Gisteravond, we genieten van de heerlijke avond. Het licht is mooi. Laten we weer een familiekiekje maken! Hier een methode voor het maken van een leuke foto. Zet het fototoestel op een statief. Stel de zelfontspanner in. Laat de kinderen op het knopje drukken. Ze begrijpen meteen wat de bedoeling is, ze drukken op het knopje en vervolgens blijven ze vlak voor de camera staan om te kijken wat er gebeurt, of ze kijken snel achter de camera of ze de foto al zien verschijnen. Dat levert allerlei grappige, onscherpe foto’s met kindjes die naar ons toe hollen, een nieuwsgierige blik vlak voor de camera. Maar er zitten ook altijd wel een paar hele leuke kiekjes bij!

Gelukt!!!

Twee jaar werd Tymen, toen we deze loopfiets voor hem kochten. Helaas, Tymen vond de loopfiets niet zo mooi als wij hem vonden. We hebben nog geprobeerd Tymen op het fietsje te praten, maar hij heeft het wel uitgelegd en voorgedaan, hij pakte de fiets op en zei: “kan niet, fietst valt” en legde de fiets neer. En sindsdien stond dit fietsje er maar. Tot afgelopen zaterdag. Emil kwam spelen en voor hem pakten we het loopfietsje. Dit keer wilde Tymen erop! En sindsdien is de belangstelling voor het gewone fietsje verdwenen. Vandaag speelde hij er de hele dag op, eindelijk!

En Ella,

Die speelt ook heerlijk. Zij heeft wat praten betreft een grote sprong gemaakt. Ze laat ons vaak lachen met haar wijze zinnen.

Ondertussen……..

Heeft Kamiel ook een Tripp Trapp! Het is nog even zoeken naar een goede opstelling voor zoveel tripp trapps! En zo hoort hij er helemaal bij. Eerst moesten Tymen en Ella om hem lachen als hij hun bestek pakte. Nu grijpen ze het ruw terug.

En staat de kleine man!

Net als het merendeel van Nederland hebben wij hier ook een heerlijk weekend achter de rug. Heerlijk, als compleet gezinnetje. Hermen blijft voorspoedig herstellen, eet langzaam aan steeds wat meer maar dat blijft nog erg zwaar. Hermen is graag met in het weilandje bezig maar heeft vandaag voor niet al te zwaar werk gekozen… Tymen heeft een fietsje gekregen en fietste er meteen mee weg (met zijwieltjes hoor). Ella heeft wat praten betreft een sprongetje gemaakt. Ze eet niet meer zo makkelijk maar zo’n potje als Kamiel, dat wil ze ook wel. Nou goed, haar eten ook in een potje, zelfde lepeltje als Kamiel en zie zo, ze eet alles op. Kamiel kruipt lekker rond. Met dit prachtige weer leven we de hele dag buiten, wat een genot.

Wat een feestdag. Dag van de arbeid. Dag dat Kamiel 8 maanden is geworden. Kamiel heeft ondertussen 2 voortandjes, kruipt wankel als een pasgeboren kalfje door de kamer, eet al lekker fruithapjes en groentehapjes naast de borstvoeding, overdag zo zoet, ‘s nachts een spook en de oorzaak dat ik nooit eens een paar uur goed kan doorslapen.

De dag dat Tymen officieel zindelijk is. Hij kan al heel lang op de wc plassen, poepen deed hij al een paar maanden niet meer in de luier. Af en toe probeerden we hem te trainen en dan was ik weer zo suf te vergeten hem regelmatig naar de wc te brengen. Maar hoera, als hij nu in een onderbroekje loopt geeft hij zelf aan  te moeten plassen. Gisteren de hele dag droog! ‘s Avonds, terwijl hij z’n pyama aankrijgt; “ik hoef geen luier voor de nacht, net als Sven.” Nou goed, dan pakken we ook door. En inderdaad, vannacht hem 1 keer op de wc laten plassen en vanmorgen kwam hij om zeven uur naar me toe, “ik moet plassen”. Dat zijn van die momenten dat ik geen moeite heb om uit m’n bed te springen. Hoera! Tymen is zindelijk!

En Hermen is thuis, hij pakt z’n hobby weer op, wat een feestdag! Zie ook: http://digiphotos.org/album279

Ondanks dat de auto Hermen liet staan is Hermen dit weekend toch thuis. Omdat zijn ouders hem nooit laten staan: Ria bracht Hermen. Heerlijk dat Hermen zich al zo veel beter voelt. We zorgen weer samen voor de kinderen, heerlijk.

Kamiel is momenteel wat eenkennig maar met papa is hij, ondanks zijn afwezigheid, nog heel vertrouwd. Ella vindt het heerlijk om papa uit te dagen en ze geniet van zijn aandacht. Tymen herhaalt het nog eens goed als Hermen hem naar bed brengt; “papa blijft vannacht slapen, papa blijft morgen de heeeele dag”. Ook als ik hem nog een kus kom geven herhaalt hij het nog eens en ik zie z’n blijdschap in z’n ogen. Dankbaarheid, dat is wat ik voel. Heerlijk en zo vertrouwd dat hij er weer is. Het eten gaat Hermen aardig af, het blijft wel hard werken. Hopelijk slaapt Hermen hier goed. Ik namelijk niet, vannacht maar goed 4 uur normaal geslapen. Kamiel is weer verkouden en heeft flink liggen spoken.

Zaterdag, het leek mooi weer maar de wind was erg koud. Helaas want Hermen kwam even thuis. Jammer genoeg niet aan de picknicktafel maar aan de keukentafel gezeten. Hermen is nog erg moe, heeft nare zweren in zijn mond en eten, drinken gaat nog steeds slecht. Verder loopt hij de hele dag met een warme kruik om z’n rug, tegen de pijn die een band tussen de ribben veroorzaakt.

Maar wel even thuis, heerlijk. Zie hier, 3 generaties, 1 gezicht.

21 December 2007, Hermen krijgt te horen dat hij Non-hodgkin heeft. Later die dag zei hij, “vandaag begint de winter, als de lente begint dan ben ik weer beter”. Het is lente en vandaag genoten we van lenteweer, helaas zonder Hermen. Die klote complicatie.

Kamiel voelt voor het eerst aan het gras.

Ondanks alles toch genieten.

Vandaag onze hulp en fotograaf.

Na enige tijd van inactiviteit (zeg maar gerust twee weken coma in het ziekenhuis), schrijf ik maar weer een stukje. Ik ben nu een paar dagen thuis bij mijn ouders, en rust daar veel. Ik ben 10 (!) kilo afgevallen in die twee weken, doordat ik zo slecht kon eten. Het eten gaat ietsje beter, slikken doet nog steeds pijn, maar wel veel minder, en ik heb nog steeds kamillethee nodig om alle voedsel door de slokdarm te spoelen. Eten gaat dus nog moeizaam, maar ik eet al wel gevarieerder (geen ruimtevaartvoedsel meer).

Afgelopen zaterdag, is mijn vader naar Brabant gereden om een picknicktafel op te halen voor ons, en ‘s middags ben ik meegeweest naar Alteveer om te kijken hoe hij in elkaar werd gezet, en natuurlijk om Marlies en de kindertjes weer even te zien. De buurman Wim ging gelukkig mee, om te helpen de tafel in elkaar te zetten. En Tymen en Ella hielpen natuurlijk ook heel goed mee!

Ik mocht toekijken en Kamiel lag lekker te slapen in de wieg, lekker in de frisse lucht.