[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2010/01/VID00013.flv /]

Rara, waar rijdt Hermen?

Als Tymen naar de wc gaat, en dan niet alleen voor een plas, dan neemt hij graag wat te lezen mee. Dat legt hij op het opstapje voor de wc om vervolgens rustig 20 minuten lekker op de wc te hangen. Ondertussen krijgen wij flarden van hele verhalen mee die hij daar tegen zichzelf aan het vertellen is. Vandaag komt hij met het tijdschrift Eos (een tijdschrift van Hermen. Onze tijdschriften liggen ook op de wc, het enige plekje waar we af en toe even kunnen lezen……) de wc uit met bovenstaande bladzijde en zegt: “dit is cool, dit is een planeet!” ik: “dat is de zon”. Tymen: “oja, dat is cool! Zie je hoe die schijnt? Er zitten diepe gaten in en daarin zitten heel veel zaklantaarns. En ‘s avonds gaat hij ‘knip’ uit. Hij denkt na. Nee, dat was toch anders.  Ik help hem en vertel dat hij niet uit gaat maar aan de andere kant van de aarde schijnt, wat wij niet zien. Tymen vraagt hoe dat ook al weer heet, de andere kant van de aarde. Ik begrijp hem niet maar hij weet het zelf alweer; “oja, Australië!”. Kleine wijsneus.

[Was geschreven in April, vergeten te publiceren, dus nu alsnog]

Bedtijd. Avondritueel, allemaal de pyjama aan, een beetje melk, een filmpje, tandenpoetsen en naar bed. Maar wie mag er op mama’s schoot? Er volgt geduw en gekibbel. Maar zo kan het toch ook…….

We hadden al een tijdje geleden een fietsje gekregen van Ellen, zo’n echt oud Union fietsje, heel degelijk, en simpel. Van de week eindelijk een nieuwe achterband opgezet, en Tymen meteen erop. Hij kan niet bij de grond, maar dat weerhoudt hem niet, hij moet en zal de nieuwe fiets op school laten zien (Hij mag er dan even op rijden op het schoolplein, om het iedereen te laten zien, wat normaal niet mag!) En natuurlijk in politiepak.

Ella slaapt goed. Het best van alle drie. Een beetje zoals haar oom Bernd, die kon ook altijd slapen. Maar ik weet niet of hij ook overal kan slapen als Ella:

Verder is er ook een pagina rechts bijgekomen: “Waar is Hermen?”

De zomer is prachtig. Er zou hier alleen wat regen moeten vallen.  Hermen en ik genieten volop van het buitenleven. Er is geen binnenleven, nou ja, ‘s nachts wel maar dat kun je geen leven noemen. Binnen wordt geen rommel gemaakt. ‘s Avonds lopen Hermen en ik de tuin op te ruimen. We genieten van de vele zwoele avonden en de natuur om eens heen. De maan is ook al zo mooi, Hermen komt met zijn camera er aan om het te fotograferen. Maar he, er zit een ooievaar bij de buren op het nest!  Nu zijn ooievaren hier niet meer zo bijzonder, een beetje rond rijden en je ziet er zo een stuk of tien. Maar zo in de achtertuin vinden we toch wel uniek!

Pas jarig geweest, en mijn kado kwam vandaag aan, zie hier, Marlies, netjes, want ze had diplomauitreikingen op haar school vanavond,  bij mijn kacheltje.

En nu zit ik dus lekker met mijn nieuwe Macbook Pro warm bij mijn kacheltje buiten te skypen en te tikken. Heerlijk genieten.

