Eens een weekendje thuis, dat gebeurd niet veel. ‘t Is heerlijk om niets te hoeven doen. De kindjes zijn ook zo lief, zij hoeven ook niets te doen. Deze week is een bedrijf begonnen om overal in het huis dubbel glas te plaatsen. Een heel karwei want veel kozijnen worden geheel 0f gedeeltelijk vervangen. Geeft ook wat troep maar dat kon ik dit weekend rustig opruimen. Je doet nog eens wat, zo’n weekend thuis, de kinderen gaan eens in bad, de magnetron wordt eens schoongemaakt, zelfs de bladeren op het voetpadje voor het huis worden opgeruimd, we drinken koffie bij de buren. Ella ging zich voor het eerst verkleden. Tymen deed mee en dan komt die kleine Kamiel ook snel met een jurkje aanlopen, “DIEHHHH” roepend.

Tymen veroverde uiteindelijk de “Flamingo”jurk en heeft deze de hele dag aangehouden. Ondertussen speelde hij flamingo, bouwde een nest en legde er een ei in……..

Gisteren even naar opa en oma. Gerard is alweer aardig opgeknapt van het hartinfarct en de dotterbehandeling. Deze week gaat hij alweer aan het werk. Eigenlijk merk je niks aan hem. Het was weer dolle pret. Met name Ella vindt het heerlijk om opa uit te dagen. Toen we bij de auto weer afscheid namen en de kinderen weer vastgebonden in hun stoeltjes zaten, kroop grote opa (zo noemt Tymen Gerard, om onderscheid te maken tussen zijn opa’s, grote en kleine opa) achterin de auto. Gerard ging een wandeling maken en bedacht dat hij eerst een stuk met ons mee kon rijden en dan naar huis terug zou wandelen. Maar Tymen en Ella hadden niet in de gaten dat opa achter hen zat. Dus, toen we wegreden en zij gesnurk hoorden, was dat dolle pret, opa zat daar achterin! Malle opa! En toen, voordat we de snelweg opreden, liet ik opa uit de achterklep stappen. Nog even gek doen naar de kinderen. Opa zou met de auto meerennnen en eerder dan ons thuis zijn! Met dat Hermen de auto weer in beweging zet, doet opa net of hij het op een holletje zet. Tjonge, wat hebben Tymen en Ella gelachen, ontzettend gelachen, ze gierden het uit!  Jammer dat we het nog niet nog eens konden herhalen. Maar even later kwamen de zorgen, wist opa de weg wel? Kon hij de weg wel vinden in het donker? En opa mocht best mee naar huis! We hebben ze gerustgesteld en verteld dat opa heel goed de weg wist en veel gereisd heeft. Grote opa, een jongenshart met slechte vaten.

En hier de link naar de foto’s van de vrolijke kindjes:

http://digiphotos.org/album255

Op de radio hoorde ik berichten over de griepepidemie. In België was er sprake van een epidemie, en Nederland nog niet. Het had te maken met percentages. Dan is huize Lesscher niet representatief, hier heeft de griep 100% toegeslagen. Afgelopen zondag, na een ochtend winterpret sloeg de griep snel en hard aan bij Kamiel Kurt. Arm kind, hij kon niks anders dan op je hangen. Maandagavond begon Hermen te hoesten maar de volgende dag vertrok hij vroeg naar Enkhuizen. Die dag voelde ik een griep opkomen en wist het al, als ik al ziek ben, dan is Hermen helemaal beroerd. Inderdaad, hij kwam heel ziek thuis en is dat tot vandaag gebleven. Ondanks zijn vreselijk beroerde situatie hebben we ons woensdag wel voor de periodieke controle naar Groningen gesleept. Gelukkig verliep daar alles vlotjes. Voor de zekerheid is er nog een ECG afgenomen en zijn er foto’s gemaakt van longen en neusholtes. Als daar iets op gevonden wordt dan worden we gebeld. Ondertussen had ook Tymen de griep. Alleen Ella huppelde vrolijk door het huis. Tot vannacht, ook zij is geveld. Een huis vol zieken en moeder is nog het minst getroffen, natuurlijk, zij moet de ziekenboeg bemannen. Gerard kwam even helpen en trof een zeer rustig huize Lesscher aan, niks geen spelende, drukke, om aandacht schreeuwende kinderen. Hij spiedde door het keukenraam en zag Ella rustig op schoot hangen op een in slaap gedommelde moeder. Hermen wordt gelukkig al iets beter, die was ook wel zo verschrikkelijk beroerd. Kamiel blijft zorgelijk lang ziek. De rest krabbelt alweer aardig over de griep heen.

‘t Is zo als Gerard zei, je kan het maar beter allemaal in een keer hebben. Anders zit je er weken mee. Zo is het. Maandag kan iedereen weer naar werk, school of creche.

