rulururu

post Ondertussen thuis:

March 7th, 2010

Filed under: Familie — marlies @ 21:03

Net Hermen proberen te bereiken. Maar hij zal vast een middagdutje doen.  Of hij heeft bezoek. Hermen is na de chemo (donderdag) erg beroerd geworden. Veel misselijk, overgeven, naar voelen. En net toen verhuisde hij naar een zaal. Donderdag was ik bij hem, nadat ik Kamiel naar Opa en Beppe had gebracht. Tymen bleef over bij buurjongetje Emiel, Ella werd opgevangen bij klasgenootje Lilian. Ik vermoede dat Kamiel waterpokken zal krijgen, ik had iets gehoord op de creche. Mam bood aan dat hij maar moest blijven logeren want dan zou hij morgen niet naar de creche kunnen. Eenmaal bij Hermen, hij is moe. Hij slaapt ook nog slecht. Rechtop, anders benauwd. Moeilijk een houding te vinden. Een paar uurtjes bij hem is niks. Voor je het weet moet je weer weg. Ik pik een soort urinepotje van Hermens kamer mee. Ella had last van pijn bij plassen. Onderweg naar huis bel ik met assistent van huisarts, ik mag wel even een plasje langs brengen. Net te laat bij school maar buuv Reina ving Tymen al op en ik neem Tymen weer mee naar huis. We drinken wat en gaan naar gym waar Ella en Lilian ook weer zijn. Plasje van Ella opvangen. Kindjes gymen, ik kan op en neer naar de huisarts. Gelukkig is plasje schoon. ‘s Avonds een rustig avondje, alleen Tymen en Ella zijn er. Skypen met Hermen gaat niet, hij is beroerd.  Reina heeft me gelukkig gemeld dat Tymen morgen geen school heeft ivm overlijden in de familie van juf. Gelukkig doet de BSO niet moeilijk, hij kan daar terecht. Vrijdags, ik ga naar Amersfoort voor een training. Tymen en Ella dus samen naar de BSO waar ze op de middag gehaald zullen worden door moeder van Floor, Floor geeft een verjaardagsfeestje en ze kunnen daar blijven eten. Kan ik rustig uit Amersfoort komen. Zaterdag naar opa en beppe. Kamiel zit nu echt helemaal onder de waterpokken. Hij wil bij mama zitten. Ik vertel hem maar meteen dat ik eerst naar papa ga. Hij kijkt me sip aan maar accepteerd het. Vervolgens heb ik een lange middag bij Hermen. Nu hij verhuisd is organiseer ik eerst z’n nieuwe plekje even goed. Nachtkast naar rechts, infuus naar links, overtollig spul in de tas om mee naar huis te nemen. Klein bed maar we kunnen er toch samen op dutten. Want we zijn allebei moe. Gordijnen zijn dicht maar geluid houdt het niet tegen, als je moe bent dan is een beetje geluid al snel veel geluid. Hermen mist z’n kamertje. Hij is nog iets misslijk  maar eet toch goed. We lopen wat, we praten wat, we huilen wat, we dobbellen wat. Morgen nog 1 x een medicijn, daarna zou hij in principe naar huis kunnen. Maar de verpleegkundige verteld dat de arts eerst wil dat Hermen weer plat kan liggen of anders de oorzaak van zijn benauwdheid wil achterhalen. Een klap voor Hermen, hij wil zo graag weg. Hermen heeft het zwaar. En hij moet nog zo veel. Het is moeilijk hem achter te laten. Eenmaal terug bij mijn ouders tref ik tevreden kindjes aan, ze hebben heerlijk gespeeld. Maar Kamiel is er klaar mee, hij pakt onmiddelijk z’n motorzaag en gereedschapskoffer, hij gaat naar huis. Zondag. Vandaag wil ik niks. Ja, als het even kan vanavond naar Hermen. Verder niks. De kinderen spelen heerlijk. Via skype kijkt Hermen mee. Kamiel kletst lekker met Hermen. Buuv Ria komt langs, zij wil vanavond wel oppassen. Zo gaat het steeds, dingen regelen zichzelf. Ik krijg veel aandacht en zorg, iedereen helpt. Vooral buren, onze ouders  en vriendjes van de kinderen vangen de kinderen veel op. Tymen vraagt aan Ria of hij vanmiddag bij haar en Piet mag spelen en ja, dat mag. En Ella gaat natuurlijk mee. Het is prachtig weer, ik hoor ze buiten plezier hebben. Kamiel ligt te slapen, ik schrijf wat van me af. Ik zal Hermen nog eens proberen, hopelijk voelt hij zich wat beter.

3 Comments

  1. Marlies, wat een ellende
    en wat slaan jullie je er dapper doorheen!
    Zoveel te regelen en organiseren,
    wat fijn dat je zoveel lieve mensen om je heen hebt!

    We denken aan jullie!

    Olav, Karin, Tom en Nina

    Comment by Karin — 7 March 2010 @ 21:03

  2. Sjonge Marlies, wat een geregel, en wat doe je het goed!
    En tof dat je zoveel mensen in de buurt hebt die je helpen.
    Hou elkaar maar goed vast, ergens wordt het weer beter.

    liefs, Marieke.

    Comment by Marieke P. — 8 March 2010 @ 12:03

  3. Marlies, wat een kracht heb je. Wow. Goed dat mensen rond je heen je kan helpen zodat je af en toe je eigen batterijen kunnen opladen.

    Liefs,
    -Kim

    Comment by Kim — 10 March 2010 @ 14:03

RSS feed for comments on this post.

Sorry, the comment form is closed at this time.

ruldrurd
--> Entries (RSS) and Comments (RSS)