Al een tijdje geen berichtjes. Maar stil is het hier allerminst. We zijn veel op pad of vrienden komen bij ons op bezoek. Het is prachtig weer en we trekken er veel op uit. Tymen heeft 2 nachtjes bij opa en beppe gelogeerd en daar genoten van exclusieve aandacht en 2 dagen heerlijk alleen en ongestoord spelen. Gisteren waren wij in Zwolle waar de tuin van Gerard en Ria bijna te klein wordt met al die kleinkinderen. Vandaag waren Hester en haar mannen hier op bezoek. De kinderen spelen zo mooi samen. We hadden een badje gevuld, daar speelden ze mooi met z’n vijven in. Kindjes lekker bloot. Kamiel speelde op een gegeven moment in de schuur tot Mees en Tymen alarm slaan, “Kamiel heeft in de schuur gepoept!!!!” Hermen had pech, ik was binnen en hij moest Kamiel er uit halen. Hij had een klein verfrolletje gevonden en heeft daarmee heerlijk met zijn eigen poep zitten rollen. En niet alleen de vloer werd met poep besmeurd, ook zijn eigen lichaam werd ingesmeerd. Toen ik aankwam lopen was hij hij door Hermen wreed uit zijn spel verstoord en werd in het badje afgespoeld, de poep zat van z’n kruin tot aan z’n tenen en dat voor en achter! Arm kind, zo lekker aan het spelen, zo sta je te gillen in een badje en krijg je ook nog even een douche met de tuinslang!

Helaas, geen foto bij dit bericht.

‘t Was mooi weer, het waaaide lekker. Dus, deze waren droog voordat er een kind naar kon kraaien en ze stinken niet meer!

We zijn alweer een paar dagen terug, de meivakantie ligt alweer achter ons. Hier toch nog even een kort verslagje over onze reis naar Bart (vriend van Hermen). Bart woont met zijn gezin in Varese, Italië. Na de verkeersdrukte rond de meivakantie zijn we rustig op zondag vertrokken, eerst naar Rust, Duitsland. Daar in een hotelletje overnacht. De kinderen vonden het allemaal wat vreemd en nieuw. Het was ook wel een lastig verhaal. Ik had Tymen en Ella verteld dat we op vakantie gingen. ‘Ik had verteld dat we naar 2 kindjes gingen, Maud en Isa. In Italië. Maar eerst gingen we naar Duitsland. Naar een hotel. “Wat is dat?” Morgen gaan we naar Italië, naar Maud en Isa. Ella vond het maar lastig en vroeg al vrij snel (en gedurende de vakantie vaak): “en wanneer gaan we weer naar huis?” Maandag verder gereisd en het weer werd steeds slechter. Maandagmiddag, zonder verkeershinder, komen we in stromende, maar dan ook echt stromende regen aan in Varese. Vol verbazing rijden we door een poort een landgoed op. Wonen ze hier! Al snel blijken ze in “de stallen”  te wonen (mooi verbouwd hoor!). Maar toch, wat een locatie! In eerste instantie kunnen we er weinig van zien, ook de volgende dag blijft het onophoudelijk en keihard regenen. De woendag en donderdag is het weer plots zonnig en warm en verkennen we het landgoed en Varese. Ondertussen genietend van de gastvrijheid van Beer en de kleine Maud. De kleine meid is geen moment bezitterig naar haar speelgoed. Baby Isa lijkt alles goed vinden. En het eten natuurlijk. Waarvoor je hier naar een delicatessenzaak moet, ligt daar in zeer ruime keus gewoon bij de Coop, echt heerlijk eten. ‘s Avonds, als de vijf kindjes slapen, dan kon er eindelijk ook een goed gesprek opgang komen. En we hebben fanatiek Kolonisten van Catan gespeeld.

Telefonisch blijven we op de hoogte van de situatie in Nederland, de operatie van Ria en de bizarre gebeurtenis in Apeldoorn.

Vrijdags vertrekken we weer, helaas was het maar kort. We hadden nog wel meer van deze prachtige streek willen zien. Eerst naar een huisje bij een boerderij in het Odenwald, Duitsland. Dat beviel ook erg goed. Er was prachtig speelgoed voor de kinderen aanwezig en we genoten van de mooie streek. We zaten dicht bij Darmstadt, waar Theo (andere vriend van Hermen) woont en die kwamen ons met zijn familie opzoeken. Voor een fotoverslag van al deze gezellige momenten en de prachtige omgeving, zie hier.

En de drie kindjes, die hebben zich heel erg goed gehouden tijdens al dat reizen!