Het begon allemaal afgelopen zaterdag, we hadden niets gepland dit weekend, ikzelf (Hermen) zou zaterdag uit eten gaan met Ellen. Verder niks. Maar Ellen skypde al, “kun je niet wat eerder komen, dan kun je nog even schaatsen op de Wijde AA?”. En Gerard belde met Marlies om te vragen of Tymen niet mee kon komen, kon ie blijven slapen en ook schaatsen, het was zulk prachtig weer en het ijs was mooi. Dus zaterdagochtend begon het, eerst met het als een razende rondbellen waar we nog schaatsen konden kopen/lenen. Buren, familie, alle fietsenmakers in de buurt, en uiteindelijk geluk bij Kloeze in Zuidwolde, ik erheen, en meteen schaatsen voor mezelf gekocht en ook nog een sleetje meegenomen. Echter geen krabbetjes, en die wilden we toch ook, dus verder zoeken, en uiteindelijk in Hoogeveen in een sportzaak gevonden. Vervolgens het hele spul in warme kleren, jassen, sjaaltjes, handschoenen, mutsen en laarsjes gehezen en in de auto naar Zwolle.

Aldaar prachtig ijs, heerlijk geschaatst, zere voeten, heerlijk geschaatst en weer zere voeten. Tja, je hebt twee soorten mensen, diegenen die met een mooie slag, recht op de schaats over het ijs zoeven, en degenen die zwikkend in hoge plastic schoenen nog maar net kunnen blijven staan, en soms ook nog wat vooruit waaien. Ella en Kamiel in de slee op het ijs, ze vonden het prachtig! Tymen, helaas, hij zag een paar honden op het ijs, en dus hoefde het allemaal niet meer zo voor hem, hij is niet in de buurt geweest. Volgend jaar Ella maar op de schaatsen, dus. Marlies had al lange tijd niet meer geschaatst, en werd een beetje gepusht om het toch maar even te proberen, en dus de lage noren van Ellen ondergebonden, en vervolgens heeft ze heerlijk geschaatst, ze wil maar door (ondanks mijn zere voeten, dus). Ik wist nog niet dat mijn vrouw ook kon schaatsten. De moeite om voor Tymen schaatsen te kopen mag dan tevergeefs zijn geweest, verder is het een heerlijke middag. Gezellig met de familie op het ijs met het gemak van oma’s woonkamer 10 meter van het ijs.  De wijde Aa is prachtig en toch zo rustig. Terwijl de kinderen binnen spelen en verzorgd worden door oma en tantes, kunnen wij even heerlijk schaatsten. Zo genoten. Dus zondags hebben we dit herhaald.

Voor foto’s: Zie digiphotos.

Zo af en toe pakt Hermen zijn goede camera. Dat geeft altijd weer mooie plaatjes.

Tymen tekende voor het eerst een soort poppetje. Hier op een soort boot

Hier nog een foto van Artis de Maris en mam’s nieuwe haar

Kamiel tekent ook!

Ella houdt erg van tutten op het aankleedkussen en papa kan het beste tutten.

Dat plastic schortje, dat deed Ella zelf aan toen ze het achter in de kast vond. Vervolgens loopt ze er de hele middag in rond.

Klaar voor de nacht!

Vandaag voor de verandering een zaterdag gewoon thuis. Heerlijk. Iedereen is lief, er wordt veel samen gespeeld. Alles lekker rustig, de kinderen zijn zo tevree. Hoewel, daar heb je mama weer………

“He get, blijf van mijn snotneus af!”

Monique had mij enige tijd geleden uitgenodigd om mee te gaan naar de nieuwe voorstelling van Lennette van Dongen. Dit weekend was het zo ver. Meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om zaterdag naar mijn kapper in Amsterdam te gaan. Ik wilde mijn haren nu maar eens verven om de grijze haren te verdoezelen. Al met al zat ik 3 uur bij de kapper. Gelukkig een goed boek meegenomen. Met mijn nieuwe haren was ik om 15:00 in Haarlem. Samen met Monique “gingen we in hoog tempo een paar boutique’s af en we hebben goed gescoord in  de uitverkoop. Eigenlijk had ik ook nog naar de Hema gewild, moest ook nog naar de Etos en had nog kadobonnen voor De Tuinen. Helaas, dat moet een andere keer. Na heerlijk eten bij Monique was het dan tijd om naar de voorstelling te gaan. En tjonge, wat hebben we genoten, wat hebben we enorm gelachen! Een echte aanrader, voor de vrouwen onder ons. Ik vraag me af of de mannen in de zaal ook zo gelachen hebben, ik denk van niet. En vanmorgen, nadat ik tot 9:00 had uitgeslapen en weer helemaal bijgekletst te zijn met Monique, weer rustig naar huis gereden. Hermen was zeer verrast de nieuwe kleur haren te zien. Gerard en Ria waren er ook en hoorden Tymen zeggen: “daar komt een andere mevrouw!

Even een update. Afgelopen woensdag was ik voor het laatst geplande onderzoek naar het ziekenhuis, het EMG, (d.m.v. electische schokjes de werking van zenuwbanen beoordelen). Na dit onderzoek had ik een afspraak bij de neuroloog. En die kon mij definitief geruststellen. Het eerder bloedonderzoek liet geen spierafbraakstoffen zien. Het EMG liet geen afwijkingen zien. Alleen de MRI (wat een prachtige foto van mijn binnenste!) liet een kleine afwijking in de nek zien,  een “bulging disc”. Dit is een vroeg stadium van een hernia en kan spontaan genezen. De vernauwing van de zenuwbanen was op de MRI in ieder geval niet groot genoeg om mijn klachten te verklaren. Misschien is het wel groter geweest en is het nu herstellende. Dat zou overeenkomen met de afname van mijn klachten. Dus, geen enge ziekten onder de leden! Zoals iedereen mij al geruime tijd probeerde gerust te stellen. Gerard en Ria hadden me al een wandbordje kado gedaan met de tekst uit de titel van dit stukje. Alleen kon ik dat nog niet geloven. Wel hoopte ik dat die anderen gelijk zouden krijgen. En dat is dus gebeurd.

