Mijn agenda en de trap
March 31st, 2008
Als mensen mij vragen of ik hier in Alteveer kan wennen, want het is zo anders dan de grote stad Amsterdam, dan antwoord ik meestal dat ik het wel vind meevallen. Mijn leven is niet echt veranderd, de kinderen beheersen mijn leven, zij moeten eten, spelen, slapen, schone luiers krijgen, getroost en vertroeteld worden en dat is niet anders dan in Amsterdam. Het grote verschil hier is dat ik alles met de auto doe en nooit meer fiets, dat was in Amsterdam andersom en dat vind ik wel jammer. Maar verder heb ik het gewoon hartstikke druk met kinderen, werk en zodra het kan naar Hermen te gaan. En we redden het aardig goed. Maar 1 ding lukt me niet meer, mijn agenda bijhouden. Zo gebeurde het dat ik een stagebezoek plan terwijl ik ook met Kamiel naar het consultatiebureau moet. Vandaag was ik eindelijk bij de betreffende leerling op bezoek na 2 keer een afspraak te hebben afgezegd. Of een collega attendeert me op een cursus van de volgende dag. Verstrooid reageer ik met “morgen al?” Collega: “ja, morgen is het 11 maart”. Ik: “OH! Maar ik dacht dat het nog februari was…….” Zo hol ik achter de tijd aan. Vanmiddag weer een afspraak bij de huisarts vergeten.
Eind november 2007 fietsten Hermen en ik met de kinderen naar het naast gelegen dorp. Daar bezochten we een bedrijfje dat trappen maakt. En we wilden een nieuwe trap. Het bedrijf heeft veel indruk gemaakt op Tymen, de grote machines, de herrie, de hond. Sindsdien heeft hij het vaak over de “trappenboer”. Ook een paar dagen geleden nog en toen kon ik hem vertellen dat wanneer hij de volgende keer naar de crèche zou gaan, wij een nieuwe trap zouden krijgen. Vandaag bracht ik Tymen naar de creche. Ik klets nog wat en zegt Tymen plots: “mam, en vandaag komt de nieuwe trap he”. Shit! Vergeten! En weer moet ik acuut wat regelen (viel vandaag wel mee hoor). Ik geloof dat ik Tymen mijn agenda maar geef…..
Maar vandaag dus een prachtige trap gekregen!
Dag Marlies.
Het is toch geen wonder dat het gaat zoals het gaat.
Wat een hectische tijd heb je nu. Het is toch ook niet bij te sloffen. Nog knap wat je allemaal doet en kunt.
Je had je het leven na de verhuizing toch ook heel anders voorgesteld?
Heel veel sterkte gewenst met alles.
Groetjes van Annemarie de Vries
Comment by Annemarie en Wim de Vries — 31 March 2008 @ 22:03
Lieve Marlies,
Dat je niet meer weet welke dag het vandaag is kan ik me voorstellen. Je hebt het ook zo waanzinnig druk met de kinderen, je werk en Hermen. Nou weet ik niet of het zo’n goed idee is om Tymen je agenda te laten beheren. Hij wil natuurlijk voortdurend allerlei gezellige uitstapjes met Ella, Kamiel en mamma maken.
Heel veel lieve groetjes van Mariet.
Comment by Mariet — 31 March 2008 @ 22:03
Hallo Hermen,Marlies en kinderen.
Nou zeg wat een gedoe weer!!!
Wat een geluk dat Tymen er nog mee kwam, en was je al onderweg?
Het is ook niet te bevatten waar je al niet aan moet denken.
Dan was het zeker ook een grote verrassing hoe de trap er uit zou zien wanneer jullie weer thuis kwamen
Emiel vond het zaterdag erg leuk hoor, ze stonden bij vertek al te overleggen bij wie ze nou de volgende keer gingen spelen, erg grappig om dat horen zo’n gesprek tussen beide, want de auto’s van elkaar vonden ze wel erg interresant…..
Groetjes van Wout Reina Emiel en Barbara
Comment by Buurtjes van nr. 44 — 31 March 2008 @ 23:03
Hoi Marlies,
Ach ja dit kan gebeuren. Ik wil toch wel eff zeggen dat ik bewondering voor je heb want je bent er toch maar en jij doet mee! Ik maak ook gelijk maar gebruik om je te attenderen op jouw agenda en dat wij as donderdag alweer naar de cursus gaan. Gezellig! Take care liefs natasja
Comment by Natasja — 1 April 2008 @ 09:04
Lieve Marlies
Voor mij is dit een normale staat van zijn. Zelfs agenda’s helpen niet want ik vergeet erin te kijken. Als dit bij jou in deze loeizware situatie alles is… een beetje Supervrouw ben je wel!
En dan nog Tymen erbij. Nee dat gaat allemaal wel goed!
Gefeliciteerd met de trap, maar niet struikelen!
Comment by Janse — 2 April 2008 @ 09:04