Verrast was ik, Tymen kon zich inschrijven voor de avond-4-daagse, 5 of 10 km. Ach, die kleine jongen, zou hij dat kunnen? Maar ja, Tymen heeft in de klas wat opgevangen en heeft al het idee dat hij 4 avonden gaat lopen. Nou, goed dan. Afgelopen maandag gingen we van start, mama mocht mee. In het begin rennen, met z’n vriendjes. Na de pauze was het al snel “ik heb pijn in mijn voeten” en moest ik hem wel echt vooruit praten. We lopen helemaal achteraan en dan “ik moet poepen!” Gelukkig zijn we in de bebouwde kom en daar zien we de mama van Olga, daar mag hij naar de wc. Hij krijgt meteen een ijsje. Dat helpt hem het laatste stukje door komen. Hij redt het, zonder blaren. En zo ook de dinsdag en dan donderdag. Hermen en ik zijn verrast door de mooie wandelroutes om dorp heen. Tymen houdt zich goed, het tempo is ook erg hoog voor zijn kleine beentjes, vaak moet hij rennen, maar dat doet hij graag. En altijd vindt hij wel weer een stok die hij vervolgens de hele weg meesjouwt.

En dan vanavond, feest, opa en oma komen kijken. Opa en papa zullen met hem meelopen. En dan de intocht! Tymen is zeer verrast dat we (Kamiel, Ella, oma en mam) hem opwachten! Helemaal blij ontvangt hij van oma de slinger en snoepmedaille. Ella wil hem de bloemen geven, dat snapt hij nog niet. En een kadootje! Zijn onbevangen kreten laten de omstanders lachen. En dan een echte medaille (wat is dat?). En dan achter de drumband nog een rondje door het dorp. Ondertussen denken we vaak terug aan hoe we zelf de 4-daagse liepen. Ach, er is niet veel veranderd………

Tijdens het wachten speelt Ella met een nieuw vriendinnetje

Kamiel is hartstikke moe

Ella wil zo graag de bloemen die ze samen met mam geplukt heeft geven

Kamiel is dol op auto’s, en kan bovendien erg vasthoudend zijn. Dus, gister in de supermarkt, met ons allen, een groot drama: Tymen en Ella renden naar binnen, en pikten de (enige) twee autokarren in, Kamiel hobbelt erachteraan, en hangt hartverscheurend te jammeren (DIE!! DIE!!), beurtelings bij Tymen en Ella. En wat doe je dan? Dus, bij Tymen of Ella bedelen of Kamiel niet even mag, “nog eventjes en dan mag Kamiel”, “Mag jij straks weer, echt!” Uiteindelijk gaf Tymen toe en mocht Kamiel in zijn wagentje. Vervolgens ben je dan klaar in de supermarkt en begint het hele verhaal opnieuw…

Nee, dan vandaag, ik ging Kamiel ophalen bij de crèche, en daar had ie bijna de hele middag in het nieuwe loopwagentje rondgereden, en trots als ie was! Maar ja, toen moest ie dus weer mee naar huis (DIE!! DIE!!!).

Heerlijk, een zaterdag thuis. Er moet ook een hoop gebeuren. Tymens kamer wordt geschilderd. Gerard haalt een nieuwe kast voor zijn kamer en brengt die meteen even. Er moet compost gehaald worden bij de gemeentewerf. Is gratis, vandaar. Voor een nieuw paspoort moet Kamiel voor een pasfoto. De fotograaf is echter niet open, dat schiet niet op. Om 13:30 is er voor de kinderen paaseieren zoeken in bij het dorpshuis. Erg leuk, alleen Ella is doodsbang voor de paashaas en wil steeds terug naar huis. Helaas, ze vinden maar 1 eitje. Met de bingo hebben ze ook al geen geluk. Even spelen bij Emiel maar wat horen we daar? De houtversnipperaar is bij ons gearriveerd! Snel kijken. Wat een geweld. Twee jongens die voor buurman Geert werken klussen het karwei samen met Gerard en Hermen. (Vorig weekend zijn er  namelijk een aantal bomen omgezaagd.) Ondertussen wordt het huis schoongemaakt, wasje gedraaid en gekookt. Om vervolgens na het eten nog heerlijk buiten te zijn. De kinderen krijgen er geen genoeg van om buiten te zijn. Een uur later dan normaal liggen ze eindelijk in bed. Helaas geen garantie dat ze ook een uur langer slapen, ik zal nog wat foto’s toevoegen en dan snel met een voldaan gevoel naar bed! 