Er zijn al een aantal boeken over geschreven, over de moeder met kleine kinderen, de hectiek die de kleine kindjes teweeg brengen, de combinatie kind en werk en de komische dingetjes die je meemaakt. Ik herinner mij trouwens ook een reclame over een man die, nadat hij zijn kleine peuter verzorgt had, met een afgekauwde boterham op zijn schouder op zijn werk aan kwam. Op dit weblog stond ook al eens een verhaaltje over Tymen op de crèche die mij herinnert aan het feit dat de trap die dag zou komen. Laatst had Hermen ook zoiets. Staat hij met Tymen onder de douche en vertelt Tymen dat hij die maandag verkleed naar school moet. Kon Hermen nog snel wat verzinnen met een spencer, een strik en een bolhoedje. En had ik al verteld dat ik afgelopen 3 november, toen ik de kindjes op de crèche achter had gelaten, naar mijn werk rijd en met dat ik radio 1 opzet weer terug keer in de “gewone” wereld, zonder de alsmaar om aandacht vragende kindjes, dat ik mij toen plots bedacht dat ik die dag jarig was. Goed, maar vanmorgen ging alles wel goed. Alleen Ella sliep uit. Niet zo gek. Gisteravond ging ik naar yoga en Hermen bracht de kids naar bed. Maar Ella wilde niet, mama moest haar naar bed brengen. Hermen heeft alles geprobeerd maar ze bleef boos onder de tafel zitten. Tot 9 uur, toen heeft Hermen haar eindelijk in bed gekregen. Dus die sliep uit. Ik riep vanmorgen zachtjes haar naam: Eeellaaaaa, ben je wakker? Ella, hard: “jaha”. Ik: “kom je uit je bedje?” Ella: “Neehe”. Afijn, even later zat Kamiel al klaar in de auto en moest zij bij wijze van spreken nog aangekleed worden. Ja, dat vergt een hoop geduld en creativiteit om met haar nee-fase om te gaan. Maar ik zei al, het ging vanmorgen allemaal wel goed. Het lukt mij zelfs om niet als laatste de vergadering binnen te komen. Hèhè, nog wat suf maar ik zit. Tot plots mijn oog valt op de zoom van mijn wikkeljurk………..inderdaad, binnenstebuiten……………………..

De schoen zetten kennen Tymen en Ella nog niet, ze vragen er niet om, en wij gaan daar dus heel happy in mee.

Maar afgelopen zaterdag werd Sinterklaas in Alteveer verwelkomd. Daar gaan we natuurlijk wel naar toe: Met het hele gezin naar het dorpshuis waar zich 150 kinderen zich verzamelden. Veilig achterin de gymzaal namen we plaats en we zaten nog maar net met limonade en koffie en daar kwamen de zwate pieten al binnen, pepernoten uitdelen maar Ella hoefde niet, die hing gillend om papa’s nek. Dus zij bleef de rest van de ochtend aan papa geplakt. Kamiel zat al heel stoer alleen op een stoel, met een speculaasje dus hij was even zoet. Tymen zong enthousiast mee toen Sinterklaas binnenkwam. Na een verwelkoming gingen de kinderen met ouders in drie groepen uiteen, er was een toneelstuk, er werd gedanst en Sinterklaas deelde natuurlijk kadootjes uit. Onze kinderen zaten in de groep die als eerste kadootjes kreeg. Geduldig wachtten ze op hun beurt. Hermen wist het meteen als er een zwarte piet in de buurt was, dan kroop Ella weer dichter tegen hem aan. Kamiel stapte stoer rond. Hij is dol op ballen en hier was wel een hele bijzondere! Eindelijk kregen ze hun kado. Tymen klei en hij vond het prachtig! Ella kreeg speelgoedgroente en -fruit en sprak tevreden, “dat had ik nodig!” Buit binnen, en dus wilde ze wel meteen weer naar huis. Toch maar met de groep mee naar het toneel en later de dans. Terwijl andere kindjes blij meededen hielden onze helden zich afzijdig, wachtend tot dat ze naar huis mochten, om met hun kado te spelen.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/11/l1070933.flv /]

Je kinderen. We beleven een hoop momenten van trots met onze kleintjes. Ik was eergisteren met Kamiel op het consultatieburo. Altijd leuk, laten zien wat je kindje allemaal al kan. En met Kamiel gaat het prima, ontwikkelt zich heel normaal. Alleen zegt hij nog niks, nog geen mama en nog geen papa. Wel dierengeluiden. En daar was het blokkendoosje met de kleine blokjes weer. Kamiel haalde ze keurig uit het doosje, deed ze er weer in, gaf de blokjes aan mij. Prima. Arts en ik kletsen verder tot de arts tot haar verbazing ziet dat Kamiel ondertussen een torentje heeft gemaakt van al die kleine blokjes. En hiermee was het duidelijk waarom hij nog niet praat, hij is veels te druk met zijn motorische ontwikkeling. Voetballen, dat kan hij ook al zo goed. Ella speelde ondertussen rustig haar eigen spel. Kwam natuurlijk wel even kijken toen Kamiel z’n prikjes kreeg. En 2 pleisters! Om jaloers op te worden! Tymen laat ons vaak versteld staan door zijn geheugen. Zo heb ik de gewoonte tijdens mijn werk snel iets op mijn hand te krabbelen ter herinnering aan iets wat ik die dag echt nog moet doen. Eenmaal thuis zal Ella dat altijd opmerken en ook op haar hand willen schrijven. Ook vanavond. En dan weet ze het ook wel, mama is stout, die mag dat niet doen en Ella mag ook niet op haar hand schrijven. Terwijl we het daar over hebben horen we plots Tymen bevestigend zeggen: “nee, dat mag niet. Alleen toen we een bed gingen kopen he!” Hermen keken elkaar verbaasd aan. Hij heeft het over een dik jaar gelden. Toen we in de Ikea waren en Tymen en Ella al snel door winkel renden en door gaatjes kropen van de ene ‘kamer’ naar de ander. We hadden toen meteen ons mobiel telefoonnummer op hun handjes geschreven…..

