Snel en traag herstel
November 6th, 2010
Tja. En dan gebeurt er iets met mij. Gelukkig was het van korte duur en gelukkig lagen de kinderen nog in bed. Maar gisteren ben ik zelf, ‘s morgens vroeg, vanaf de wc flauw gevallen. Nu ken ik dat flauwvallen wel en weet wel dat het vanzelf overgaat. Het duurde alleen een half uur en ik had vreselijke darmkrampen. Lag ik ondertussen te bedenken wat ik vanaf nu dus anders moet doen. Er moet boven een telefoon komen. Misschien nog meer buren de sleutel geven. En dan ook ‘s avonds, na het afsluiten van de deur, de sleutel uit het slot halen anders kun je van buitenaf nog niet in. Na een half uur kon ik weer opstaan. Ondertussen kwamen de kindjes hun bedjes uit. Door de krampen kon ik ze niet verzorgen. Dus pap en mam gebeld, die zouden komen. En de school gebeld, dat Tymen en Ella ‘s ochtend niet naar school kwamen. De docenten daar vonden het wel een alarmerend telefoontje (ik was wat vaag geweest over wat mij mankeerde) en even later kwam de directeur poolshoogte nemen. Kijk, dat is dan weer een voordeel van zo’n klein dorp waar iedereen elkaar kent. Maar zoals ik al verwachte, het ging alweer. Pap en mam kwamen en ik ging slapen. Daarna was ik weer de oude.
Anders gaat het met Hermen. Hij blijft maar kortademig. De antibiotica lijkt niet te werken. Het zou dus goed een virusinfectie kunnen zijn. Ondertussen is het wachten op talrijke testen en kweekjes. Ondertussen is er een ‘rhinovirus’ (verkoudheidsvirus) gekweekt. Nu moet iedereen die de kamer betreedt een mondkapje op. En Hermen mag niet op zaal, wat een prettige bijkomstigheid is. Hermen wacht nog op een plek op zijn eigen afdeling Heamatologie maar nu moet hij ook daar dus op een 1 persoons kamer. Ondertussen zit Hermen wel bijna de hele dag aan tafel. Maar lichamelijke activiteiten putten hem nog erg uit. Hij krijgt nog altijd zuurstof. Ook hoest Hermen nog ontzettend veel. De artsen weten ook nog niet wat er nu precies aan de hand is. Mogelijk wordt de oorzaak van zijn longontsteking niet gevonden. Maar op dit moment wordt er druk gezocht.
En hier is dan toch maar het adres, als de afdeling wijzigt, dan zal ziijn post vast wel door gestuurd worden,
UMCG
Hermen Lesscher
Verpleegafdeling B1, kamer 24
Postbus 11 120
9700 CC Groningen
Morgen zullen de kinderen gaan logeren bij opa en oma en Tymen bij Sven en Jesse. Iets wat ze alle drie erg leuk vinden. Ik zal het hele weekend bij Hermen zijn, logeren in het ziekenhuis dus.
Ik wens julie allemaal enorm veel sterkte!
PerlMonger,
Abe Timmerman
Comment by Abe Timmerman — 6 November 2010 @ 02:11
woorden zijn nu zo overbodig.
moed,moed hiervan heel veel toegewenst.
N&J.
Comment by Fam. N de Heer — 6 November 2010 @ 15:11
Het zit jullie echt niet mee en ik zou jullie zo graag wat positieve signalen gunnen. Dit alles brengt bij iedereen ook weer extra spanningen teweeg.
De bio-industrie bezorgt ons al in ruime mate anti-biotica op ons bord met als gevolg dat wanneer we ze zelf nodig hebben er soms geen effect vanuit gaat.
Ik wens jullie toch weer heel veel omstelling en kracht toe om de voorliggende tijd door te knokken. Het is net een bergetappe in de wielrensport. Blijven knokken om je doel te bereiken maar het vraagt heel veel inspanning. Hopelijk staan er langs jullie traject ook weer enthousiastelingn om jullie aan te moedigen en aan te sporen vol te houden.
Een hartelijke groet van Teun van Dijk
Comment by Teun van Dijk — 6 November 2010 @ 15:11
Dag Marlies en Hermen,
Nu Marlies maar even eerst. Jij moet ook alles maar volhouden.
Hermen bijstaan, de kids verzorgen en dan jezelf nog…..
Moeilijk, hoor.
Wat attent van de school. Dat geeft je vast een opsteker.
Er wordt met je meegeleefd.
Fijn, dat het weer beter met je gaat.
Ook nog gefeliciteerd met je verjaardag van de week.
Wat een enerverende tijden.
Heel veel sterkte gewenst samen. Jammer dat het herstel van Hermen zo langzaam gaat. Wat een spanning allemaal.
PS. Kamiel was zojuist heerlijk buiten aan het spelen. Opa was erbij en de kleinkinderen van de buurman.
groetjes van Annemarie en Wim
Comment by Annemarie en Wim de Vries — 7 November 2010 @ 11:11
Hee Marlies,daar zit je niet op te wachten, dat je ziek wordt!Maar wel te begrijpen onder al die spanning.
En wat fijn dat je zoveel mensen in je omgeving hebt die je helpen.
Hermen, wat sjips dat je weer moet blijven in het ziekenhuis.Laten we hopen dat ze snel iets vinden tegen je hoest en benauwdheid!
Nou lieverds, veel moed,sterkte en vooral veel geduld wensen we jullie toe.Hou vol !!
liefs, Marieke en Marc
Comment by Marc & Marieke — 7 November 2010 @ 22:11
Hoi Hermen en Marlies,
Jeetje, je zult wel geschrokken zijn. Dit kan je nou net niet gebruiken. Wat fijn dat de mensen in de omgeving bijspringen. Dat zie ik in Amsterdam nog niet zo snel gebeuren. Verder hoop ik voor Hermen op een snel herstel. Hou jullie haaks.
Liefs, Mariet.
Comment by Mariet — 8 November 2010 @ 19:11