Het is niet zo erg als op deze foto lijkt…

Tymen speelt zoals altijd eindeloos met een tak, hier lekker aan het wroeten in de compost.

Ella rent onophoudelijk rond. Onvrijwillig in blote billen, mama heeft zo haar plannen.

Kamiel staat op wat over is van de bomen en voelt zich king of the hill.

Vanmorgen, ik kleed Ella op het aanrecht aan. Ella kijkt over mijn schouder en roept: “kijk, daar!” Ik kijk om, de keuken in, zie niks byzonders en zeg dit tegen Ella. Maar ze houdt vol, “daahaar!!!!” Ik ben alleen vanmorgen en voel de druk om de drie kindjes om 8:15 in jasjes en schoentjes buiten te krijgen en heb dus geen geduld om Ella te begrijpen. Ik zoek door de keuken, ik kijk naar buiten en vraag wat ze nu toch ziet. Ella: “kijk daar, gras aan de bomen!” Inderdaad, de meidoornhaag loopt uit…………………

Heerlijk, die warme dagen! De kinderen zijn de hele dag weer buiten! En denk nou niet, wat een bezorgde ouders, die Hermen en Marlies. Zetten ze de kinderen nog van die mutsen op met zulk mooi weer! Maar nee, dat gaat zo: Tymen heeft een fietshelm gekregen en draagt deze de hele dag trots op zijn hoofd. Ella wil ook zo´n helm, zij kan immers op de loopfiets! Tymen wordt woest als hij Ella stiekem de helm ziet dragen. Ze neemt haar verlies en geeft de helm zonder morren terug. Vervolgens vraagt ze om haar muts. En dan komt Kamiel er aan, DIEHHH wijzend. Dit betekent: ik wil ook een muts!

Vandaag heeft Marlies de taak van vader even overgenomen, en heel stiekem Tymen leren fietsen zonder zijwieltjes! Ze had een ‘handvat’ gekocht op Internet (kijk maar op het filmpje wat Tymen aanheeft), en dat was blijkbaar genoeg, ze moest nog een paar keer meerennen, maar sindsdien is ie los. Tegelijkertijd mocht Ella op Stunter (de loopfiets), en ze leerde net zo hard mee. Mooi moeder’s werk dus!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/04/vid00032.flv /]

Tymen beleeft zoveel op school. Vandaag liepen de jongste groepen van de school een palmpasenoptocht door het dorp. Opa en Beppe waren er ook en konden meegenieten. En kon ik meteen vragen wat dat ook al weer was, palmpasen. Voor diegene die het ook even kwijt zijn: palmpasen. Het liedje onderaan deze pagina werd hier gezongen.

Heeft iedereen het meegekregen? Afgelopen week was de week van het afval. Ook bij Tymen op school stond de week in het teken van de afvalverwerking. Een vuilniswagen kwam op bezoek, zwerfvuil werd opgehaald en Tymen had het steeds over de groene en grijze container en wat je daar in moet stoppen. De week werd afgesloten met een open avond op school waarbij de kinderen, ouders, opa’s en oma’s op school konden kijken wat de kinderen allemaal van afval hadden gemaakt en wat ze hadden geleerd over afval. De avond werd afgesloten met een modeshow. Iedere klas had kleren gemaakt van afval en er werd geloot welk kind de kleren deze avond mocht showen. En raad eens wie dat van de eerste klas mocht doen? Precies, Tymen! Samen met Nerena. Mam mocht de avond mee en pap bracht Kamiel en Ella naar bed. Ach, wat kun je trots zijn op je kind, deze emotie heb ik nog nooit zo sterk beleefd als nu met de kleintjes. Zie hier onze trots………..

