Toen ik vandaag de kamer van Hermen binnenkwam, was een verpleegkundige net bezig Hermen te helpen bij het overgeven. Dat was de eerste keer. Het middageten gaat onaangeraakt terug. Maar als Hermen even later wat uitgerust en bijgekomen is en mij m’n salade ziet eten, krijgt hij toch zin in de sandwich die ik meegebracht had. En vervolgens gaat het toch wel goed. We kunnen weer de dingetjes doen die we altijd doen. We kijken een aflevering ‘Wallander’. Dat doen door ons beiden op het bed te installeren. Dat is natuurlijk te smal. Maar door de bedhekken omhoog te doen zitten we lekker. Rugleuning omhoog. Laptop op het nachtkastje voor ons en kijken maar. En als we in slaap vallen zetten we de film op pauze en geven toe aan onze vermoeidheid. Lekker knus. Dit doen we al een tijdje zo. Ook toen Hermen op zaal lag. Vandaag kwam echter een verpleegkundige langs die vroeg of we wel wisten dat ik niet in zijn bed mocht liggen. We hebben haar vast heel schaapachtig aangestaard. Ik neem de hygiëneregels zeer strikt maar geloof dat ik deze toch ga negeren.

Eenmaal thuis heeft mam de kindjes al aan tafel. Ze huilen allemaal. Gelukkig, doen ze dus niet alleen bij mij. Als alles weer is getroost en gesust eten ze vervolgens allemaal hun bordje leeg. Ze hebben vooruitzicht op lekkere aardbeien die beppe heeft meegebracht en eten daarom snel hun bord leeg. Nog even met papa skypen. Daar is Marieke op bezoek bij papa. Daarna volgen alle bedtijdrituelen en liggen ze lekker op bed. Rust…..