Tymen vroeg het al een tijdje, hij wilde zo graag weer eens bij opa en beppe logeren. Laatst was hij midden in de nacht weer eens onrustig en begon hij er alweer over. Ella mocht mee, Kamiel niet, die moest bij ons blijven. Vrijdag was het zo ver. Ik breng ze alle drie naar de crèche. (Tymen heeft vrijdags geen school en gaat mee naar de BSO). Vanmiddag zullen opa en beppe Tymen en Ella van de crèche ophalen en blijven ze twee nachtjes bij hen logeren. Daar bereid ik ze op voor. Tymen begint al hard op te plannen, vertelt Ella dat zij niet met de grote auto’s mag spelen, wel de kleintjes. Ella stemt in. Dus, Hermen en ik gaan een rustig weekend tegemoet! We plannen het meteen vol, weg rust. Nee, toch niet. Zaterdag gaan wij met Kamiel bij Marieke en familie logeren, zelf zullen we Kamiel naar bed brengen en vervolgens zullen wij gaan uit eten. Passen Marieke en Nick op. Dat was erg fijn en gezellig allemaal. Zondagochtend nog even bij opa en oma langs waar Bernd en familie logeren. Even onze nichtjes en neefje bewonderen. En dan toch weer snel naar huis om ons doel van dit weekend te behalen, de laatste paar verhuisdozen leeg maken en de inhoud opbergen (veelal naar de zolder)! Ik wilde graag precies een jaar na de verhuizing het verhuisbedrijf bellen om de dozen op te komen halen. Ik dacht dat dat 17 november was. Helaas, wederom een agendaprobleempje, het was 12 november. Even goed. Vandaag hebben we het doel behaald en morgen bel ik het verhuisbedrijf om de stapel van een kleine 200 dozen te komen halen.

11 November is de dag….. 11 November was me het dagje wel.

Vandaag moest ik voor het MRI onderzoek van mijn nek. Tymen naar school gebracht, hij zou bij Emiel overblijven. Ella en Kamiel gingen mee naar Zwolle, Oma Ria zou op hen passen. En dat vinden zij best. Joepie, spelen! Hermen ging met me mee. Eerst wat röntgenfoto’s van mijn nek, toen naar de MRI. Een onderzoek in een nauwe, afgesloten tunnel, met nog een extra stukje ‘tralies’ over mijn gezicht. Koptelefoon op, tegen de herrie maar gelukkig had ik ook muziek mee genomen dus daar kon ik naar luisteren. Geen onderzoek voor claustrofobische mensen. Maar als je het niet bent, dan word je het wel. Ik had het niet gedacht maar de nauwe ruimte waar ik 20 minuten in moest liggen vloog ook mij naar de keel. Ik heb gebeld dat ik er uit wilde. Ik moest even bewegen, even overeind. Moest alles weer opnieuw. Toch maar weer geprobeerd en gelukkig ging het een 2e keer goed. Dat heb ik weer gehad.

Even boodschappen gedaan, naar Oma Ria, toen weer snel naar huis om Tymen van school te halen. Hermen ging vervolgens sporten. Ondertussen ging ik Tymen voorbereiden op zijn eerste ‘Sint Maarten lopen’. Op school had hij een lampion gemaakt, liedjes geleerd en met de lichten uit met de klas op school geoefend. Toch kon hij zich er nog niet iets van voorstellen en werd er onrustig van. Helaas, na het eten moest ik naar mijn werk, ouderavond. Net deze avond, ik zal ze er op attenderen dat dit geen geschikte avond is voor een ouderavond. Heel jammer, Hermen bleef met Kamiel en Ella thuis, Reina zou Tymen met Emiel meenemen. Zijn eerste Sint Maarten. Ach, ‘t was maar even, een paar voordeuren. Na een half uurtje was hij weer terug. Met snoep! Feest! Met Tymen was het wel aardig gegaan, Emiel had echter met zijn oren dicht staan zingen. Net deze avond snelden er brandweer en ambulances door het dorp. Er was ergens brand. En Emiel, de schat,  gisteren op school nog verkleed als brandweerman, vond de sirenes veels te luid. Morgen zie ik Reina weer, dan zal ik het verhaal nog wel eens goed horen. Gelukkig heeft ze voor ons wat foto’s gemaakt.