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/03/vid00038.flv /]

De laatste tijd is het slapen weer wat slecht, Kamiel is vaak onrustig en daarbij roeren Ella en Tymen zich ook wat vaker. maar vannacht weer een goede nacht gehad, Tymen begon om iets voor zevenen te roepen dat ie moest plassen, dus ik eruit, opgetild, en laten plassen, en ondertussen beloofd dat ie daarna wel even bij ons in bed mocht. Ella hoorde dat, en wilde natuurlijk ook, maar alleen als mama haar eruit haalde, en niet ik (tja). Dus nog een kwartier heerlijk met die twee kleintjes in bed gelegen, Ella kruipt heel lekker tegen me aan, met haar schaap als knuffel. Heerlijk, dat gekriebel van haar dunne haar in mijn gezicht, en haar slaapgeurtje. Kwartiertje geluk.

“And I urge you to please notice when you are happy”

Onze Tymen leert letters en cijfers. De hele dag door herkent hij in zijn omgeving letters, dan roept hij “K van Kamiel!” of “de E van Ella!” Of hij speelt hardop de letters van woorden, “a-m-b-u-l-a-n-se-h” (ja, alles fonetisch he).  Of hij komt blij met een autootje aanrennen, “kijk mama, de auto is 25 jaar!” (Op het raceautootje staat dit getal.) Vanavond zat hij rustig te poepen. Eenmaal klaar riep hij ons enthousiast bij zich, “kijk! de T van Tymen!” En inderdaad, met enige fantasie lag in de wc een poepie in de vorm van de T. Zijn pap en mam staan er met de neus dicht vol bewondering naar te kijken. “Mooi!! En nu mogen we doorspoelen hè!”

Ondertussen zijn we ook af en toe bezig om Ella te motiveren om op de wc haar plas en poep te doen. Zonder luier rent ze door het huis. Ze weet nog niet goed wanneer ze nu moet plassen of niet. Om de haverklap zit ze op de wc zonder dat er iets komt. Om vervolgens, als ze haar broekje weer aan gedaan heeft, een plasje in haar broek te doen. Maar ze geeft niet op. Even later probeert ze het weer, zit op de wc, drukt en drukt, tervergeefs en geeft er een verklaring voor: “mijn plassertje komt er niet uit!” Goed. Mam moet wat uitleggen. “Lieverd, jongetjes hebben een plassertje, meisjes niet. Mama ook niet”. Ella: “laat eens zien dan…………..”  Mam: zuchtend, “oké dan”.

Hier wat vrolijke momenten uit Alteveer.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/02/l1080241.flv /]

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/02/l1080319.flv /]

De taal van onze kindjes blijft erg leuk. Kamiel zegt nu sinds een paar weken behalve mama ook papa, Ella en beppe. Neus is naanaa. Ondanks deze beperkte woordenschat is Kamiel’s communicatie zeer effectief. Hij kan vertellen wat hij wil, DIEEEEH! en wijst daarbij naar hetgeen wat hij wil. Hij schudt nee als hij iets niet wil, als het bv. tijd is om op de crèche afscheid te nemen, schudt hij al bij voorbaat  nee naar de leidster die met hem wil gaan zwaaien. En als iets zijn goedkeuring krijgt dan zit hij tevreden te knikken. Zo kwam ik hem laatst op de fiets van de crèche halen. Hij liep de deur uit, naar de fiets toe en ging er naast staan knikken, ja, dit vond hij heel leuk! En alles gaat gepaard met grappige geluidjes waarvan zijn gezinsleden goed weten wat hij bedoelt.

Ella heeft haar eigen grappige manier van praten. Ze draait nogal eens wat woorden om. Als de kinderen wat geraspte kaas over het eten krijgen, dan vinden ze het lekker om ook wat in het handje te krijgen en op te eten. Ella roept dan al: “mag ik wat hand-in-het-kaasje?” Vandaag wilde ze een appel en ik hoefde die niet te schillen: “mag ik een schil met appel?” vroeg ze.

