De taal van onze kindjes blijft erg leuk. Kamiel zegt nu sinds een paar weken behalve mama ook papa, Ella en beppe. Neus is naanaa. Ondanks deze beperkte woordenschat is Kamiel’s communicatie zeer effectief. Hij kan vertellen wat hij wil, DIEEEEH! en wijst daarbij naar hetgeen wat hij wil. Hij schudt nee als hij iets niet wil, als het bv. tijd is om op de crèche afscheid te nemen, schudt hij al bij voorbaat  nee naar de leidster die met hem wil gaan zwaaien. En als iets zijn goedkeuring krijgt dan zit hij tevreden te knikken. Zo kwam ik hem laatst op de fiets van de crèche halen. Hij liep de deur uit, naar de fiets toe en ging er naast staan knikken, ja, dit vond hij heel leuk! En alles gaat gepaard met grappige geluidjes waarvan zijn gezinsleden goed weten wat hij bedoelt.

Ella heeft haar eigen grappige manier van praten. Ze draait nogal eens wat woorden om. Als de kinderen wat geraspte kaas over het eten krijgen, dan vinden ze het lekker om ook wat in het handje te krijgen en op te eten. Ella roept dan al: “mag ik wat hand-in-het-kaasje?” Vandaag wilde ze een appel en ik hoefde die niet te schillen: “mag ik een schil met appel?” vroeg ze.

Tymen weet op soms op een grappige manier dingen te benoemen. Vandaag waren Bas en Mascha hier en met Anna halen we Bubble er eens uit de wei om te borstelen en op te rijden. Onder het borstelen praat Tymen (die de hele dag al op klompen loopt) over de hoeven van Bubble, dat zijn zijn “klompjes”. Als Tymen later op Bubble rondjes rijdt en we met Anna praten over Bubble de sporen geven, legt Tymen uit dat je dat doet met hak van je voet. Alleen komt hij niet op het woordje hak, of hij kent het nog niet en legt aan Anna uit dat dat de punt van de voet is, “de kin van de voet”.