Om ons huisje in Alteveer wonen tal van vogeltjes, mussen, meesjes, vinken, groenlingen, een roodborstje, zanglijster, boomklevers (of zijn het nu boomkruipers) en een winterkoninkje om maar een paar te noemen. Soms loopt er een fazant door ons weiland. En in de hazelaar zit een grote bonte specht of zoals Tymen riep: “kijk mam! Een tikvogel!” Vanuit zijn stoel aan tafel heeft Tymen uitzicht op de hazelaar en het is dagelijks dat hij ons meldt dat de specht er weer is. “Jij vindt de specht leuk he!”, zei hij laatst toen ik weer het fototoestel greep op weer eens te proberen de specht mooi op een foto te krijgen. En ik kan het niet ontkennen. Nu moet je je voorstellen dat onze tafel kops op het raam met uitzicht op de hazelaar staat. Tymen zit altijd aan het hoofd van de tafel en heeft zodoende dus het uitzicht op die hazelaar. Aan het andere eind van de tafel staat het computerscherm gericht op Tymen. De achterkant van het beeldscherm kijkt dus alsware naar buiten. Hermen keek weer eens mee via de webcam. Plots ziet Tymen de specht weer en roept; “kijk papa, achter je, de specht! Kijk nou, achter je, kijk nou!!!” Hermen heeft zich maar even omgedraaid en naar de muur achter hem geknikt. Sommige dingen wil ik niet uitleggen.