Tymen weet op soms op een grappige manier dingen te benoemen. Vandaag waren Bas en Mascha hier en met Anna halen we Bubble er eens uit de wei om te borstelen en op te rijden. Onder het borstelen praat Tymen (die de hele dag al op klompen loopt) over de hoeven van Bubble, dat zijn zijn “klompjes”. Als Tymen later op Bubble rondjes rijdt en we met Anna praten over Bubble de sporen geven, legt Tymen uit dat je dat doet met hak van je voet. Alleen komt hij niet op het woordje hak, of hij kent het nog niet en legt aan Anna uit dat dat de punt van de voet is, “de kin van de voet”.

Eens een weekendje thuis, dat gebeurd niet veel. ‘t Is heerlijk om niets te hoeven doen. De kindjes zijn ook zo lief, zij hoeven ook niets te doen. Deze week is een bedrijf begonnen om overal in het huis dubbel glas te plaatsen. Een heel karwei want veel kozijnen worden geheel 0f gedeeltelijk vervangen. Geeft ook wat troep maar dat kon ik dit weekend rustig opruimen. Je doet nog eens wat, zo’n weekend thuis, de kinderen gaan eens in bad, de magnetron wordt eens schoongemaakt, zelfs de bladeren op het voetpadje voor het huis worden opgeruimd, we drinken koffie bij de buren. Ella ging zich voor het eerst verkleden. Tymen deed mee en dan komt die kleine Kamiel ook snel met een jurkje aanlopen, “DIEHHHH” roepend.

Tymen veroverde uiteindelijk de “Flamingo”jurk en heeft deze de hele dag aangehouden. Ondertussen speelde hij flamingo, bouwde een nest en legde er een ei in……..

Gisteren even naar opa en oma. Gerard is alweer aardig opgeknapt van het hartinfarct en de dotterbehandeling. Deze week gaat hij alweer aan het werk. Eigenlijk merk je niks aan hem. Het was weer dolle pret. Met name Ella vindt het heerlijk om opa uit te dagen. Toen we bij de auto weer afscheid namen en de kinderen weer vastgebonden in hun stoeltjes zaten, kroop grote opa (zo noemt Tymen Gerard, om onderscheid te maken tussen zijn opa’s, grote en kleine opa) achterin de auto. Gerard ging een wandeling maken en bedacht dat hij eerst een stuk met ons mee kon rijden en dan naar huis terug zou wandelen. Maar Tymen en Ella hadden niet in de gaten dat opa achter hen zat. Dus, toen we wegreden en zij gesnurk hoorden, was dat dolle pret, opa zat daar achterin! Malle opa! En toen, voordat we de snelweg opreden, liet ik opa uit de achterklep stappen. Nog even gek doen naar de kinderen. Opa zou met de auto meerennnen en eerder dan ons thuis zijn! Met dat Hermen de auto weer in beweging zet, doet opa net of hij het op een holletje zet. Tjonge, wat hebben Tymen en Ella gelachen, ontzettend gelachen, ze gierden het uit!  Jammer dat we het nog niet nog eens konden herhalen. Maar even later kwamen de zorgen, wist opa de weg wel? Kon hij de weg wel vinden in het donker? En opa mocht best mee naar huis! We hebben ze gerustgesteld en verteld dat opa heel goed de weg wist en veel gereisd heeft. Grote opa, een jongenshart met slechte vaten.

En hier de link naar de foto’s van de vrolijke kindjes:

http://digiphotos.org/album255

Hoera, Ella is drie jaar geworden. Zondag hebben we het alvast met de familie gevierd. En omdat we die vele mensen niet in ons huisje kunnen herbergen zijn we naar een camping gegaan met een nette horeca waar we voor Ella hebben gezongen, waar ze haar kadootjes uitpakte en waar we taart aten. Ella gedroeg zich als een echte jarige. Ze had van huis een paar ballonnen meegenomen, die moesten aan haar stoel. En daar klom ze dan op als ze een kadootje kreeg. Wat ze ontving alsof ze de koningin was. Ze voelde zich heel speciaal en genoot van haar feestje. Samen met haar neefjes en nichtjes. Terwijl de volwassen rustig konden zitten, gingen 14 neefjes en nichtjes ravotten in een speelparadijs/ballenbak. Tjonge, wat hebben die kinderen gespeeld, gerend, geklommen en geklauterd. ook Kamiel kreeg er geen genoeg van.

