Het is wat. Je bent 1 jaar en 3 maanden. Praten beperkt zich tot “DIEEEH!” en mama. En als je aan tafel zit dan moet je wel eens wat bedenken om aandacht te krijgen. Eten doe je immers heel goed, je bordje is zo leeg. Als je maar een vork in de buurt hebt. Geen vork? Dan volgt een “DIEEEH” en je wordt begrepen, je krijgt je vork. Om vervolgens met je handen je bordje leeg te eten. En daar zit je dan. Tussen het verbale geweld van je grote broer (met zijn nooit stoppende woordenstroom duurt het eten met hem lang) en je zus die door haar koppige nee-fase-gedoe alle aandacht van mama krijgt die haar op allerlei creatieve manieren toch iets probeert te laten eten. Nou, dan stop je verveeld twee vingertjes in je neus en gaat door je neus zitten brommen. Héé! Nú zit iedereen zit om MIJ te lachen!!!!

Zo af en toe pakt Hermen zijn goede camera. Dat geeft altijd weer mooie plaatjes.

Tymen tekende voor het eerst een soort poppetje. Hier op een soort boot

Hier nog een foto van Artis de Maris en mam’s nieuwe haar

Kamiel tekent ook!

Ella houdt erg van tutten op het aankleedkussen en papa kan het beste tutten.

Dat plastic schortje, dat deed Ella zelf aan toen ze het achter in de kast vond. Vervolgens loopt ze er de hele middag in rond.

Klaar voor de nacht!

Vandaag voor de verandering een zaterdag gewoon thuis. Heerlijk. Iedereen is lief, er wordt veel samen gespeeld. Alles lekker rustig, de kinderen zijn zo tevree. Hoewel, daar heb je mama weer………

“He get, blijf van mijn snotneus af!”

Twee weekenden geleden waren we met het hele gezin naar Artis. Bas en Mascha hebben kortingskaarten en wij mochten gratis mee naar binnen. Een heerlijke dagje gehad. Als Hermen en ik met de kinderen naar de dierentuin (nu veelal Emmen) zijn geweest, dan mogen Tymen en Ella na afloop een speelgoeddiertje uitzoeken. Ook zo vandaag. Maar Ella zag onmiddelijk de artisknuffel “Artis de Partis” en wilde die hebben. Iedereen die artis de partis kent begrijpt waarom, hij is erg grappig. Uiteindelijk moest ze nog kiezen, ze wilde te veel dieren meenemen. Toen koos ze de buitenaardse variant van “artis de partis” (Artis de Maris) uit, uit het planetarium, een groene met één oog. Samen met knuffel schaap wijkt “artis de maris” niet van haar zijde. Op de crèche moet iedere leidster de knuffel bewonderen en iedereen reageert enthousiast op die grappige één-oog. Vorige week ging ik zo als gewoonlijk Tymen halen met Kamiel en Ella in de fietskar (als wandelwagen) en één-oog was ook mee. We wandelden alweer terug toen Ella begon te protesteren, ze wilde de knuffel aan juf laten zien. Vooruit dan. Ella had geluk, er stond nog een juf bij juf en beide moesten ze erg lachen om de knuffel. Gevolg, die aandacht wil Ella wel vaker! Dus, vanmorgen moest de poppenmaxi-cosi met pop mee. Ik protesteerde; “je wilde toch lopen, dan kun je die niet meenemen hoor.” Dus besluit ze niet te lopen, ze wil weer in de fietskar, kan maxi-cosi mee. Ach, zo gedurende de dag laat ik de kinderen. Pas ‘s avonds, als Hermen en ik eindelijk met z’n tweetjes kunnen gaan zitten, dan vertellen we elkaar over de kinderen en dan pas lachen we om onze schatjes. Ik vertel Hermen over Ella, dat we naar school liepen (Kamiel sliep). Ik houd haar bij de hand. In haar andere hand……….haar speelgoedbezempje! Op het schoolplein, klamp ik juf aan; “kijk juf, Ella wil wat laten zien.” Juf kijkt ook nergens raar van op en bewondert de bezem alsof het om een kostbare ketting gaat…….

Monique had mij enige tijd geleden uitgenodigd om mee te gaan naar de nieuwe voorstelling van Lennette van Dongen. Dit weekend was het zo ver. Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om zaterdag naar mijn kapper in Amsterdam te gaan. Ik wilde mijn haren nu maar eens verven om de grijze haren te verdoezelen. Al met al zat ik 3 uur bij de kapper. Gelukkig een goed boek meegenomen. Met mijn nieuwe haren was ik om 15:00 in Haarlem. Samen met Monique “gingen we in hoog tempo een paar boutique’s af en we hebben goed gescoord in  de uitverkoop. Eigenlijk had ik ook nog naar de Hema gewild, moest ook nog naar de Etos en had nog kadobonnen voor De Tuinen. Helaas, dat moet een andere keer. Na heerlijk eten bij Monique was het dan tijd om naar de voorstelling te gaan. En tjonge, wat hebben we genoten, wat hebben we enorm gelachen! Een echte aanrader, voor de vrouwen onder ons. Ik vraag me af of de mannen in de zaal ook zo gelachen hebben, ik denk van niet. En vanmorgen, nadat ik tot 9:00 had uitgeslapen en weer helemaal bijgekletst te zijn met Monique, weer rustig naar huis gereden. Hermen was zeer verrast de nieuwe kleur haren te zien. Gerard en Ria waren er ook en hoorden Tymen zeggen: “daar komt een andere mevrouw!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/12/l1070884.flv /]

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/12/l1070907.flv /]

Even een update. Afgelopen woensdag was ik voor het laatst geplande onderzoek naar het ziekenhuis, het EMG, (d.m.v. electische schokjes de werking van zenuwbanen beoordelen). Na dit onderzoek had ik een afspraak bij de neuroloog. En die kon mij definitief geruststellen. Het eerder bloedonderzoek liet geen spierafbraakstoffen zien. Het EMG liet geen afwijkingen zien. Alleen de MRI (wat een prachtige foto van mijn binnenste!) liet een kleine afwijking in de nek zien,  een “bulging disc”. Dit is een vroeg stadium van een hernia en kan spontaan genezen. De vernauwing van de zenuwbanen was op de MRI in ieder geval niet groot genoeg om mijn klachten te verklaren. Misschien is het wel groter geweest en is het nu herstellende. Dat zou overeenkomen met de afname van mijn klachten. Dus, geen enge ziekten onder de leden! Zoals iedereen mij al geruime tijd probeerde gerust te stellen. Gerard en Ria hadden me al een wandbordje kado gedaan met de tekst uit de titel van dit stukje. Alleen kon ik dat nog niet geloven. Wel hoopte ik dat die anderen gelijk zouden krijgen. En dat is dus gebeurd.