Wat hebben we toch een geweldig mooie lente. Ik kan mij nauwelijks heugen wanneer ik met de kinderen een hele dag binnen ben geweest. Af en toe hebben we wat bewolking gehad maar overwegend is het mooi en warm weer. ‘s Morgens vroeg vraagt Tymen of hij al naar buiten mag. En daar speelt hij de hele dag, veelal in z’n eentje. Hoewel, hij heeft wel vriendjes. Zijn grootste vriendjes zijn de slakken. “Kijk mam, een slak, met een slak erin!” In de winter waren de slakkenhuisjes nl. leeg. Nu pakt hij de slakkenhuisjes op en wiebelt er een verbaasde slak onder. “Kijk mam, 2 slakken! Een voor jou en een voor papa. Pak maar.” Ik: uhh, nou ehh, mist slakje zijn vriendje dan niet?” Tymen: “Dit is de lieve en dat is de stoute”. “Hier, op de steen heb ik ze gevonden, ze waren aan het knuffelen.” (Hoe zat het ook al weer, slakken paren toch ook?) Het lukt hem ook om beide slakken op een dun takje te plakken. Later zie ik ze in zijn aanhanger van de loopauto kruipen.  Het zijn zijn vriendjes.