Na maanden van rare klachten was ik vandaag bij de neuroloog in ziekenhuis Zwolle. Ik heb last van o.a. steken in mijn voet, steken soms op andere plekken in mijn lichaam en sinds weken een pijn in mijn arm. Ach, allemaal kleine dingetjes waar ik geen erge last van heb, de klachten komen en gaan, verschillen per dag. Maar vier weken geleden vroeg ik mij in eens af of het niet iets neurologisch was, iets vanuit mijn centrale zenuwstelsel. Toch maar eens na de dokter. Die nam mij heel serieus. En sinds dat bezoek heb ik mij de meest ernstige zenuwaandoeningen in mijn hoofd gehaald. Sindsdien ga ik op tijd naar bed en ben ik met yoga begonnen. Bloedonderzoek sloot een vitamine B12 tekort en de ziekte van Lyme uit. Dus moest ik naar de neuroloog. En die heeft mij dus na 4 weken gerust kunnen stellen, er is wel wat maar het lijkt niet op wat ernstigs. Nader onderzoek (bloed, MRI en EMG) volgt.

Vorig weekend nog heerlijk buiten geweest met de fam. Sprokholt. Dit weekend valt in het water. Zaterdag konden we nog wel buiten zijn. We hebben weer een paar struiken kunnen snoeien tussen de zorg voor de kinderen door. Vandaag heeft het geloof ik aan één stuk door geregend, en dan ook echt heel hard. Overal grote plassen. We zijn even naar Orvelte gereden, naar een haarden/kachelwinkel. We oriënteren ons op een andere houtkachel. Voor de kenners, we keken naar een kleine Jøtul. Verder de hele dag met de kinderen binnen gezetten. Met Tymen maar eens op de computer gaan oefenen. Hermen geeft iedere donderdag een uurtje competerles bij Tymen op school, voor Tymens klas, iedere week 6 kindjes. Afgelopen donderdag was Tymen aan de beurt en eigenlijk was alles nog nieuw voor hem. Tijd om thuis wat te gaan oefenen en zo’n dagje leert hij razend snel. Ella klikt op de andere laptop met papa ook op wat eendjes. Kamiel speelt met z’n mama. Zo begint het binnen-spelen-seizoen.  We zijn niet veel weekenden thuis en dat missen we wel eens. Dus, ondanks de regen was het een heerlijk weekend, moeten we vaker plannen.

‘t Was weer een mooi en gezelig weekend. Ook voor Bubble, die genoot van de aandacht van Danique en mocht de hele tuin door grazen!

Het is stil op het weblog. Niet in Alteveer, daar gaat het leventje in alle hectiek van het jonge gezin door. Maar ik heb mijzelf voorgenomen om meer te gaan slapen. Als de kinderen op bed liggen nog even de huishoudelijke beslommeringen en dan naar bed. Dus even geen avonden achter de computer. Helaas, komt wel weer.

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07532.flv /]

Hier nog een reisverslagje van Valencia. Mireille had Internet afgezocht en 4 goedkope tickets naar Valencia gevonden. Ik dacht dat dat alleen maar reclamepraat was maar ook wij zijn voor 30 euro pp op en neer naar Valencia gevlogen. Bovendien ook nog een goedkoop hotel gevonden, (wat ook schoon en hip bleek te zijn en in het centrum lag). Toen de meiden mij vroegen mee te gaan was het snel besloten. Mijn collega’s moesten nog wel toestemming geven en dat deden ze. En vorige week was het dus zo ver. Vrijdagavond reed ik naar Best en bleef bij Ingrid slapen, de volgende ochtend Marion opgehaald en op vliegveld M’tricht troffen we Mireille. We vlogen om 9:30 weg, na 2 uur vliegen hadden we nog een mooie middag om Valencia te verkennen. Zomerkleren aan en hup, de stad in. Zondag werd een dagje strand, de temperatuur was tussen de 25 en 30 graden met een lekker windje, dat was prima uit te houden. Maandag met gehuurde fietsen de stad verder ontdekt en ook nog gewinkeld, jaja, allemaal kinderkledingwinkels. Al met al veel van de stad gezien en vooral, lekker rustig aan gedaan, lekker op terrasjes gegeten, een hoop gekletst en gelachen en, heerlijk geslapen. Kortom, echt genoten van de mijn vriendinnen en de mooie stad.

Ik (Marlies) zit met Mireille, Marion en Ingrid in Valencia en ga nu naar het strand………… Ze roepen dat ik moet opschieten.

…………..wat een missiebusje is:

[flashvideo filename=http://weblog.alteveer.net/wp-content/uploads/2008/09/mov07514.flv /]

Hier een verslagje van een heerlijk dagje thuis. Tymen naar school, Ella en Kamiel mee naar buiten want het is heerlijk weer. Ik veeg de oprit een beetje aan (om de hele oprit/erf te vegen, met kinderen erbij, heb ik 3 dagen nodig), Kamiel gaat dan steeds bovenop de hoopjes bladeren zitten die Ella keurig met stoffer en blik opveegt. En Kamiel ontdekt het loopwagentje, hij stapt er mooi achter aan!

Wat mooi!

