Zondag, toch nog een een bijna zomerse dag. Binnen laten we de boel de boel en we gaan buiten aan de slag. Hermen en ik willen wel een moestuintje en Tymen trouwens ook. Hij heeft al eens uitgetekend welke groente er allemaal verbouwd moet gaan worden. Gerard en meneer Reuver hebben al eens een stukje van het weiland bij de tuin getrokken. Vandaag begon ik met spitten. Terwijl de kinderen om me heen spelen. Heel gezellig maar het schiet niet op. Ella wil ook scheppen. Maar zodra Kamiel ziet dat zij met zijn schep speelt ontstaat er ruzie. Overleg over welke schep dan. Alle speelgoedscheppen zijn niet goed want ze wil net als mij. Ik geef haar een echte schep maar daar kan ze natuurlijk ook niks mee. Ondertussen help ik Tymen die vast zit in de modder, stroop ik de broekspijpjes van de kinderen weer eens goed op, ontvang ik mooie bloempjes van Kamiel. Dit werkt zo niet, dat spitten schiet niet op. Ik zie de grote plas met water in de paardenbak naast mij en graaf een geultje zodat die leeggestroomd. Eerst protesteert Tymen nog, zijn water loopt weg! Maar dan gaan ze met het waterstroompje spelen. Kan ik spitten. Daar is Hermen. Ik spit niet diep genoeg. Dus spit Hermen verder. Ik breng hem een stoel zodat hij rust en spitten kan afwisselen. Kan ik mooi andere dingen in de tuin doen en de kinderen laten gek genoeg Hermen wel zijn werk doen. Zie hier, een mini akker! We weten dat een moestuin veel werk is dus dit is wel even goed zo!

Hermen voelt zich weer aardig en we zijn verbaasd dat hij spitten kan. Hij heeft er ook alle tijd voor, dat scheelt.

Tymen speelt zijn eindeloze spel in de modder. Hij gebruikt niet veel en fantaseert des te meer.