Hij is gek op ballen en raakte zowat in extase bij het zien van zo veel ballen waar hij bijna in verdronk. Gelukkig heeft hij een hele lieve grote nicht Aline die al die tijd op hem gepast heeft. Wat een plezier. Maar voor een pannenkoek kwamen ze het speelparadijs wel uit. Om vervolgens buiten verder te spelen.

Op de radio hoorde ik berichten over de griepepidemie. In België was er sprake van een epidemie, en Nederland nog niet. Het had te maken met percentages. Dan is huize Lesscher niet representatief, hier heeft de griep 100% toegeslagen. Afgelopen zondag, na een ochtend winterpret sloeg de griep snel en hard aan bij Kamiel Kurt. Arm kind, hij kon niks anders dan op je hangen. Maandagavond begon Hermen te hoesten maar de volgende dag vertrok hij vroeg naar Enkhuizen. Die dag voelde ik een griep opkomen en wist het al, als ik al ziek ben, dan is Hermen helemaal beroerd. Inderdaad, hij kwam heel ziek thuis en is dat tot vandaag gebleven. Ondanks zijn vreselijk beroerde situatie hebben we ons woensdag wel voor de periodieke controle naar Groningen gesleept. Gelukkig verliep daar alles vlotjes. Voor de zekerheid is er nog een ECG afgenomen en zijn er foto’s gemaakt van longen en neusholtes. Als daar iets op gevonden wordt dan worden we gebeld. Ondertussen had ook Tymen de griep. Alleen Ella huppelde vrolijk door het huis. Tot vannacht, ook zij is geveld. Een huis vol zieken en moeder is nog het minst getroffen, natuurlijk, zij moet de ziekenboeg bemannen. Gerard kwam even helpen en trof een zeer rustig huize Lesscher aan, niks geen spelende, drukke, om aandacht schreeuwende kinderen. Hij spiedde door het keukenraam en zag Ella rustig op schoot hangen op een in slaap gedommelde moeder. Hermen wordt gelukkig al iets beter, die was ook wel zo verschrikkelijk beroerd. Kamiel blijft zorgelijk lang ziek. De rest krabbelt alweer aardig over de griep heen.

‘t Is zo als Gerard zei, je kan het maar beter allemaal in een keer hebben. Anders zit je er weken mee. Zo is het. Maandag kan iedereen weer naar werk, school of creche.

Het begon allemaal afgelopen zaterdag, we hadden niets gepland dit weekend, ikzelf (Hermen) zou zaterdag uit eten gaan met Ellen. Verder niks. Maar Ellen skypde al, “kun je niet wat eerder komen, dan kun je nog even schaatsen op de Wijde AA?”. En Gerard belde met Marlies om te vragen of Tymen niet mee kon komen, kon ie blijven slapen en ook schaatsen, het was zulk prachtig weer en het ijs was mooi. Dus zaterdagochtend begon het, eerst met het als een razende rondbellen waar we nog schaatsen konden kopen/lenen. Buren, familie, alle fietsenmakers in de buurt, en uiteindelijk geluk bij Kloeze in Zuidwolde, ik erheen, en meteen schaatsen voor mezelf gekocht en ook nog een sleetje meegenomen. Echter geen krabbetjes, en die wilden we toch ook, dus verder zoeken, en uiteindelijk in Hoogeveen in een sportzaak gevonden. Vervolgens het hele spul in warme kleren, jassen, sjaaltjes, handschoenen, mutsen en laarsjes gehezen en in de auto naar Zwolle.