Als Tymen ‘s middags thuiskomt wil hij met zijn spoorbaan spelen, buiten wel te verstaan. Ik vind dat niet zo’n goed idee maar we besluiten dat het voor de deur, op de stenen, mag. We maken een hele grote spoorbaan en Tymen en Ella spelen heerlijk. Als aan de andere kant van de heg buurmeisje Elianne met 2 vriendjes langskomt, roept Tymen dan ook enthousiast naar Elianne over zijn spoor en vraagt of ze wil komen kijken. Dat wil zij, Joran en Thygo wel. Vervolgens spelen ze mee met de treintjes. Maar eigenlijk moeten ze met het missiebusje rond.  Dan spelen ze verder in de tuin en staat het missiebusje eenzaam bij de spoorwegovergang. Ondertussen zitten ze achter Tymen aan, hangen aan het touw dat aan de boomtak hangt en ontdekken Tymens “huisje” onder de taxusboom. Gelukkig, Joran en Thygo denken zelf aan hun opdracht en vervolgen ze gedrieeën het missiebusjerondje . Ik zeg hun dat als ze klaar zijn en nog zin hebben altijd mogen terug komen. En dat doen ze. Ze spelen nog heerlijk met Tymen, ravotten door de tuin, crossen op een fietsje met aanhanger en maken Tymens “huisje” schoon, (ze harken de vloer). Op een gegeven moment zie ik Joran met zijn volle gewicht aan een van de laatst bloeiende hortensia’s hangen. Misschien toch maar eens gaan kijken en ze vragen geen bloemen te plukken. Trots laten ze het resultaat van het schone huisje zien met een mooie boeket bloemen wat ze in een lege bloempot hebben gezet. Allerlei verschillende bloempjes die ze in de tuin hebben gevonden (wat bloeit er nog veel, realiseer ik mij). Ik slik mijn verbod op bloemen plukken in en complimenteer hen met het mooie resultaat.

smaakvol toch?

Tjonge, wat kan ik genieten van zoveel kindjes in mijn tuin. Ze spelen zo prachtig. Ik maak mij zorgen over hoe ik de kindjes voor het eten naar binnen krijg zonder hun spel al te ruw te verstoren om zo min mogelijk verzet te krijgen. Maar buurjongen Bart helpt een handje, hij roept naar Elianne dat zij en de vriendjes naar huis moeten. Als dat nog niet zo snel gebeurt komt buurmeisje Annelotte helpen, Elianne moet nu echt komen maar hee, waar is het missiebusje? OJEE!!!! We doorzoeken tuin en schuren, het heeft ook zo’n groene schutkleur. Op mijn speurtocht kom ik kwijtgeraakte spullen tegen maar geen busje. Ooohh! Annelotte neemt gelukkig scherper waar, het staat op een paaltje waar we al 10 keer zijn langsgelopen. Einde van een prachtige middag, zo’n middag waarvoor we naar Drenthe zijn verhuist.

Een tijdje terug werd het al op gemerkt, er komen geen reacties meer binnen op het weblog. Inderdaad. Nu vinden Hermen en ik dat niet erg hoor. We blijven toch schrijven, ook omdat we anekdotes voor de kinderen willen vastleggen. Een soort dagboekje voor de kinderen, in plaats van die drie mooie notitieboekjes die ik voor elk kind heb gekocht. Om daarin hun ontwikkeling vast te leggen. Helaas, die van Tymen is in zijn eerste jaar nog wel een beetje gebruikt maar die van Ella en Kamiel is leeg.  Maar we hebben ook gezien dat het aantal reacties niets zegt over het aantal lezers. Na Hermens herstel is dat afgenomen maar toch wordt het weblog dagelijks nog goed bezocht. Voor de trouwe bezoeker heeft Hermen nu een mogelijkheid gemaakt om via e-mail een berichtje te krijgen als er een nieuw berichtje op het weblog wordt geplaatst. Een aantal van jullie heeft deze mogelijkheid zelf al ontdekt, rechts boven is een link, “op de hoogte blijven”.

Het is alweer 19 dagen geleden dat ik een stukje schreef. Het is duidelijk, de vakantie is voorbij. Op mijn werk is het hectisch, we hebben erg veel leerlingen maar missen (deels) collega’s. Aan dat laatste wordt gewerkt en ik mag 0,6 fte gaan werken. Ondertussen ook al 2 keer oppas geregeld om ook op een vrije dag even te werken. En vorige week was het kamp van de eerste jaars en was ik ook een dag/nacht mee op kamp, jawel. Tymen is 4 jaar geworden, waarvan nog een verslagje zal volgen. Ik zal proberen verslag te blijven doen van het leven in Drenthe.

Wat een heerlijk weer was het weer. Van de crèche hoorde ik dat er in Ruinerwold een leuke speelboerderij, De Drentse Koe, is waar de kinderen mooi kunnen spelen en ook kunnen kijken hoe een koe wordt gemolken. Tymen heeft het eens ‘s avonds in z’n badje met de douchekop na verteld hoe dat gebeurde.  Vandaag een prachtige dag om daar eens te kijken. En wat een geweldig plekje! Een leuk boerderij, in een prachtige omgeving en heel veel speelgoed-trap-tactors met allerlei aanhangers. Tymen, Ella vonden het geweldig maar ook Kamiel laat een tractor niet gauw los. Hoewel de tractor te groot is blijft hij proberen om er op te gaan zitten. Verder waren er mooi klim en klauterattributen, en een enorm springkussen. Alle ingrediënten voor een heerlijk dagje uit, hier moeten we snel weer eens heen!

