote opwinding van Tymen. Toen iedereen gevoed en aangekleed was zijn we met z’n allen naar buiten gegaan om de schade op te nemen. Toen zagen we waarom ‘s avonds het dorp was uitgelopen. Een paar grote eiken waren omgewaaid en hadden een ravage aangericht. Tymen was zeer onder de indruk. We stonden met buren bij een omgevallen boom te kletsen toen Tymen en een oudere buurvrouw elkaar bij de hand pakte en Tymen haar naar de graafwerkzaamheden voor ons huis bracht. Even later voegde wij ons weer bij hen en vol verwondering zei deze buurvrouw: “ontzettend, wat praat hij!”

Deze zondag zou nog heter en klammer worden dan gisteren. Mariet kwam uit Amsterdam op bezoek maar meer dan rustig zitten hebben we niet gedaan. Want dat hete weer is wel leuk maar dan moet je wel stromend water hebben. Geduldig wachtten we daar op. Ondertussen klam van het zweet, pak je Kamiel op, onder het zand van de zandbak, zit je er vervolgens zelf ook helemaal onder, plakt zo lekker. We konden ook niet meer helder denken. We wilden de pomp op de waterput aansluiten voor wat extra (vies) water en wilden de aggregaat hiervoor aanzetten. Terwijl we al gewoon stroom hadden. Ondertussen hadden we ook weer telefoon en Internet. Toch raar, de werkzaamheden aan de waterleiding voor het huis waren allang beeindigd, toch maar even naar Piet en Ria om poolshoogte te nemen. Bleek dat iedereen alweer water had, alleen wij niet! Foutje. Het lek voor ons huis was gedicht, er was een nieuwe leiding door de oude leiding gelegd. Alleen hadden ze de aftakking naar ons huis over het hoofd gezien, zodoende hadden wij geen water. Gelukkig konden we bij Piet en Ria douchen, dat scheelde. Maar het huis vervuilde langzaam aan, de toiletten moesten nodig gespoeld, de vaatwasser stond vol te stinken. Vandaag, maandag, kwamen de mannen en graafmachine weer. Niet alleen bij ons, ook verderop in de straat was de leiding nog stuk. In totaal heeft de storm 6 lekken bij ons aan de Oosterweg veroorzaakt! En het leek lang maar na anderhalve dag hadden we dan eindelijk water.

Bernd vond deze toepasselijke link: http://www.zideo.nl/index.php?option=com_podfeed&zideo=6b346d5a6d773d3d&playzideo=6c6f71616d31343d

Ons meisje. Noem haar Ella Maria en verontwaardigt zal ze roepen: “neehe, Ella Bella!”. Babbelt al zo mooi, hele volzinnen. Op het ogenblik in de ‘nee-fase’. Wat ze vervolgens zo eigenwijs en charmant uitspreekt dat wij er altijd om moeten lachen. Ella is een klein en licht meisje. Nooit een grote eter geweest. Maar slapen doet zij als de beste, zelfs heftig vuurwerk en onweer maken haar niet wakker. Ella is op het ogenblik helemaal in de poppen. Daar loopt ze de hele dag mee te tutten en onder de trap heeft ze haar eigen poppenhoek. De zorg voor de poppen neemt ze heel serieus, vraag haar niet wanneer ze eentje de fles geeft iets anders te doen. Ze gilt de heleboel bij elkaar. Beter is het om haar even de voeding te laten geven, snel zal ze komen met de boodschap: ‘pop slaapt’ waarna ze vervolgens prima meewerkt met hetgeen wat wij willen. Maar soms geeft het problemen. Dan moet ze naar bed maar ojee, daar slaapt pop. En Ella kan dus niet naar bed. Los dat maar eens op.

Tymen is alweer 3 jaar en 11 maanden! Bijna 4!!!! Tymen kletst de hele dag door, tegen iedereen en ook tegen vreemden begint hij hele verhalen. Tymen hoef je nooit te vermaken, dat kan hij zelf, de hele dag door. Hij speelt en fantaseert er op los. Graag doet hij mensen na, buurman Geert is populair. Dan speelt hij dat hij de heg met een zware machine snoeit. Dat geluid kan hij mooi nadoen, en als hij van de ene struik naar de andere loopt dan hoort je de motor stationair lopen. Ja, Tymen is van de details, hij is erg scherp in zijn observatievermogen. Ook speelt hij graag de groenteman, die hier aan huis, komt graag na. Ik moet dan mee met naar zijn ‘busje’ (z’n rode loopauto met aanhanger) en om broccoli vragen. Vervolgens stapt hij op z’n auto om fictief hoog in de lucht (hoog in de bestelauto) de broccoli te pakken, als je naar hem kijkt dan zie je de groenteman het doen. Onze trots. Maar o, wat kan hij driftig worden, hij kan namelijk moeilijk met tegenslag en frustratie omgaan. Menigeen heeft hij daar mee aan het schrikken gemaakt. Lang heeft dat ook de nachten doorgespeeld, roepen en trappen in z’n bedje. Gelukkig wordt dat nu beter en hij doet erg z’n best om door te slapen. Want, als hij 7 nachten heeft doorgeslapen (uit bed komen voor een plasje tellen we niet mee), dan neemt papa hem nog eens mee naar de dierentuin!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/07/mov07242.flv /]