Aldaar prachtig ijs, heerlijk geschaatst, zere voeten, heerlijk geschaatst en weer zere voeten. Tja, je hebt twee soorten mensen, diegenen die met een mooie slag, recht op de schaats over het ijs zoeven, en degenen die zwikkend in hoge plastic schoenen nog maar net kunnen blijven staan, en soms ook nog wat vooruit waaien. Ella en Kamiel in de slee op het ijs, ze vonden het prachtig! Tymen, helaas, hij zag een paar honden op het ijs, en dus hoefde het allemaal niet meer zo voor hem, hij is niet in de buurt geweest. Volgend jaar Ella maar op de schaatsen, dus. Marlies had al lange tijd niet meer geschaatst, en werd een beetje gepusht om het toch maar even te proberen, en dus de lage noren van Ellen ondergebonden, en vervolgens heeft ze heerlijk geschaatst, ze wil maar door (ondanks mijn zere voeten, dus). Ik wist nog niet dat mijn vrouw ook kon schaatsten. De moeite om voor Tymen schaatsen te kopen mag dan tevergeefs zijn geweest, verder is het een heerlijke middag. Gezellig met de familie op het ijs met het gemak van oma’s woonkamer 10 meter van het ijs.  De wijde Aa is prachtig en toch zo rustig. Terwijl de kinderen binnen spelen en verzorgd worden door oma en tantes, kunnen wij even heerlijk schaatsten. Zo genoten. Dus zondags hebben we dit herhaald.

Voor foto’s: Zie digiphotos.

Kamiel leert steeds meer en loopt zo schattig hier rond. Hij doet zijn broer en zus graag na. Ella speelde wat en ging in een hoekje zitten. Zodra ze opstaat gaat hij op dezelfde plek op dezelfde manier zitten. Tymen is altijd nog onder de indruk van de koeien-melk-machine. Dit is de melkrobot bij de speeltuin met al die soorten tractors waar de kinderen op rond rijden (De Drentse Koe). Als we daar naar binnen gaan dan kijken we altijd eerst even naar deze melkrobot die altijd wel een koe staat te melken. Tymen blijft gefascineerd door de robot en de koe. Gisteravond speelde hij koe. Hij zette twee kinderstoeltjes tegenover elkaar. Dat was de koeien-melk-machine. Hij ging op handen en knieen er tussen staan en ik moest robot spelen. Ik zet hem klem tussen de stoeltjes, laat mijn arm als een robot naar zijn buikje trek aan de twee koordjes van zijn broek. Als ik klaar ben duw ik hem met een stoeltje weg want dat doet de robot ook, die duwt de koe de machine uit. En de volgende koe staat klaar, Ella wil ook gemolken worden. Vervolgens spelen Tymen en Ella samen koe. En dan komt die kleine kabouter Kamiel Kurt! Ook op z’n handjes en knietjes! Zo serieus! Afwachtend dat ik ook hem onder de buik zal kietelen. Zo schattig, zo grappig. Helaas niet op foto of film vastgelegd. Hier een ander filmpje waar hij heel serieus mama nadoet, iets wat hij ook heel serieus neemt en hem wel een half uur bezig kan houden want hij is erg zorgvuldig!

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2009/01/kamiel-stofzuigen-deco8.flv /]

Het is wat. Je bent 1 jaar en 3 maanden. Praten beperkt zich tot “DIEEEH!” en mama. En als je aan tafel zit dan moet je wel eens wat bedenken om aandacht te krijgen. Eten doe je immers heel goed, je bordje is zo leeg. Als je maar een vork in de buurt hebt. Geen vork? Dan volgt een “DIEEEH” en je wordt begrepen, je krijgt je vork. Om vervolgens met je handen je bordje leeg te eten. En daar zit je dan. Tussen het verbale geweld van je grote broer (met zijn nooit stoppende woordenstroom duurt het eten met hem lang) en je zus die door haar koppige nee-fase-gedoe alle aandacht van mama krijgt die haar op allerlei creatieve manieren toch iets probeert te laten eten. Nou, dan stop je verveeld twee vingertjes in je neus en gaat door je neus zitten brommen. Héé! Nú zit iedereen zit om MIJ te lachen!!!!