De vlaggetjes hangen nog aan de gevel maar die moeten eigenlijk al weg zijn, de feestweek in Kerkenveld en Alteveer is na een kleine week voorbij. De dorpen waren versierd, elke straat had op zijn eigen manier het thema ‘vreemde vogels’ uitgewerkt. Er waren leuke activiteiten georganiseerd, een rommelmarkt, dauwtrappen met daarna een dorpsontbijt, een goochelaar voor de kinderen en nog meer leuke dingen. En natuurlijk ‘s avonds feestavonden in de tent. Zelf hebben we het een beetje over ons heen laten komen. Soms vergat ik ook de activiteiten. Toen ik een avond alleen met de kinderen was ben ik het vertrek van luchtballonnen helemaal vergeten, zonde want Tymen en Ella roepen altijd enthousiast wanneer ze in de lucht eentje zien hangen, leek mij leuk om dit met hen van dichtbij te bewonderen.  Maar 1 ding hebben we niet voorbij laten gaan, de optocht van versierde wagens. Want Tymen reed op de wagen van de Oosterweg mee! Dat deed hij zo dapper, hadden z’n pap en mam niet verwacht. Vriendje Emil reed ook mee, dat scheelde. Marieke en haar mannen waren er ook om het dorpse spectakel te bewonderen. Voor een fotoverslag zie http://digiphotos.org/album298

Daar is die dan, de fietskar die ik zo graag wilde. Hier door manlief geshowd. Om weer te gaan fietsen, meer te gaan bewegen. Bovendien zoeken we naar een manier om 1 auto te laten volstaan. Nu breng en haal ik de kindjes naar de crèche in Zuidwolde. Nu ik nog vakantie heb kan dat. Tymen en Ella gezellig in de kar, vinden ze erg leuk, zitten ze gezellig te kletsen, maar na een tijdje wordt het ook klieren. Dus probeer ik ze af te leiden, stop een boekje in hun vakje. Bij Tymen een nieuw boekje met op iedere pagina een voertuig en allerlei varianten. Hij vindt het prachtig en roept dingen als: Kijk, stoomboot!” En dat moet ik dan bevestigen, dus omkijken. Vervolgens vraagt, roept hij naar mij: “Wat is dit? Ik, omkijkend, licht slingerend: ehhh, fietsvliegtuigje”. T: “wat is dat?” Ik verzin wat. T: “En wat ik dit?” Ik: ZUCHT! geïrriteerd, slingerend, omkijkend en turend: ehhhh, paravlieger.” T: “Waar zit het mannetje?” Ik: “hangt eronder.” T: HE?? Ik moet me omdraaien als ik iets tegen ze zeg anders horen ze me niet goed. Dus nog eens: Hangt eronder!!! ………Stilte……….. T, geïrriteerd: “Niet zo wiebelen! Niet zo wiebelen!” Tja, ik zucht wat en mompel iets dat dat niet anders kan. T: “Stoppen!” Ik: Neehe! Ik wil naar huis. Tymen roept het nog eens en wordt steeds bozer. Oke, oke, ik stop en zeg op mijn allerstrengst, 1 keertje hoor! Tymen tuurt naar de foto, is tevreden en ik mag verder fietsen en ik concludeer dat ik iets anders moet bedenken om hun bezig te houden.

Kamiel voorop, dat vindt hij geweldig!

Vanmorgen vroeg ik me af wie van de kindjes gepoept had maar hun luiers waren schoon. Boos keek ik naar Hermen maar ook hij bleek onschuldig. Hermen rook aan het putje, het riool zou toch niet gaan stinken! Nee, het weiland naast ons werd met gier bemest. Help! In het vroege voorjaar hadden we dit voor het eerst meegemaakt en verschrikt had ik buuv Ria gevraagd hoevaak de boer dit doet. Nou, vandaag dus weer. We zouden vandaag naar de verjaardag van Nick, laten we maar optijd naar Zwolle gaan, de stank is niet te harden! De rust van het platteland……………….

Wat een mooi weer! Nu kunnen we daar erg van genieten. Ik hoop dat het nog even zo blijft. In Amsterdam vonden we hitte verschrikkelijk, met de kinderen aan dat hete appartement gekluisterd. Tja, mooi weer of niet, de kinderen waren op de crèche en ik wilde graag een deel van de 47 resterende verhuisdozen opruimen. Dat ging aardig. Het was veel uitpakwerk, allemaal glas en aardewerk, allemaal goed in papier gedraaid. Ik wilde er vandaag 10 uitpakken maar en ik heb mijn doel ruim gehaald, 14 dozen zijn opgeruimd.  Ondertussen ook wel van het weer genoten hoor. Lekker samen met Hermen buiten lunchen, wat lezen.

De kindjes liggen inmiddels in bed, in een warm huis (boven 30 gr, beneden valt wel mee). Hermen en ik zitten lekker buiten, allebei met laptop, Hermen moppert op het zwakke netwerk buiten. Babyfoon en ventilator erbij, zo houden we het wel vol. Hermen kijkt ondertussen op zijn telefoon waar de vallende sterren te zien zijn. Nog even en dan is het donker genoeg om daar naar te gaan kijken.