Kamiel is vandaag 10 maanden en 18 dagen. Het is een heerlijk lief en vrolijk kind. Hij is heel trots op zijn 6 tandjes. Hij is erg sterk en staat al zo mooi en soms probeert hij los te staan. Op het ogenblik fascineert het hem om dingen op de grond te gooien. Ook kan hij nu ons nadoen, hoofd schudden, zwaaien en in zijn handjes klappen. Overdag een engel, ‘s nachts niet. Een paar keer per nacht wordt hij nog wakker en roept hij ons bij zich. En om Tymen en Ella maar niet wakker te maken wordt hij ook iedere nacht weer gesust en gevoed. Op de crèche is hij de lieveling, altijd het vrolijke en lachende jongetje. Broer en zus vinden hem ook heel lief zolang hij maar niet in de buurt van hun spel komt. Tymen roept dan: “mam, hier zijn hele scherpe gevaarlijke randen, Kamiel mag hier niet komen.” Vervolgens sluit hij Kamiel buiten de kamer. Maar de kleine Kamiel laat dat niet op zich zitten en huilt aandoenlijk als hem iets door broer of zus wordt ontnomen. Hij weet dat mama het dan voor hem oplost.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/07/mov072491.flv /]

Mijn doelstelling om tenminste 1 x per week een berichtje op het weblog te zetten komt in gevaar.  Tja, vakantie. En we gaan niet eens weg. We zijn wel druk met allerlei klusjes. Er hangt een lange to-do-list op de deur. De crèche heeft geen zomerstop en daar gaan de kinderen gewoon 3 x per week heen. Dan kunnen wij die lijst afwerken. Of ‘s middags een beetje bijslapen, de nachten zijn bij ons nog erg onrustig, vandaar. En, heel gezellig, vrienden komen logeren. Mireille en familie hadden de primeur en sliepen in de caravan. Linda en Michiel zetten hun tent op in de tuin, dat wilde zoonlief Tim.  Met hun gingen we ook naar dierentuin Emmen. Dat was voor herhaling vatbaar. Prettig van logeren is dat wanneer de kinderen op bed liggen wij nog een gezellige avond met ons bezoek hebben en er eindelijk bijgekletst kan worden.

Vakantie, dingen doen die we al langer wilden. Met onze ouders lunchen in ‘Teatime‘. Klussen in huis, klussen in de tuin. Helaas, het weer is nu niet zo veel meer aan, het is hier koud en bewolkt. De regen valt wel mee, de was kan nog buiten drogen. Maar helaas, de zomerse kleertjes voor de kinderen blijven in de kast en er kan niet lekker met water gespeeld worden. Ik hoop zo dat dat nog anders wordt.

Toen wij in november het huis van de vorige bewoners overnamen, lieten zij ons van alles na wat zij in hun nieuwe woning niet kwijt konden. Ook de 5 kippen kregen we bij het huis. Dat vonden we best en al snel ontdekten wij de aardigheid van kippen. Er was nog maar 1 die ons in eitjes voorzag maar we vonden het ook gezellige beestjes, zo door de tuin scharrelend. Tymen vond ze ook erg leuk en moest een beetje ontmoedigd worden in het spelen met de kippen (er achteraan rennen). Helaas, er is geen kip meer over. De Barnevelder was erg oud en legde het loodje toen zus Aline er was en zij begroef haar naast Nadine. Vier drenthse hoenen bleven achter. Tot ze plots geen genoegen meer namen met onze tuin. We hielden ze vaker in het hok maar los vonden we toch gezelliger. Tot op een morgen er nog maar 3 in het hok zaten en een hoop veren door de rover van de vierde was achtergelaten. We snapten er niks van, het hok was toch dicht, wanneer was dit gebeurd? Feit was dat de 3 resterende dames niet meer in het hok wilden. Maar daar gaven we Boris, de bejaarde poes van de buren de schuld van, op een of andere manier lag die altijd in het kippenhok. Dus ging iedere avond Hermen op zoek naar de dames die elders in tuin of schuur op stok gingen en bracht hen tegen hun wil naar hun hok. Tot op een avond Hermen helemaal verwilderd binnen kwam, hij was zich helemaal ellendig geschrokken. Wederom had hij een kip in de ren losgelaten, en loopt bij de ren weg, maar schrikt dan van de herrie achter hem: Boris zat in het hok, en is nu in complete paniek opgesloten, net als dus de kip. Kip en kat vliegen door de ren heen, Hermen die zich in het donker helemaal een apezuur schrikt. Hermen gooit het hek open en kip en kat ontsnappen maar kip zien we niet meer terug. Toen hadden we er nog 2. Tot deze week, het is nog niet helemaal donker (dan pas kun je een kip pakken) maar 1 kip zoekt het wel heel hoog, bovenin de hoge meidoornheg. We twijfelen maar Hermen gaat de kip toch maar pakken nu hij haar nog kan zien. Mis, kip fladdert weg en haar zien we ook niet meer terug. Toen scharrelde er nog 1 kip door de tuin, met een kromme poot en de enige die nog eitjes gaf. Zij werd nu voor altijd opgesloten in haar ren. We zouden op zoek gaan naar nieuw gezelschap voor haar. Tot gisterochtend, stomverbaasd zie ik dat het hok leeg is. Nader onderzoek leert me dat een niet goed gedicht gat in het gaas een roofdier toegang moet hebben gegeven tot het hok, zo is nr 4 dus ook uit het hok geroofd. Het gat is te klein voor een vos maar ik hoor mensen een marter noemen en die schijnen heel klein te zijn.

Heel vervelend. En we moeten op zoek naar nieuwe dames. Goed, wie weet een adresje voor drenthse hoenen? We zullen het gaas goed maken en ze niet meer los laten. Tips tegen marters zijn ook welkom.