Voorjaar
February 10th, 2008
Hermen heeft het zwaar. Dit weekend is hij niet thuis geweest. Hij is te moe, het gezinsleven is te zwaar. Wel is hij vrijdag met Gerard Tymen komen halen. Tymen ging logeren bij Sven en Jesse. In het begin van de week was dat even aan de orde geweest, een paar dagen later begon hij er weer over, hij ging logeren. Vrijdags is hij er al helemaal klaar voor maar hij moet wachten tot papa komt. Papa komt na Ella’s slaapje. Hij weet het precies en wacht geduldig. En eindelijk, daar is papa. Ella herhaald wat ze hoort; “Tymen – esse. Ella – mama – blijven”. Eindelijk mag Tymen mee, hij wil zo graag.
Zo verliep ons weekend, Tymen logeert en geniet daar erg van. Ella en Kamiel krijgen extra aandacht (wat dat toch enorm veel uitmaakt, 2 of 3 kindjes) en we doen het rustig aan. Dat getut met Ella levert haar eerste staartjes op.
Wanneer we eten lijkt het erop dat Kamiel ook graag mee wil eten, zo enthousiast trappelt hij. Hij krijgt z’n eerste soepstengel.
Hermen rustig in Zwolle, Tymen logeren. Het gaat allemaal goed. Maar zo hoort het niet. Het is prachtig weer. We zouden als gezinnetje van dit weekend moeten genieten. Maar Hermen is onbeschrijfelijk moe. Hij kan ook niet meer autorijden. Gerard brengt Tymen naar huis. Wel wat later dan bedoeld omdat Hermen wel mee wilde maar nog zo lekker lag te slapen. ‘s Nachts slaapt Hermen onrustig, hij is veel wakker, hoest verschrikkelijk. ‘s Middags haalt hij wat slaap in. Hij leest nu wel veel, gemakkelijke trillers. Eenmaal bij de kinderen valt het Hermen zwaar. De kinderen zijn blij dat hij thuis is. Ella kruipt lekker bij papa op schoot. Papa moet Tymen naar de wc helpen. Ze willen zo graag een beetje aandacht van hem. Toch gaan ze lief slapen. Hermen gaat terug naar Zwolle maar hij zou zo graag anders willen. Opa en beppe worden opgeroepen om mij door de komende ochtendspits te helpen, ik moet al vroeg in Vroomshoop zijn voor een stagebezoek.
Lieve Marlies,
Nogmaals heel veel sterkte in deze ongelooflijk zware tijd. Wat sla je je er dapper doorheen.
Dikke kus van Hester
Comment by Hester — 11 February 2008 @ 16:02
Hi Marlies. Ik kan amper voorstellen hoe moeilijk dit allemal moet zijn voor je. Ik ben blij om te zien dat je toch geniet van de kleine dingen met de kinderen en dat je je familie bij je kan roepen voor steun. Wij denken vaak aan je.
Being deeply loved by someone gives you strength,
While loving someone deeply gives you courage.
(Lao Tzu)
Sterkte en moed,
Kim
Comment by Kim — 11 February 2008 @ 20:02
We zijn even off line geweest maar nu weer terug. Leven op afstand erg met jullie mee. Hermen, hou vol, we kennen je als altijd opgewekt en vrolijk en positief. Hou vast! En Marlies, jij ook natuurlijk. En als er maar iets is wat we kunnen doen…
liefs, wietze en marion
Comment by wietze en marion — 11 February 2008 @ 21:02
Ik heb veel aan jullie gedacht
met het mooie weer in de speeltuin.
En ik niet alleen,
Tom maar zeggen dat Tymen ver weg woont
en niet komt spelen.
Wat is het zwaar als je naast alle ellende
niet als familie bij elkaar kunt zijn.
Hopelijk wordt dat snel weer iets beter.
Sterkte!
Liefs Karin en co
Comment by Olav en Karin — 13 February 2008 @ 14:02
Lieve Marlies
Wat ben je sterk en wat ben je een mooi mens.
Afzien en volhouden en ondanks alles genieten waar het kan (‘And I urge you to please notice when you are happy..’)
Kun je af en toe iets voor jezelf doen? Iets moois kopen om aan te trekken, een ontspannende massage?
Dat helpt ook.
Heel liefs, en natuurlijk denken we aan je.
De foto’s van de kinderen zijn geweldig.
Janse
Comment by Janse en Han — 13 February 2008 @ 16:02
Hallo Hermen en Marlies
het is alweer ages ago dat jullie hier waren Tourtoirac in Frankrijk. We denken aan jullie . Hou je haaks met al deze ellende . Na regen komt zonneschijn – altijd ! Hermen – all good wishes from us in France – ik denk vaak terug aan onze plezierige ontmoeting in de Haarlemmer straat in Amsterdam – zoveel jaar geleden. Ites heel anders …hoe hou je dat IT gedoe allemaal bij – ongeloofelijk – ik dacht eigenlijk dat je in hospitals nooit PCs aan mocht hebben net als in vliegtuigen maar daar ben je mooi omg=heen gekomen geloof ik. Enfin – we bewonderen je moed en standvastigheid – en van Martlies ook !
All good things
Justus
Comment by Justus Krabshuis — 13 February 2008 @ 21:02
Lieve Marlies
heb nog even je laatste bericht gelezen, het valt niet mee
voor jullie allebei.
wens je heel veel sterkte voor de komende tijd we denken aan jullie.
veel liefs tanta Puck
Comment by evert en titia — 14 February 2008 @ 23:02