Zondagochtend 9 december had ik weer behoorlijk serieuze klachten, ook weer ‘s nachts begonnen. Ik had al een paar nachten erg slecht geslapen, en was ook langzamerhand, vooral ‘s nachts, benauwder geworden (kortademiger), kon niet meer plat liggen, en zelfs niet meer stilliggen. Het zal er toch wel mee te maken hebben dat het gezwel dat op mijn luchtpijp, long en aderen drukt als ik plat lig. Marlies heeft de dienstdoende huisarts gebeld, en deze kwam al snel langs, onderzocht me, in bijzijn van Tymen, die er alleen mocht zijn als ie niks zou zeggen, en ik heb hem nog nooit met zoveel moeite zijn mond zien proberen dicht te houden. De arts bewerkte ook mijn ingewanden, zoveel zelfs dat ik moest overgeven. Uiteindelijk vroeg hij aan Marlies wat ze wilde (vond ik wel een erg goede insteek). Hij doelde daarmee ook op de hele gezinssituatie, die Marlies wel even op de rails moet zien te houden. We kozen voor opname, om mij rust te geven, maar ook om niet thuis te hoeven slapen (waar dat niet meer goed lukte), en de huisarts regelde het.

Mijn ouders waren ook al gekomen, en konden op de kinderen passen, terwijl Marlies, Kamiel en ik naar het diakonessenhuis gingen om daar op een bed te gaan liggen, en weer alle onderzoeken te doorgaan, bloedprikken, klieren voelen, longfoto etc. Uiteindelijk, het ging weer wat beter, in overleg met de dienstdoende longarts, besloten dat ik toch niet zou blijven, maar bij mijn ouders in Zwolle zou slapen. Dit, samen met een slaappil, en rechtop in het bed van mijn ouders, bleek een goede zet, want de volgende dag was ik goed uitgerust, en had ik niet veel klachten meer, behalve de gebruikelijke kortademigheid.