‘t Was me het weekendje wel! Zaterdag was het al verschrikkelijk warm. Mogelijk was het niet zo zeer de tempratuur maar de luchtvochtigheid waar met name Hermen heel veel last (hoofdpijn, geen puf) van had. En wat doe je dan. Niks. En een badje voor de kinderen vullen. Nadat de kinderen het spetteren wel gezien hadden nam Hermen bezit van het badje. Zin om te koken hadden we niet dus Hermen haalde 2 pizza’s om die lekker buiten op te eten. Alleen, in de verte naderde onweer. Snel ruimde ik het nodige op, haalde de was binnen en pakte de spullen om buiten te eten. Toen Hermen met de pizza’s arriveerde en we onze eerste happen namen verdween Tymen onder de tafel. Hij vertrouwde het gerommel in de lucht niet en even later vluchtte hij naar binnen. Dus hebben we de rest van de pizza binnen opgegeten. Ondertussen vielen wat druppels maar al met al bleef het onweer uit. Nadat we later de kinderen in bed hadden, gingen Hermen en ik lekker buiten achter in de tuin zitten, bovenop de picknicktafel keken we hoe een zware, groen/grijze lucht en gerommel vanuit het zuiden op ons afkwam, heel spectaculair. Met de harde wind kwamen ook de eerste druppels en we renden snel naar binnen. In korte tijd verduisterde de lucht, viel er harde regen en waaide het hard. Vanachter het raam keken vol ontzag naar het plotselinge noodweer. Ella (die nog niet sliep) begon te huilen, dus die kwam ook beneden. Plots brak het geweld pas echt los en moesten we naar boven rennen om de ramen die op een kier stonden dicht te doen. Ondertussen was de regen met bladerenrotzooi al ver de kamers ingewaaid. Harde regen met grote hagel sloegen op dak en ramen wat een enorme herrie gaf. Wonderwel sliepen Tymen en Kamiel door dit geweld heen. En toen viel de stroom uit. Hermen mopperen, beetje storm, valt de stroom meteen uit. Ella was onder de indruk en bleef maar herhalen, ‘lamp kapot – en buiten ook – en lamp van de buren ook kapot”. Geen electra, geen telefoon, geen Internet en buuv Ria kwam vertellen dat ook het water afgesloten zou worden. Dus emmers en pannen werden met een zwak straaltje water gevuld. En dan rest niks anders dan naar bed gaan. Hoewel, toen het onweer voorbij was hadden we ook even naar buiten kunnen gaan, een goed moment om buren te leren kennen want er liep heel lang nog heel wat mensen buiten te praten met elkaar. Toen de volgende ochtend Kamiel vroeg wakker was ben ik buiten even de schade gaan opnemen. Ik hoorde water op straat in de put lopen en toen ik poolshoogte ging nemen zag ik dat aan de eik voor ons huis water uit de grond stromen. Vervolgens heb ik lang lopen nadenken hoe ik het waterleidingbedrijf kan bereiken als telefoon en Internet het niet doen. Achteraf hoorde ik dat overbuurman al vroeg 112 had gebeld om het door te geven. Dus stond er al snel een busje en klein graafmachientje voor het huis. Tot grote opwinding van Tymen. Toen iedereen gevoed en aangekleed was zijn we met z’n allen naar buiten gegaan om de schade op te nemen. Toen zagen we waarom ‘s avonds het dorp was uitgelopen. Een paar grote eiken waren omgewaaid en hadden een ravage aangericht. Tymen was zeer onder de indruk. We stonden met buren bij een omgevallen boom te kletsen toen Tymen en een oudere buurvrouw elkaar bij de hand pakte en Tymen haar naar de graafwerkzaamheden voor ons huis bracht. Even later voegde wij ons weer bij hen en vol verwondering zei deze buurvrouw: “ontzettend, wat praat hij!”

Deze zondag zou nog heter en klammer worden dan gisteren. Mariet kwam uit Amsterdam op bezoek maar meer dan rustig zitten hebben we niet gedaan. Want dat hete weer is wel leuk maar dan moet je wel stromend water hebben. Geduldig wachtten we daar op. Ondertussen klam van het zweet, pak je Kamiel op, onder het zand van de zandbak, zit je er vervolgens zelf ook helemaal onder, plakt zo lekker. We konden ook niet meer helder denken. We wilden de pomp op de waterput aansluiten voor wat extra (vies) water en wilden de aggregaat hiervoor aanzetten. Terwijl we al gewoon stroom hadden. Ondertussen hadden we ook weer telefoon en Internet. Toch raar, de werkzaamheden aan de waterleiding voor het huis waren allang beeindigd, toch maar even naar Piet en Ria om poolshoogte te nemen. Bleek dat iedereen alweer water had, alleen wij niet! Foutje. Het lek voor ons huis was gedicht, er was een nieuwe leiding door de oude leiding gelegd. Alleen hadden ze de aftakking naar ons huis over het hoofd gezien, zodoende hadden wij geen water. Gelukkig konden we bij Piet en Ria douchen, dat scheelde. Maar het huis vervuilde langzaam aan, de toiletten moesten nodig gespoeld, de vaatwasser stond vol te stinken. Vandaag, maandag, kwamen de mannen en graafmachine weer. Niet alleen bij ons, ook verderop in de straat was de leiding nog stuk. In totaal heeft de storm 6 lekken bij ons aan de Oosterweg veroorzaakt! En het leek lang maar na anderhalve dag hadden we dan eindelijk water.

Bernd vond deze toepasselijke link: http://www.zideo.nl/index.php?option=com_podfeed&zideo=6b346d5a6d773d3d&playzideo=6c6f71616d31343d