Tja
February 27th, 2008
Tja, hoe moet ik het beschrijven. Ouders, zussen, ik, we zijn zo dichtbij Hermen maar hier staan we machteloos bij te kijken. Er is zo weinig wat we voor Hermen kunnen doen, juist nu hij zo in en in ziek is. Hermen wil ook niks, kan ook niks, kan niet meer zelf douchen, kan niet meer zelf een kadootje uitpakken, kan nog net een glas oppakken om toch wat te drinken, omdat het van ons moet. We wisten dat het heel, heel zwaar zou worden maar daar heb je geen voorstelling bij. Hermen nu wel. En dan moet de laatste kuur nog komen. Nee, ik kan het niet beschrijven, hier zijn geen woorden voor.
Ik weet ook niet wat ik moet schrijven.
Alleen dat ik elke dag aan jullie denk.
Liefs Hester
Comment by Hester — 27 February 2008 @ 23:02
Nee geen woorden.
Behalve deze: Hou vol. Hoe ziek je ook bent, je kracht, Hermen, zal groter zijn. Zodra het kan zul je weer opveren.
Misschien mag ik het niet zo zeggen, maar dat gaat gewoon gebeuren. Hou vol.
Janse
Comment by Janse en Han — 28 February 2008 @ 17:02
Hermen en Marlies,
Moeilijk, moeilijk allemaal.
We denken veel aan jullie en bidden voor jullie en alle omstanders.
Veel kunnen we verder niet zeggen.
Nooit gedacht, dat chemokuren zo zwaar kunnen zijn.
Sterkte, sterkte en nog eens sterkte gewenst.
Annemarie en Wim de Vries
Comment by Annemarie en Wim de Vries — 28 February 2008 @ 18:02
Lieve Marlies en Hermen,
We houden ons voortdurend via jullie website op de hoogte maar hebben tot nu toe niet via deze weg gereageerd. Maar op dit bericht moeten we toch reageren om jullie even te laten weten dat we ook in Sitttard heel veel aan jullie denken en dat we met jullie meeleven. Het moet vreselijk zijn om je zo machteloos te voelen. We wensen jullie heel veel kracht toe.
Liefs Wendy en Paul
Comment by Wendy en Paul — 28 February 2008 @ 20:02
Marlies en Hermen,
Veel kracht en sterkte in deze dagen.
Jan (oud-huisgenoot Rijksweg)
Comment by Jan — 29 February 2008 @ 11:02